معرفی گالری آن بارو
آنچه این گالری‌دار را از بقیه متمایز می‌کند اهمیت و تعهد او به محیط‌زیست در میان گالری‌داران است
پرونده دنیای گالری‌های پاریس | قسمت دوم
مجله هنرهای تجسمی آوام: نجمه سادات فاطمی
“آن بارو[۱] ” بنیان‌گذار گالری که با همین نام یعنی” گالری آن بارو” نامیده می‌شود، پس از تحصیل در تاریخ هنر، دستیار گالری دار “هلن دو روک فوی”[۲] شد، هنگامی‌که “دو روک فوی” فعالیت خود را متوقف کرد و تصمیم گرفت گالری خود، در خیابان “سنت کلود[۳] ” را واگذار کند، بارو به‌طور اتفاقی صاحب گالری شد. گالری آن بارو در سال ۱۹۹۹ در خیابان سنت کلود در منطقه ” لوماره پاریس[۴] ” افتتاح‌شده و در سال ۲۰۱۳ در فضای فعلی‌اش در خیابان “بایگانی[۵] ” در همان منطقه به فضای جدیدی منتقل شد. گالری بارو از همان ابتدا به‌طور اختصاصی خود را وقف هنر معاصر و به نمایش گذاشتن آثار هنرمندان جوان کرده است و در کنارشان فعالیت داشته و مایل است هر چه بیشتر نیرو و خلاقیت نسل هنرمندان جوان را موردتوجه قرار دهد. اولین نمایشگاه انفرادی بسیاری از هنرمندان، در این گالری ترتیب داده شده و از هنرمندان شناخته‌شده دعوت به‌عمل‌آمده تا نقش کیوریتور گالری را بازی کنند. گالری بارو به دلیل علاقه به هنرهای گرافیکی[۶] به‌عنوان یک گالری خاص که فعالیت‌های خود را به‌صورت مستقل و خصوصی در پاریس انجام می‌دهد، شناخته شده است. این گالری خصوصی در حدود ۲۲ سال فعالیت خود، بیشتر بر عکاسی تمرکز دارد و از آثار جنبش فلوکسوس[۷] حمایت می‌کند.
از زمان تأسیس یعنی در سال ۱۹۹۹ حداقل ۱۱۶ نمایشگاه (۸۵ نمایشگاه انفرادی و ۳۱ نمایشگاه گروهی) با ۱۴۱ هنرمند برگزار کرده است و از همان زمان، تنوع رسانه‌ها را در هنر معاصر پرورش داده و هدف آن، تأکید بر لحن مستقل هنرمندان تجسمی بوده، بااین‌وجود طراحی و کمیک[۸] جایگاه مهمی در آثار هنری مورد دفاع در این گالری دارد. اولین نمایشگاه تائید شده گالری آن بارو، در ” شهر منقطع[۹] ” در پاریس و در سال ۲۰۰۱ با هنرمندی ” گابریل باسیلکو[۱۰] ” و آخرین نمایشگاه تاکنون “نیلا چرما ایچتی[۱۱] ” در سال ۲۰۲۱ بود.
این گالری بیشتر آثار هنرمندان فرانسوی را نمایش می‌دهد اما آثار هنرمندانی از ایالت متحده، بریتانیا و دیگر نقاط جهان را نیز به نمایش می‌گذارد. هنرمندانی که آثار آن‌ها به نمایش گذاشته شده اکثراً مرد که حدود ۶۳% هستند و هنرمندان زن حدود ۳۶% هستند، در این میان هنرمندی که بیشترین نمایش را دارد ” گیوم پینار[۱۲]” است. میانگین سنی هنرمندانی که در بارو نشان دادهاند ۴۹ سال است.
نخستین نمایشگاه‌های انفرادی مربوط به هنرمندانی ازجمله ” تیزیانا لامیا[۱۳] “، “استفانی ساعده[۱۴]“، “گیوم پینار” و یا “یوخن گرنر[۱۵]” است و این در حالی است که از هنرمندان برجسته‌ای مانند “دنیل اسپوری[۱۶]” یا “رولاند توپور[۱۷]” نیز دعوت به کارکرده‌اند.
