نامه نیمه اردیبهشت
هر مقوله‌ای در هستی نقطه فساد خود را در درون خود پرورش می‌دهد و هنر از این اصل مبرا نیست. این روزها اراده‌ای در سطح گردانندگان و متولیان هنر دیده می‌شود دال بر صیانت روح هنر و ارکان آن در سطح جامعه البته با تصمیماتی خام دستانه.
مسئله حذف نقاشی از دروس هنرستانی و قضیه واگذاری موزه هنرهای معاصر از این دست جریانات است. واکنش جامعه هنری و هنرمندان بسیار جالب و قابل تقدیر است که گویای شکل گیری فضایی دمکراتیک می‌باشد که منجر به مسکوت ماندن این تصمیمات گردیده. اما باید توجه داشت که هر اراده‌ای برای اصلاح و مراقبت دو وجه دارد وجهی بیرونی و وجهی درونی از جنس تزکیه و مراقبه. بر اساس حاکم شدن فضای سود آوری در این سال‌ها بدیهی است که زنبوران گرد شیرینی را افزایش می‌دهد و کم توجه ای به مقوله کیفیت آموزش در مراکز آموزشی منجر به حذف رشته‌های بی‌حاصل می‌گردد.
فروپاشی‌آبروی هنر در زد و بندهای اقتصادی و حباب سازی‌های وسیع و بورس بازی خارجی از یک سو، عدم همدلی و رقابت ناجوانمردانه در گالری‌ها و مراکز و انجمن‌ها از سوی دیگر و ناکارآمدی متولیان دولتی در جلوگیری از فساد همگی میتواند از این دست تصمیمات کلان بدون بررسی و ساده انگارانه را شکل دهد. پرداختن به آسیب شناسی فضای هنر نیازمند همدلی و مشاوره به دور از مصلحت اندیشی سبکی و گروهی و فردی است که باید از دل هنرمندان و مجامع هنری شکل بگیرد امروز ما با نسلی مواجه هستیم که ره‌یافت‌های سنتی و قومی را به کنار گذارده و برای رسیدن به رفاه اقتصادی و امنیت مادی تمام همت خود را جزم کرده و این مسئله آینده‌ای نه چندان روشن را رقم خواهد زد. معرفت و زیبایی در هنر و زندگی فضیلت انسانی را شکل می‌دهد آنچنان که ایرانیان از دیرباز به آن پرداخته‌اند امروز خویش آگاهی حتی فراتر از زیبایی، متر هنر گردیده است و معاصریت منوط به این خویش آگاهی شده.
وسوسه تملیک تابلویی از استادی که عمری در رنج کسب معرفت و دغدغه انسان‌ها به سر برده به آنجا کشیده است که تمام ارزش‌های هنرمند را زیر پا می‌گذارد و جفای چگونه زیستن هنرمند وجه رایج این تبادلات شده. گویا او انسانی فراتر از امروز بوده است و باید در ساحت تقدس ماورایی دیده شود. تا ارزش مادی کارش را افزایش دهیم . اگر سهراب و لاشایی و محصص بودند به امروز جامعه‌ی هنری و متولیان این هنر در جامعه چه میگفتند.
توجه به تزکیه درونی اجتماعی هنرمندان، همدلی و مشاوره، ایجاد فضای گفتگو و احترام توجه به آموزه های نسل فعلی،حرکتهای فرهنگی به دور از انتفاع وبسترساز، نوسازی شیوه‌های آموزشی عزمی فراتر ازواکنش‌های رسانه‌ای و لحظه‌ای می‌طلبد.
جاوید رمضانی ۱۵ اردیبهشت
