در اولین شماره از این پرونده به توماس ساراسینو میپردازیم، هنرمند آرژانتینی که تا کنون در چندین دوره از آرت دبی آثار خود را به نمایش گذاشته است ودر این دوره با گالری روت بنزاکار حضور پیدا کرد. او دیدی انتقادی به هستی و جهان سعی در خلق زیبایی هایی دارد که دنیا را به نحوی دیگر متحول سازد.
گالری آرژانتینی روت بنزاکار نیز چهارمین دوره از حضورش در آرت دبی (سال های۲۰۱۸- ۲۰۱۹- ۲۰۲۲) بوده و سعی در معرفی هنرمندانی با رویکردهای بسیار متفاوتی نسبت به شرایط به اصطلاح آمریکای لاتین دارد و در عین حال منعکس کننده مهم ترین مسائل و دغدغه های هنری منطقه است.
آرت دبی برجسته‌ترین نمایشگاه بین‌المللی هنر خاورمیانه است که هرساله در ماه مارس در دبی، امارات متحده عربی برگزار می‌شود.طی شانزده سال گذشته، آرت دبی نقش خود را در تبدیل‌شدن به یک عامل اصلی در گفتگوهای محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی در مورد هنر خاورمیانه و مناطق اطراف (خاورمیانه، شمال آفریقا و جنوب آسیا) و نیز آمریکای لاتین تثبیت کرده است.
این نمایشگاه همچنین تعامل معناداری با میراث فرهنگی غنی و شیوه‌های هنر معاصر منطقه ایجاد می‌کند. در نمایشگاه آرت دبی، نمایش آثار هنرمندان از ملیت‌های متفاوت نشان‌دهنده دنیای جهانی شده‌ای است که همه ما در آن زندگی می‌کنیم مسئله‌ای که به‌ویژه در شهر چند فرهنگی دبی مشهود است. پابلو دل وال، مدیر هنری آرت دبی میگوید: «آرت دبی همیشه مکانی بوده است که گذشته، حال و آینده در آن ترکیب می‌شود. جغرافیای کشورها، گالری‌ها و هنرمندان، نماد شناسی های هنری و مضمون‌هایی که اغلب در کنار هم دیده نمی شوند، در اینجا به هم نزدیک می‌شوند». در واقع، نمایشگاه معاصر آرت دبی سفری است که در میان قاره‌ها و بین نسل‌ها اتفاق می‌افتد. [۱]
توماس ساراسینو متولد سال ۱۹۷۳ در آرژانتین، پس از تحصیل در رشته هنر و معماری در بوئنوس آیرس، فرانکفورت و ونیز، استودیوی خود را در فرانکفورت آم ماین در سال ۲۰۰۵ تأسیس کرد. این استودیو در سال ۲۰۱۲ به برلین نقل مکان کرد و پس از مدت کوتاهی در ساختمان اداری سابق اکتین مستقر شد. اعضای استودیو توماس از پیشینه‌های چند رشته‌ای برخوردار هستند و شامل طراحان، معماران، انسان‌شناسان، زیست‌شناسان، مهندسان، مورخان هنر، کیوریتور ها و موسیقی دانان می‌شوند و در محیطی که ترکیبی از کارگاه، دفتر، آزمایشگاه تحقیقاتی آراکنوفیلیا است کار می‌کنند. آراکنوفیلیا، یک جامعه بین رشته ای و پژوهش محوراست که از همکاری این هنرمند با انسان ها، عنکبوت ها و تارهای آنها در طول بیش از ده سال بوجود آمده است. هدف کار ساراسینو با جوامع محلی، محققان علمی و موسسات در سراسر جهان، جستجوی تعادل برابر تر تنوع انسانی، فنی و زیستی است، با درک این مسئله که دانش از موقعیت های به خصوصی تولید می شود. وی به عنوان دستیار در مراکز مختلف هنری به فعالیت پرداخته که از جمله آن می‌توان به آتلیه کالدر در سال ۲۰۱۰ و مرکز ام آی تی برای هنر، علوم و تکنولوژی در سال ۲۰۱۲ اشاره کرد.
