دشت‌های ما نجیبند، نقد نمایشگاه آنه محمد تاتاری در اعتماد

نقدی بر نمایشگاه آنه محمد تاتاری در گالری اعتماد

دشت‌های ما نجیبند

سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی

هنر بدوی یا پیش از تاریخ واژه‌ای است که به مراحل نخستین خلاقیت هنری انسان اطلاق می‌گردد. این بدویت در ذهن با خام‌دستی و ناتوانی در بازنمایی تصویری عجین است. اما امروز درک انسان از هنر در گرو فهم او از جهان هستی است و استوار بر نظریات فردی و یا تکثر نگاه‌های متعدد به چیستی زندگی و چگونگی آن است. به این ترتیب نگاه به هنربدوی تغییر کرد.

مرحله آغازین نوشتار و ایجاد ارتباط، همینطور پدیدار کردن ابژه‌ای نو با تصویر و خلق آن بر بدنه غارها آغاز شده است.

درک روانشناختی و تمسک به سمبل‌های اسطوره‌ای برای فهم روان انسانی در ابتدای قرن بیستم و اواخر قرن نوزدهم بشریت را به جهان درونی خود تا حدودی واقف نمود. این مهم رابطه عاطفی و جذابیت تصویرسازان نخستین را پدیدار گرداند.

در ابتدای قرن بیستم زمانی که از منظر نظریه هنر برای هنرشکل گرفت، خلق کردن در مسیری بود که در آن هنرمندان به سمت الحان دیده نشده و بررسی تاریخ تصویرسازانه تمدن بشری و جوامع بدوی رفتند. هنرمندانی مانند هانری روسو فرانسوی و یا پابلو پیکاسو به خرده فرهنگ‌ها توجه نمودند و به این ترتیب خصلت غیر عقلانی و انگیزشی این تصاویر، مورد توجه جهان هنر قرار گرفت و پس از آن یکی از شاخه‌ها و گرایش‌های هنری معاصر، با توجه به این نگاه هویدا گردید و هنرمندان بسیاری حتی در زمان معاصر با تاسی به این جریان هنری آثار خود را شکل داده‌اند.

این هفته گالری اعتماد مهمان آثار هنرمندی است که تصاویر خود را با تکیه بر قومیت خود و آثار هنری بومی خلق نموده‌است.

آنه‌محمد تاتاری، متولد ۱۳۳۶ در گنبد کاووس است و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه آزاد اسلامی تهران را دارد. او برپایی بیش از پنجاه نمایشگاه داخلی و خارجی را در کارنامه خود دارد. آثار تاتاری در موزه بریتانیای لندن، موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگستان هنر و موزه امام علی(ع) موجودند.

ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه وی در استفاده از نقوش و بافته‌ها و مراسم و آئین‌ها و روایات و قصه‌ها شکل گرفته‌اند.

وی با بازنمایی زنان در چادرهای ترکمن و استفاده از فضاسازی با اشیأ بومی و صنایع دستی این اقوام، خلق آثارش را آغاز نمود و سپس با تکیه بر سنت نگارگری، بوم نقاشی را از نقوش و رنگ‌های الوان انباشت نموده است، وی با تکیه بر کلاژ پارچه، رنگ و چاپ باتیک در طی بیست‌سال گذشته جهان شخصی خود را آفریده است.

پرسوناژهای معمول تاتاری زنان، اسبان و گل‌های دشت‌های ترکمن صحرا می‌باشند. اما در این کارنما وی به سمت نگاهی مفهومی رفته که حاصل آن دستاوردی امروزین از بازنمایی مسائل روزمره زیست انسان‌ها است.

استاد نقاش در جایی گفته‌است که من تصویرگر فرهنگ، آداب و اعتقادات قوم و ملت خود هستم. فرهنگ و رسومی که در نقوش کاشیکاری ما، فرش و تکه دوزی‌های ما و حتی باورهای عاشورایی ما نهفته است.

باور تاتاری به روشنی، نور و ناجی ، در انسان‌های ایستاده و منتظرش به خوبی محسوس است، این انسان‌ها در حال انجام مراسم، رقص‌ها و آئین‌هایی هستند که باورهای خود را جامه عمل بپوشانند.

از نظر نقاش هنر ایرانی فلسفی، عمیق، درونگرا و ذهنی است. نقاشی خوب آن است که تفکر و اندیشه متعالی را نشان دهد، هنر تاتاری متاثر از سنت‌های نگارگری ایرانی است اما به جرات می‌توان گفت که حضور پرتره‌های سیاستمداران، مشاهیر و حتی شخصیت‌های اسطوره‌ای مدرن غربی در میان جهان خیال‌ورزانه و آئینی نقاش، نقطه عطفی است که به سادگی قابل درک نمی‌باشد.

عیش مخاطب آثار استاد در این فضا منقص شده، چه بسا ذهن نقاش نگران است، آنچنان که قطعه‌ای از جهان رسانه‌ها و اخبار پرتلاطم معاصر در میان بهشت خیالی وی ظهور کرده‌اند.

مگر انسان در آئین نگارگری ما اشرف مخلوقات نیست، مگر سنت نگارگری مکتب ترکمانان آق‌قویونلو در قرن هشتم هجری بر حضور انسان‌ها در پرده‌های تصویرگران شکل نگرفته است؟ انسان مثالی و متعالی نقاش با جهان تاریک سیاست و اضطراب درگیر شده‌است. تاتاری به مردم امروز و نجابت طبیعت دشت‌های ترکمن صحرا و هستی مخلوق خداوند را یادآوری نموده‌است.

لازم به ذکر است نمایشگاه آنه محمد تاتاری تا ۲۸ فروردین در گالری اعتماد برقرار است.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم جاوید رمضانی را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

دشت‌های ما نجیبند، نقد نمایشگاه آنه محمد تاتاری در اعتماد

نقدی بر نمایشگاه آنه محمد تاتاری در گالری اعتماد

دشت‌های ما نجیبند

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