گالری شانتال کروسل که در حوزهی هنرهای معاصر فعالیت دارد، در سال ۱۹۸۰ در خیابان کنکامپوآ نزدیک مرکز بوبورگ شهر پاریس افتتاح شد.
این گالری از ۲۰۰۵ در همین شهر در خیابان شارلو در منطقهی سوم، شمارهی ۱۰، در انتهای حیاطی توسط شانتال کروسل و پسرش نیکلاس با هدف نشاندادن دگرگونیهای دستاوردهای هنری معاصر در فرانسه و خارج از کشور اداره میشود.
شانتال کروسل اصالت بلژیکی دارد و نمایندهی هنرمندانی از ملیتهای گوناگون است و فهرست بزرگ و متنوعی از هنرمندان نوظهور و تثبیتشدهی بینالمللی را نشان میدهد که از طریق ریشهها و رسانه های ملّی و فرهنگی، ایدههای نوین و بدیع خود متحد میشوند و در ایجاد یک زبان بصری جهانی کمک میکنند.
این هنرمندان در تقاطع چندین کارماده مانند پیکره تراشی، اینستالیشن، فیلم یا موسیقی، بازنمایی وضعیت، تصاویر، فضای اجتماعی، زبان، میراث تاریخی و فرهنگی و زندگینامه بر روی زمینهی آثارشان کار میکنند که این آثار جایگاه خویش را در مجموعههای دولتی و خصوصی در فرانسه و بیرون از فرانسه یافته است و در رویدادهای هنری بینالمللی بازتاب مییابد.
همچنین گالری کروسل، آثار هنرمندانی از سراسر جهان را در آرتفرهای هنری مانند: آرت بازل، آرت بازل ساحل میامی و هنگکنگ، پاریس، شانگهای، مادرید، فریز و لندن به نمایش میگذارد.
همچنین گالری کروسل، آثار هنرمندانی از سراسر جهان را در آرتفرهای هنری مانند: آرت بازل، آرت بازل ساحل میامی و هنگکنگ، پاریس، شانگهای، مادرید، فریز و لندن به نمایش میگذارد.
این گالری با آغازِ کارش از دستاورد هنرمندان فرانسه و مجموعهداران و مؤسسههای بینالمللی پردهبرداری میکند. آرمان هماهنگِ این هنرمندان، کاوش و آشکارسازی ارزشهای بنیادینی است که زیربنای جامعهی معاصر است.
کروسل پیوند دیرپای خویش با هنر را با خرید آثار هنری آغاز کرد. نخستین اثر خریداری شدهی او، اثری از «من ری» با امضای هنرمند است. او تا آن زمان (۱۹۷۲) منشی یک شرکت لیفتراک بود. در همان سال او به پاریس رفت و با نوشتن دربارهی جنبش و کریستین دوترمونت، که مجموعهی عکاسی، موضوع یکی از نخستین نمایشگاههای او بود، خود را وقف پژوهشِ هنر کرد.
کروسل از همان آغاز میزبانِ نمایشگاههایی از هنرمندانِ نامآشنای جهانی مانند گیلبرت، جورج، آلیگیرو بوتی، جنی هولزر و باربارا کروگر بود. همچنین این گالری میزبان نخستین نمایشگاههای انفرادی هنرمندانِ بزرگی مانند تونی کرگ، سیندی شرمن و آبسالون بوده است. دیگر نامهای بزرگی که کارهایشان را در این سالها در گالری کروسل نمایش دادهاند کسانی مانند اندی وارهول، ریچارد پرینس، زیگمار پولک، بروس مکلین، جف کونز و ریچارد لانگ هستند.
هنرمندان نامآشنای جهانی مانند مونا هاتوم (هنرمند چندرسانهای)، گابریل اوروزکو (هنرمند تجسمی مکزیکی) و جنیفر آلورا و گیرمو کالزادیلا (هنرمندان کوبایی و آمریکایی) نخستین نمایشگاههای انفرادیشان را در فرانسه در گالری شانتال کروسل برگزار کردهاند. این گالری در کنار گروه بینالمللی خود، که هنرمندانی مانند وانگ بینگ، ولفگانگ تیلمان، هاگ یانگ و دان وو را دربرمیگیرد، با هنرمندان پیر و جوان فرانسوی از دوآر تا ژان لوک مولن کار میکند.
شانتال کروسل در سالهای آغازین ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ که پیدایش جنبشهای هنری نوین در اروپا و آمریکا در پایان دههی ۱۹۷۰ همچون پیکرههای نوین در انگلستان، نو وایلد در آلمان و ترانس اوانگارد یا در ایتالیا را در پی داشت توجه خاصی دارد، او خود را با این نسل تازهی هنرمندان احاطه کرده است. همانطور که از آثار به نمایش درآمده در گالری کروسل پیداست، هدفش به نمایش گذاشتن هنر نوگرا است که بر شناساندنِ هنرمندانی جوان و پیشرویِ هنر که کمتر دیده شدهاند و در آستانهی رشد هستند میکوشد. مدیریت گالری، فضا را برای هنر آماده کرده است تا هنرمند به دور از ترس کارش را به عرصهی تماشا بگذارد و آمادگی پذیرش هرگونه نقد را داشته باشد زیرا اثر خوب یا بد، کمارج یا پُرارج، گران یا ارزان و … وجود ندارد، این تفاوت در سلیقه است که آثار هنری را برای مخاطب تعریف میکند و این صفتها را به اثر هنری نسبت میدهند، و سرانجام آنچه که از گالری کروسل دریافت میشود، او همواره به پیشواز هنرمندان در سراسر جهان شتافته است و به همین دلیل یکی از گالریهای نامآشنای جهانی میباشد و راه را برای هنرمند گشوده است تا خویشتن را به چالش بکشاند و از نقد شدن نهراسد و همچنین او با هنرمندانِ بیباک و پیشرو در جهانِ هنر در راستای رشد و پیشرفت همگام است.
در چند سالِ گذشته گالری با نمایندگی سیوسه هنرمندِ بینالمللی، تعهد خود را به یک گفتوگوی هم هنری و به همان اندازه شاعرانه و آگاهانه تثبیت میکند و اغلب فضای اجتماعی را با به کارگیری اَشکال نوین برای ایدههای نوآورانه زیر سؤال میبرند.
قسمت های قبل از دنیای گالری های پاریس را اینجا بخوانید: