معرفی کتاب “خودآموز نوشتن از هنر معاصر”
نوشته‌ی دکتر گیلدا ویلیامز، انتشارات تامس و هادسون، ۲۰۱۴
ترجمه سحرافتخارزاده از انتشارات آوام‌سرا
کتاب قرمز کوچکی که هرکسی در دنیای هنر باید یک نسخه از آن را داشته باشد. آرت مونتلی، فوریه۲۰۱۵
یک راهنمای جذاب و روشنگر… بی‌اندازه ارزشمند برای هر آنکس که در دنیای هنر فعال است. هانس اولریش اوبریست
در نوع خود (آموزش مقدماتی) کم نظیر. تام مورتون، بهترین‌های ۲۰۱۴، وبلاگ فریز
کتاب “چگونه درباره هنر معاصر بنویسیم” یا “خودآموز نوشتن از هنر معاصر”، به قلم دکتر گیلدا ویلیامز Gilda Williams، کتابی آموزشی برای علاقمندان به نویسندگی در حیطه‌ی هنر، به ویژه تازه‌واردان به این حرفه و نیز نویسندگان باتجربه‌ای است که می‌توانند به این کتاب به عنوان یک دوره‌ی فشرده‌ی بازآموزی نگاه کنند.
گیلدا ویلیامز منتقد هنر است و از ۲۰۰۸ در کالج گلداسمیت دانشگاه لندن تدریس می‌کند. ویلیامز به عنوان سردبیر مشاور،تعریف پروژه و راه‌بریِ مجموعه کتاب‌های بسیاری را به عهده داشته. از جمله بیش از پنجاه عنوان کتاب در حیطه‌ی هنر معاصر در انتشارات فایدون Phaidon؛ برای مثال مجموعه مونوگراف‌‌های هنرمندان معاصر، مجموعه‌ی تم‌ها و جنبش‌ها، مجموعه‌ی ویتامین P (ن.ک پرونده‌ی ویتامین پی در وبسایت آوام‌مگ) در باب نقاشی معاصر و ویتامین PH در زمینه عکاسی معاصر.
بخش اول کتاب نگاهی دارد به اهداف نگارش هنر و نیز مروری مختصر بر اولین تظاهرات نقد هنر و سیر تحول و تغییرات آن تا امروز ارائه می‌دهد. بخش دوم یک خودآموز است، که رایج‌ترین خطاها و دشواری‌های نوشتن را فهرست کرده و راهکارهایی برای هریک ارائه می‌کند. بخش سوم بر قالب‌های مختلف نگارش – مثل مقالات دانشگاهی، استیتمنت نویسی، کاتالوگ، مرور نویسی- تمرکز کرده و لحن و مضمونی که در هرکدام مورد انتظار است را معین می‌کند، و سپس مقایسه‌ای تحلیلی بر مجموعه‌ای از متون نوشته‌شده درباره‌ی یک هنرمند ارائه می‌دهد. در پایان منابع آنلاین و چاپی برای مطالعه بیشتر و جامع‌تر پیرامون هنر معاصر آمده است.
ویلیامز در این کتاب با تحلیل گزیده‌هایی از متون مختلف که به قلم منتقدین برجسته و یا مورخان، هنرمندان و کیوریتورها-برای مثال بر آثار هنری مختلف- نوشته شده به شیوه‌های نگاه‌کردن نویسندگان این متن‌ها و نکات آموزنده‌ی نوشتار آن‌ها می‌پردازد و به شیوه‌ای جذاب و کاربردی خواننده‌ی علاقمند را درگیر روند نزدیک‌شدن به اثر هنری و در مجموع هنر معاصر می‌کند. از منظر او نویسنده‌ی هنر یا “هنرنگار” -عبارتی که ویلیامز ابداع کرده- یک کانال است که مخاطب را با اثر پیوند می‌دهد و با پیش کشیدن بهترین سوالات و یافتن پاسخی مستدل برای آن‌ها بر معناهای بالقوه‌ی اثر هنری انگشت می‌گذارد.
گیلدا ویلیامز
خلاصه‌ی بخش‌هایی از مقدمه‌ی کتاب:
“هنر قرن بیست و یکم در حال تجربه‌ی یک رشد خارق‌العاده است، رشدی توأم با میلی روزافزون به همراهی متن مکتوب. موزه‌ها و آرت‌فرها از تعداد رو به رشد بازدیدکنندگان و توسعه‌ی فزاینده‌ی خود لاف می‌زنند، در حالی که مدرسه‌های جدید هنر، برنامه‌های مَسترِ تخصصی، بینال‌های بین‌المللی، گالری‌های تجاری، بنگاه‌های هنر، وبسایت‌های هنرمندان، و کلکسیون‌های خصوصی غول‌آسا روزبه‌روز بیشتر جای خود را باز می‌کنند. […] مخاطب امروز در مقیاسی جهانی، در بدو امر، با هنر بصورت تلفیقی از متن و تصویر روی صفحه نمایش مواجه می‌شود، و نیز آثاری می‌بیند که توسط جوان‌ترین نسل هنرمندان پساساختارگرا، پسا-پسامدرن، پسامدیا، پسافوردیست، پسانقد خلق شده و حتا برای متخصصین هم نیاز به رمزگشایی دارد.
همینطور که مسئله‌ی خواندن پررنگتر می‌شود و نیاز به ارتباط با هنر از طریق نوشتار سر به فلک می‌ساید، باید متوجه باشیم که بخش عمده‌ای از نوشته‌های هنر معاصر به سختی قابل درک هستند[…] و همین امر می‌تواند این تصور غلط را به وجود بیاورد که چون بعضی متون هنری به نظر بی‌معنا می‌رسند-چون نویسندگانشان با بیان شفاف مشکل دارند- پس هنر هم همینطور بی‌معنا است. پس اگر تنها یک دلیل مهم برای آموختنِ درست‌نوشتن درباره‌ی هنر وجود داشته باشد، این است که هنرِ خوب لیاقتش را دارد، و شفاف و دقیق نوشتن از هنر می‌تواند مواجهه با هنر را بسیار بهتر کند.
هدف این کتاب این نیست که چطور نوشتن را به شما دیکته کند، بلکه با این هدف نوشته شده که به نرمی بر آسیب‌ها انگشت بگذارد و نشان دهد نویسندگان باتجربه چگونه از آن‌ها حذر می‌کنند. با کنار گذاشتن تمرین‌های ضعیف و زود بازده، می‌توانید از همین ابتدا از روش‌های کم‌مایه دوری کنید، و اندیشیدن و نوشتن درباره‌ی هنر به سبک خودتان را آغاز کنید. اگر چنین بلندپروازی در شما هست، پس این کتاب به دردتان می‌خورد.”
در لینک زیر این کتاب را خریداری کنید و یا به علاقه‌مندان در این حیطه به اشتراک بگذارید.
