زنان هنرمند و تعادل میان هنر و زندگی
تجربیات ۱۵ هنرمندِ مادر در پاندمی کرونا و چالش‌هایشان
قسمت اول
مجله هنرهای تجسمی آوام: دنیا حافظی
زنان هنرمندحوادث سال ۲۰۲۰ جهان را برای همگی زیر و رو کرد، و به‌نوعی بار زندگی عمدتا بر دوش زنان و به‌ویژه مادران افتاده است. بسیاری از آن‌ها به‌جهت مدارس مجازی، کار، مراقبت و آموزش به کودکان و نیز در این شرایط عمدتا درآمد کمتری از شوهرانشان دارند و همین امر زنان هنرمند را تحت فشار قرار داده‌است.
برای بسیاری از مادران هنرمند، به‌ویژه کسانی که قبلا در استودیوهای خانگی خود کار می‌کردند، بعد از همه‌گیری بیماری تجربیات آن‌ها در نقش‌های جدید خود به عنوان معلم تمام وقت، آشپز، خدمتکار، پرستار و همبازی شکل گرفت و باعث محدود شدن زمان‌شان برای بودن در استودیو شد. این وضعیت با گسترش خواسته‌های مراقبت از خانواده، فقط به معایب شغل مادرانی که هنرمند هستند افزوده.
در این پرونده با ۱۵ مادر هنرمند درباره تجربیاتشان در طول همه‌گیری بیماری، چالش‌های فرزند‌پروری در خانه و اینکه چگونه به نوعی تعادل بین هویت دوگانه خود به عنوان هنرمند و مادر تا سال ۲۰۲۱ ایجاد کردند، گفتگو شده است.
آمی کونات[۱] از بروکلین
دخترم اوستری (Aastri) در اوایل ماه نوامبر سال ۲۰۱۹ متولد شد. من و همسرم از مرخصی زایمان (مرخصی پدر شدن) خود استفاده کردیم که در خانه بمانیم. از ماه مارس، هر دو شغل‌های تمام وقت‌مان را –من در بخش هنرهای تجسمی در دانشگاه فوردهام[۲] و همسریم پیوتر (Piotr) رئیس هنرهای رسانه‌ای در گوگنهایم[۳]، شروع به دورکاری کردیم. همچنین اقدام به امتحان کردن برنامه روزمره‌ای کردیم که به ما اجازه می‌داد هنگام مراقبت از دختر خود، برنامه‌های مربوطه خود را حفظ کنیم.
صادقانه بگویم، من در مورد بچه‌دار شدن کاملا ساده‌لوح بودم، در واقع به یاد می‌آورم که با خودم فکر می‌کردم من که تا پیش از این چیدمان‌های سخت و برگزاری نمایشگاه را با کم خوابیدن یا نخوابیدن به پایان رسانده‌ام و از سال‌های پایانی مدرسه جان سالم به در بردم … دیگه از این کارها که بزرگتر نیست و تا قبل از به دنیا آمدن دخترم این در ذهنم بود. من در نظر گرفتم که مدت زمانی که می‌توانم برای کار بگذارم با به دنیا آمدن فرزندم تحت تاثیر قرار خواهد گرفت، اما در نظر نگرفته بومدم کودک چه مقدار انرژی جسمی و عاطفی از والدینش نیاز دارد.
چند ماه اول با یک نوزاد تازه متولد شده شما زمان بسیاری را می‌خواهید، زمانی باورنکردنی، دلچسب و زیبا اما بسیار شدید.
یک‌بار نقاشی کوچکی را روی میز آشپزخانه در حالی که دخترم چرت می‌زد کشیدم، ولی بعد از چند ماه، وقتی برنامه خواب و غذا خوردن فرزندم تا حدودی قابل پیش‌بینی شد، من و همسرم هر دو توانستیم وقت و زمانمان را در استودیو خود در خانه هماهنگ کرده و کار کنیم. برای ما همان اندازه وقت گذراندن با دخترمان مهم است که ساختن هنر بخشی از روزمره زندگی ما نیز هست.
میشل هارتنی[۴] از شیکاگو
زندگی من به عنوان یک هنرمند حرفه‌ای با تعطیلی مدارس دگرگون شد. از مراقبت از دو فرزندم که پنچ روز در هفته از ساعت ۸:۳۰ تا ۳:۳۰ زمان خود را در مدرسه می‌گذراندند و من در استودیو خود مشغول به کار بودم تا تبدیل‌شدن به مادری تمام وقت در خانه و زمان گذاشتن پنج روز در هفته برای مدارس خانگی فرزندانم.
کاش می‌توانستم بگویم باکمال‌میل این کار را انجام دادم، اما این کار را نکردم. آن چند ماه اول یک فاجعه کامل بود. قبل از اینکه هر روز صبح مدرسه را با فرزندانم شروع کنم، یک ساعت مشغول تحقیق در مورد درس‌ها و فعالیت‌های آن‌ها بودم. تمام انرژی‌ام را برای این کار می‌گذاشتم، اما احساس می‌کردم صد‌درصد در این کار موفق نیستم و اینکه درحال ازبین‌بردن تحصیلات کودکانم هستم؛ زیرا نمی‌توانم تمرکز داشته باشم. با نگاهی به گذشته، نمی‌توانم میزان فشاری را که در آن دوره به خودم وارد کرده‌ام را باور کنم.
شغل من به‌عنوان یک هنرمند آن چیزی نیست که هزینه‌های خانواده‌ام را تامین کند، بنابراین کار من چیزی است که قربانی می‌شود، ولی اکنون همسرم به دلیل این شرایط بیش از هر زمان دیگری در خانه است و این باعث شده از بسیاری جهات کارهایی که قبلا قادر به انجام آن نبود در حال حاضر انجام دهد و به من در این امور کمک کند و این خود نعمت بزرگی برایم است.
تمرینات من امروزه بسیار متفاوت به‌نظر می‌رسد. من در ۲۰ سال گذشته مشغول گرفتن عکس‌های زیادی بوده‌ام اما تا به حال در کارهای واقعی روزمره خود از عکاسی استفاده نکرده‌ام، عکاسی امروز امری فوق‌العاده در دسترس، سریع و آسان است.
درحال گرفتن و مستند کردن سطل زباله جدید در محله خود هستم، سطل زباله ماسک و دستکش‌ها، اینکه وقتی در استودیوی خودم نیستم، ولی می‌توانم روی یک پروژه کار کنم حس خوبی را به من می‌دهد و فرمت کاری‌ام را تغییر داده است.
ادامه دارد…
در قسمت‌های بعدی این پرونده زنان هنرمند دیگری را معرفی خواهیم کرد.
پی‌نوشت:
[۱] – Amie Cunat
[۲] visual arts department at Fordham University
[۳] head of media arts at the Guggenheim
[۴] – Michelle Hartney
منبع: آرت نت
در همین ارتباط اینجا دنبال کنید.
چگونه هنرمندان در عصر کرونا بر درِ آفرینش هنری می‌کوبند؟
به همین قلم اینجا بیشتر بخوانید.