در میان تمامی این فعالیت ها و پردازش آثار هنری، به نظر می‌رسد تارهای عنکبوت از جذابیت ویژه برای ساراسینو برخوردار اند. ساراسینو برای شناختن بهتر تارهای عنکبوت با محققان دانشگاه فنی دارمشتات، بر روی اسکن عنکبوت تجربیات متفاوتی را ارائه داد و در واقع تکنیک جدید توموگرافی را که با پشتیبانی از لیزر، امکان ساخت مدل‌های سه بعدی دقیق از تارهای درهم تنیده را برای اولین بار فراهم کرد. بعد از آن است که این اسکن ها به چاپ می‌رسند. چاپ این عنکبوت های ابریشمی، جلوه‌ای دو بعدی از یک شبکه سه بعدی است که رشته‌های آن با ترکیبی حساس از جوهر و غبار عظیم پردازش شده سپس بر روی کاغذ ارشیوی ثبت شده اند و یک هیبت مجسمه‌ای ترسیم شده را ایجاد می‌کند. هدف توماس از نشان دادن هنرمندانه تار عنکبوت، بازنگری نقد مسلط بر دانش در عصر سرمایه است همچنین به انسان ها هشدار می‌دهد که چگونه حالت های مختلف وجودی شامل ارتعاشات متعدد در تارها است.[۲]
توماس ساراسینو در مورد برپایی نمایشگاه تار عنکبوت های غول پیکر در طول یک مصاحبه میگوید که هدف آن است که «وقتی مردم در مورد عنکبوت صحبت می کنند، فراموش می کنند که برخی از عنکبوت ها تار می بافند. [در واقع]، آنها بسیار به تارهای خود وابسته هستند. تار ابزاری است تا آنچه را که در اطرافش می گذرد حس کند و تقریباً بخشی از بدن آنها است. من می خواستم چیزی بسازم که به انسان اجازه دهد در ذهن یک عنکبوت باشد.» در طول نمایشگاه در یک لحظه چراغ ها خاموش می‌شود این اتفاق باعث می‌شود تا بازدید کنندگان، در درون تارهای عنکبوت در حالی خود را بیابند که ناچارند با صدای حرکت افراد دیگری که در کنار آنها هستند مسیرشان را پیدا کنند.[۳]
از دیگر آثار او کارت‌های آراکنومانسی است که دعوتی برای هماهنگی با آینده‌ای همدلانه است و پیوند رادیکال همه چیز چه زنده و چه غیرزنده را گرامی می دارد. این دسته کارت سی سه تایی موضوعاتی از حقوق بی مهرگان تا تخلیه مناطق زیستی در اثر تغییرات آب و هوا را بررسی می کند. این کارت ها برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ در نمایشگاه آن ایر به نمایش گذاشته شد.[۴]
یکی دیگر از آثار او صورت فلکی است. صورت فلکی توماس ساراسینو از کره‌های آینه‌ای معلق درست شده است و پتانسیل فضای جوی، اختراع و ایستایی را تداعی می‌کند. در حقیقت، شبکه ای کیهانی از ریتم های ترمودینامیکی شرکت کنندگان را دعوت می کند تا به این سوال فکر کنند: چه می شد اگر می توانستیم با جریان باد به هر سو روان شویم، با نفس اتمسفری همگون یا در جغرافیای باد که گویی چیزی از عدالت اجتماعی- سیاسی در خود دارد.