گالری بارو در طول بیست سال فعالیت خود پیوسته پیوندهای جدیدی با رشته‌های مختلف ایجاد کرده است مانند “یونا فریدمن[۱۸]” معمار که برای نمایشگاهی دعوت شد و یا نویسنده‌ای به نام “پکوم تیلمان[۱۹]” که کیوریتور نمایشگاهی را بر عهده داشت و اخیراً در سال ۲۰۲۰ “ماری لوسیر[۲۰]” فیلم‌سازی که اولین نمایش خود را در گالری بارو به نمایش گذاشت.
در سال ۲۰۲۱ بار دیگر با یک نمایشگاه انفرادی برای نمایش آثار هنرمند جوان، نیلا چرما ایچتی متولد ۱۹۹۶ ترتیب داد. همچنین گالری یک‌بار، از یک کیوریتور مستقل دعوت می‌کند که یک نمایشگاه منحصربه‌فرد را پیشنهاد کند. در سال ۲۰۱۷، “فرانک بالاند[۲۱]” نمایشگاهی از تیزیانا لامیا را سرپرستی کرد و همچنین “ماری دو بروگرول[۲۲]” کیوریتور نمایشگاهی که قرار است در سال ۲۰۲۲ در این گالری به نمایش گذاشته شود را به عهده دارد. یکی دیگر از ویژگی‌های خاص آن بارو اهمیت و تعهد او به محیط‌زیست در میان گالری‌داران است و این خصیصه او را از دیگر گالری دارها متمایز می‌کند و در مواجهه با حجم زیادی از زباله‌های تولیدشده توسط مجموعه نمایشگاه‌ها، به دنبال جایگزین‌هایی برای آلاینده‌ترین مواد مانند پلاستیک‌ها یا نوارچسب برای بسته‌بندی آثار است. )روزنامه هنر شماره ۱۵۹۷ (
قسمت قبل از این پرونده را اینجا بخوانید:
پرونده دنیای گالری‌های پاریس | قسمت اول
در ادامه پرونده دنیای گالری ها بیشتر دنبال کنید:
گالری های شرق آسیا گالری آنومالی | قسمت اول
گالری های شرق آسیا گالری پروتین | قسمت دوم
[۱] Anne Barrault
[۲] Hélène de Roquefeuille
[۳] Saint-Claude
[۴] le Marais
[۵] rue des Archives
[۶] هنرهای گرافیکی شامل کشیدن، طراحی کلیشه و گراور (geravur) برای چاپ و طراحی گرافیکی است. صنایع گرافیک شامل همه تکنیک‌ها و فعالیت‌هایی است که در تولید یک کار چاپی نقشی ایفا می‌کنند. طراحی گرافیک، پیشه یا هنر ارتباط بصری (ارتباط تصویری) است که از آمیزش تصویرها، واژه‌ها و ایده‌ها ترکیب شده تا اطلاعاتی را به تماشاگر برساند و به‌ویژه در او تأثیر مشخصی بنهد. طی دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، هنرهای گرافیکی نیز همچون هنرهای زیبا، عصر ابداع و تجربه را از سرگذراند. هنرهای زیبا و هنرهای گرافیکی، آزادانه به تبادل اندیشه و تصویر می‌پرداختند.
[۷] فلوکسوس Fluxus نامی گرفته‌شده از لاتین به معنی “جریان، شار ” (اسم)، “جریان سیال” است. فلوکسوس یک جنبش میان رسانه‌ای و یک شبکه بین‌المللی از هنرمندان، آهنگسازان و طراحان برای ترکیب رسانه‌های مختلف هنری در ۱۹۶۰ بود و نوآوری‌های چندی در هنر اجرایی، فیلم و سرانجام ویدئو پدید آورد. این جنبش که هنوز هم ادامه دارد، نقش مهمی در باز شدن تعاریف از هنر ایفا کرده‌است.
[۸] la bande dessinée
[۹] “Interrupted City”
[۱۰] Gabriele Basilico
[۱۱] Neïla Czermak Ichti
[۱۲] Guillaume Pinard
[۱۳] Tiziana la Melia
[۱۴] Stéphanie Saadé
[۱۵] Jochen Gerner
[۱۶] Daniel Spoerri
[۱۷] Roland Topor
[۱۸] Yona Friedman
[۱۹] Pacôme Thiellment
[۲۰] Marie Losier
[۲۱] Franck Balland
[۲۲] Marie de Brugerolle
