Yek هنرمند ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر

Yek هنرمند ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر

معرفی صدوچهارده نقاش معاصر

نوشته: دیوید پاگل

سایت تندیس ترجمه پریسا پوراصل

در این پرونده به ترجمه جستارهای کتاب اول ویتامین پی خواهیم پرداخت. این مجموعه جستارها را محققان و منتقدان مهم عرصه هنر درباره نقاشان مطرح جهان نگاشته‌اند. خواندن این مطالب هم دریچه‌ای به دنیای نقاشی معاصر می‌گشاید و هم مروری است بر شیوه جستار نویسی و نقد نقاشی معاصر.

---

یِک Yek

در فیلم­ به این شکل است که: دوربینی مجهز به لنز زوم روی جزییات خیلی دور متمرکز می‌­شود و ناگهان همچون تندبادی چنان فضا را می‌پیماید که فاصله بین بیننده و موضوع را که اکنون در کلوزآپ بسیار شدیدی قرار گرفته­ است، محو می‌­کند و حالا فاصله اهمیتی به مراتب بیش از چند لحظه پیش پیدا می­‌کند.

یک که نقاشی جوان و اهل لاس وگاس است، کاری مشابه زوم دوربین انجام می­‌دهد اما با هدفی اساساً متفاوت. با استفاده از ایربراش لایه‌­های شفاف رنگ‌­های پاستلی آب نباتی، رنگ‌­های روشن فلورسنت و رنگ‌­های شهوت‌انگیز درجه سوم چرخه‌ی رنگ را روی پانل­‌های بوم خود می‌­پاشد و بدین شکل تأثیر لنز زوم را در تصویری که اثرش چشمگیر و آنی است متراکم می­‌کند.

از همه مهم‌تر، او شرایط حاکم بر این تجربه‌ی سینمایی را وارونه می‌­کند، آنها را سر و ته می‌­کند تا بیننده را به داخل تصویر بکشد. این نقاش اصالتاً سنگاپوری (که برای جلوگیری از اینکه هنرش نشانی از هویت قومی و نژادی تلقی نشود، از آوردن نام خانوادگی خود در آثارش خودداری می­‌کند)، به جای اینکه فضای بین بیننده و ابژه را از میان بر­دارد و او را به ابژه (که معنا و اهمیش از جایگاه آن در روایت محتوم استنتاج می‌­شود) نزدیک‌­تر کند، ابژه را در آثارش از میان بر­می‌دارد تا بیننده را با فضای «خالی» رودررو کند، البته فضایی که یِک نقاشی می‌کند فراتر از فضای تهی است.

فضایی بسیار دور و متفاوت با کولاژ ناهنجار تصاویر تلویزیونی و تصویرهای چاپی و الکترونیکی که مرتباً چشم­‌های ما را که برای کوچک‌ترین لحظه­‌های توجه و تمرکز سخت در تلاشند، بمباران می­‌کنند. نقاشی­‌های عجیب و غریب یِک که در آن واحد هم هیجان را بر می‌انگیزاند و هم فرو می‌نشاند، تعلیق عجیب یورش بی‌­حس‌کننده‌ی تصاویر را ارائه می‌­دهد.

در شش سال گذشته، وی آثار مینیمال فریبنده خود را اصلاح کرده و قوت بخشیده است، که بیشتر این آثار تداعی­ کننده‌ی غروب‌­های سایبرنتیکی و یا نماهایی از اسکرین سیورهای نئونی است. از ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۸ یِک بسیاری از بوم‌هایش را که به نسبت‌های مختلف تقسیم‌بندی کرده بود، به رنگدانه‌های حساس به نور سیاه آراست و به آنها تجمل فضای مست و خماری کلوپ‌های شبانه را بخشید.

در ۱۹۹۸، او دیگر از این رنگدانه استفاده نکرد و شکل بوم‌های خود را به مربع­‌هایی با گوشه‌های خمیده به بیرون تغییر داد و کمپوزیسیون کارهایش را ساده کرد و اوهام فضایی آنها را با نقش و نگاری چند ملهم از نقوش کارتونی به هم پیوند زد.

چیره‌­دستی­‌اش به عنوان نقاش وقتی پیچیده‌­تر شد که رنگ‌­های درخشان پاپ را کنار گذاشت و پالت خیره کننده خودش را در دست گرفت. او با تخصص پیدا کردن در استفاده از رنگ­‌های پاستلی نامتجانس، اکنون استاد تن­های رنگی‌­ای است که ترکیب­شان به طرز زیرکانه‌­ای اشتباه هستند، به گونه‌­ای که به روش دیگری جز روش او جواب نمی­‌دهند.

در جدیدترین مجموعه‌ی کارهایش که در سال ۲۰۰۱ شروع کرد، مجال بیشتری برایش فراهم شد تا بتواند با نارنجی آتشین در برابر صورتی لطیف (در Sweet)، ارغوانی در برابر سبزآبی روشن (در Glitch)، سبز لیمویی در برابر صورتی گل‌بهی (در Plush)، و رنگین کمانی از بنفش­ه‌ای تند بر زمینه‌ی قهوه‌­ای شکلاتی (در Rough) بازی کند.

حتی رنگ سیاه نیز در (Blink) زنده و مخملی به نظر می­‌رسد. تمام این نقاشی‌ها که بخش بالای آنها به نوارهای رنگی درجه‌بندی شده است، اشارتی هستند به مکانیک رنگ­ شیوه­‌گرا، در صراحت خشک و بی­‌روح ادوارد روشا، ابهام ادراکی هنر نور و فضا و طبع کنایه‌­آمیز نقاشی­‌های آینه‌­ای روی لیختنشتاین. نقاشی­‌های یِک سرشار از قدرتند، زیرا یک پایشان محکم و قاطع در دنیای تماشایی و جذب کننده نمایش است و پای دیگر مستقر در دنیای صمیمی و خودمانی و تجربه رویارویی مستقیم است که بیشتر در نقاشی‌های سنتی رنگ روغن روی بوم رایج است.

نقاشی­‌ها با این فرض که باید توجه شما را پیش از آنکه کاری با آن بکنند جلب کنند، فلسفه پراگماتیسم آمریکایی را با روی دیگر آن یعنی فلسفه لذت جویی به هم مرتبط می­‌کنند.

یِک متولد ۱۹۶۸ سنگاپور و ساکن فعلی لاس وگاس است و در همانجا به فعالیت هنری خود مشغول است.

گزیده‌ای از نمایشگاه‌های انفرادی:

۲۰۰۲-  «زمخت و ناهنجار»، گالری مارک مور، سانتا مونیکا، کالیفرنیا/ «زمخت و ناهنجار»، گالری انگستروم، دالاس، تکزاس/ «زمخت و ناهنجار»، گالری ربکا ایبل، کلومبوس، اوهایو

۲۰۰۱- «Feigen Contemporary» مرکز هنرهای زیبای ایروین، ایروین، کالیفرنیا/ «له شدن»، گالری مارک مور، سانتا مونیکا، کالیفرنیا/ «نرم و ملایم»، گالری مارک مور، سانتا مونیکا، کالیفرنیا

۱۹۹۹- «Bossa Supernova»  پست گالری، لس انجلس/

گزیده‌ای از نمایشگاه‌های گروهی:

۲۰۰۲- «تابش: جنبه‌هایی از نور در هنر معاصر آمریکایی»، دانشگاه تگزاس، سان آنتونیو، تگزاس؛ (سفر به انجمن هنرهای زیبای تگزاس، آستین، گالری هنر دانشگاه شمال تگزاس، دانتون، تگزاس).

۲۰۰۱- «Las Vegans»، گالری جیمز کلی، سانتافه، نیومکزیکو./ «شادی: در حال نقاشی»، موزه هنرهای معاصر آلدریخ، ریجفیلد، کانکتیکات (سفر به انستیتو هنرهای معاصر پالم بیچ، فلوریدا).

۱۹۹۹- «آن شیطان لعنتی»، گالری لیزا لیوینگستون، لاس وگاس، نوادا.

۱۹۹۸- «Ultra Lounge: the return of social space»، دایورس وورکس، هیوستون، تگزاس (سفر به موزه هنرهای معاصر دانشگاه فلوریدای جنوبی، تامپا، فلوریدا)/ «نقاشی از سیاره­‌ای دیگر»، دیچ پراجکتز، نیویورک.

۱۹۹۷- «استعدادهای نوین آمریکا، شماره ۱۳»، گالری هنر دانشگاه شمال تگزاس، دانتون، تگزاس.

گزیده‌ی کتابشناسی:

بلاغت و شیوایی در نقاشی‌های پرطراوت و چالاک یِک/ دیوید پاگل/ لس انجلس تایمز/ ۴ ژانویه ۲۰۰۲

تیم باوینگتون و یِک/ روبرتا اسمیت/ نیویورک تایمز/ ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۱

شهوانیت از منظرهای مختلف / هونتر درویووسکا- فیلپ/ لس انجلس تایمز/ ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۰

بهترین‌های دهه‌ی ۱۹۹۰/ دیوید هیکی/ آرت فوروم/ دسامبر ۱۹۹۹

یِک مشغول کار/ جولی جویس/ آرت ایشوز/ تابستان ۱۹۹۹

نقاشی از سیاره‌ای دیگر/ هلند کوتر/ نیویورک تایمز/ ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۸

Ultralounge/ میشل اودوم/ آرت فوروم/ نوامبر ۱۹۹۸

[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]

• هنرمندان دیگر کتاب ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر را اینجا ببینید:

• پرونده ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر | ژو تیه­‌های

• پرونده ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر | فرانسیس آلیس

• پرونده ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر | پیش درآمد