ساراسینو در سال ۲۰۱۹ اثری از ناپدید شدن ابرها درست کرد و منظره ابری را در فضایی جزر و مدی ارائه می‌کند. این ابرها ساختارهای خوشه مانند با الهام از هندسه وایر فیلان و تجمع فوم و حباب های صابون دارند. این اثر بازدیدکنندگان را به سمت تعاملی با جو و محیط در حالی که آزاد از مرزها و عاری از سوخت‌های فسیلی باشد سوق می‌دهند. این ابرها در طول روز با ریتم جزر و مد دریا نوسان پیدا کرده و حالتی از رقص را ایجاد می‌کند.[۵]
در کل به نظر می رسد که این هنرمند با کمک خلاقیت خود میتواند توجه مردم را به نجات کره خاکی و خطراتی که در اثر تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا بوجود آمده است جلب کند. تا جولای سال آینده، آثار ساراسینو، با عنوان اقیانوس‌های هوا هر سه گالری نمایشگاه بزرگ مونا (Museum of Old and New Art) را اشغال خواهد کرد. اثر هنری رقص غبار که ذرات گرد و غبار پایه اصلی این اثر را تشکیل می دهد در اولین اتاق از ده اتاق نمایشگاه به معرض دید گذاشته شده است. او با کمک یک پرتو نور بلند و یک اتاق تاریک، ذرات گرد و غبار را به صورت هنرمندانه ای به تصویر می‌کشد تا با ظاهر گول زننده و رنگ منشور وار خود پرانرژی بچرخند و برق بزنند. او در مورد این اثر میگوید که «مردم به سراغ من می‌آیند و می‌گویند، چه چیزی در هواگذاشتی؟»
در حقیقت این یک راه موثر برای ورود مردم به دنیای ساراسینو است که همه چیز در آن در مورد راه های جدید برای دیدن و نجات جهان است. دیوید والش، مالک و بنیانگذار موزه مونا (Museum of Old and New Art) درباره ساراسینو می گوید: «روزگاری هنرمندان چیزهای زیبایی می ساختند. اکنون، بیشتر، آنها می خواهند دنیا را تغییر دهند. از میان هنرمندانی که من می شناسم، توماس ساراچنو بیشترین احتمال را دارد که دنیا را تغییر دهد به علاوه این که چیزهای زیبایی نیز می سازد.»[۷]
او همچنین در تد تاک، مرکز ژرژ پمپیدو، دانشگاه پرینستون و کلمبیا، انجمن طراحی هرالد و موزه هرش هورن سخنرانی کرده است. ساراسینو در کنار این فعالیت، توانسته نمایشگاه های انفرادی زیادی در سرتاسر دنیا برپا کند همچنین موزه هایی نظیر کاخ توکیو پاریس، موزه هنرهای معاصر بوئنوس آیرس، موزه متروپولیتن نیویورک و موزه همبرگر بانهاف برلین به صورت دائم آثار اورا در معرض نمایش می‌گذارند. وی در جشنواره ها و بینال های متعددی از جمله هفدهمین دوسالانه معماری ونیز (۲۰۲۰) و پنجاه و سومین و پنجاهمین و هشتمین بینال ونیز (۲۰۰۹، ۲۰۱۹) شرکت کرده است.
[۱] Art Dubai ‘2019’. WHAT TO EXPECT AT ART DUBAI CONTEMPORARY. https://www.bing.com/search?q=art+dubai&cvid=1a42a33e6835497e9478ef9d30ef3cab&aqs=edge..69i57j69i60l3j69i64.18622j0j1&FORM=ANSPA1&PC=U531.
[۲] Studio Tomas Saraceno’nd’.A BOUT. STUDIO TOMÁS SARACENO (studiotomassaraceno.org).
[۳] Michael Beckert”۲۰۲۲”.Artist Tomás Saraceno Sees the World Through a Spider’s Lens. https://www.google.com/amp/s/www.wmagazine.com/culture/tomas-saraceno-the-shed-spiderwebs-2022-artist-interview/amp
[۴] Studio Tomas Saraceno”n d”.Arachnomancy Cards.https://studiotomassaraceno.org/arachnomancy-cards/.
[۵] Ibid.Drift: a cosmic web of thermodynamic rhythms.https://studiotomassaraceno.org/drift-a-cosmic-web-of-thermodynamic-rhythms/.
[۶]Ibid.On the Disappearance of Clouds. https://studiotomassaraceno.org/on-the-disappearance-of-clouds/.
[۷] Hennessy,Kate”۲۰۲۲”.The artist ‘most likely to change the world’? Tomás Saraceno on making art from dust, webs and pollution. https://amp.theguardian.com/artanddesign/2022/dec/20/the-artist-most-likely-to-change-the-world-tomas-saraceno-on-making-art-from-dust-webs-and-pollution.
این پرونده ادامه دارد … در شماره های بعدی دنبال کنید.
