ترکیب دو نگاه عکاسانه و نقاشانه در آثار سرمه نیکو

گالری آوای هنر

مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم مریم روشن‌فکر

سنت نقاشی بر روی عکس به روزگار ابتدای تاریخ عکاسی باز می‌گردد، زمانی که دسترسی به رنگ در عکس‌ها میسر نبود عکاسان عکس‌ها را به اصطلاح دسترنگ می‌کردند. این سنت بعدها در عکاسی هنری به صورت یک رویکرد به جهت ایجاد تاکید و نزدیک کردن فضای عکاسی به نقاشی مورد استفاده قرار گرفته است. ترکیب نقاشی و عکاسی نیز در آثار هنرمندان معاصر یکی از کارماده‌های جذاب محسوب می‌شود. هنرمندان بزرگی چون گرهارد ریشتر و بتی هان از بستر عکس به عنوان پایه‌ای برای گسترش ایده بهره برده‌اند و آن را با دستکاری با رنگ و نقاشی به نتیجه رسانده‌اند.

سرمه نیکو نیز در نمایشگاه حاضر خود در نگارخانه‌ی آوای هنر، مجموعه‌ای از عکس-نقاشی‌های خود را به تماشا گذاشته است که حاصل ترکیب عکس و نقاشی روی آن است. نیکو دانش آموخته‌ی رشته عکاسی و پژوهش هنر است و در زمینه نقاشی آبرنگ و عکاسی فعالیت می‌کند. او در این نمایشگاه هردو این موارد را با یکدیگر ترکیب کرده و توانسته است مجموعه آثاری را به وجود بیاورد که حاصل ترکیب دو نگاه عکاسانه و نقاشانه است، نگاه عکاسانه به معنی بازتابش لحظه و ثبت واقعیت بیرونی و نقاشانه به معنی بازتاب واقعیت درونی، تخیل و شاعرانگی. او برای این مجموعه نیز دو رویکرد عمده را مورد توجه قرار داده، گروه اول استفاده او از نقاشی برای نمایش واقعیتی افزوده به عکس است، به نحوی که قطعات خیالی ناموجود به عکس افزوده می‌شود. اما در گروه دوم نقاشی‌ها در کار تاکید کردن و برانگیختن توجه به بخشی از عکس هستند که نیکو سعی نموده آن را به چشم مخاطب برساند. باید توجه کرد که او از عکس سیاه و سفید بهره می‌برد و به همین دلیل افزودن رنگ به تصویر به خودی خود موجب تاکید و جهت دهی به نگاه بیننده می‌شود.

نیکو به همین ترتیب در این دو دسته آثار دو کیفیت عمومی کاملن متفاوت را نیز به دست آورده، دسته اول با نگاه شاعرانه و تیزبینی عکاسانه که عکاسی و نقاشی را دارای معنی و شان نزول می‌کند و دسته دوم توسل به نقاشی برای ایجاد بیان در عکس است.

استفاده سرمه نیکو از نقاشی در عکس صورتی واقع‌گرا و مستقیم دارد، همان‌طور که در لحن عکس‌ها نیز نظام اشاره‌ای برقرار است و کمتر از آن به عنوان رویکردی متضاد و جایگزین برای عکاسی بهره برده است، همان‌گونه که ریشتر از آن بهره می‌برد و بیشتر تاکید خود را بر ترکیب دو فضای ذهنی و عینی قرار داده است که به نظر می‌رسد برای هنرمند امری شخصی باشد که برای آثار او شاخصه‌ای مثبت است و بر کیفیت شاعرانه آثار افزوده، اما در جایی که نقاشی تنها بر عکس افزوده می‌شود، او می‌توانسته از ویژگی‌های کارماده نقاشی بهره بیشتری ببرد و یا عکس را به حال خود بگذارد و این تناقضی با باقی نمایشگاه نمی‌داشت زیرا در این دسته تصاویر همان ذهنیت شخصی در عکس به عینه قابل دیدن است. به هر روی آثار سرمه نیکو علیرغم اینکه می‌توانست گزیده‌تر باشد، آثاری لطیف و دیدنی هستند و حتی در آثار برتر نمایشگاه رویش خیال و کیفیت بصری مناسب و بازیگوشی حاصل از کنار هم گذاشتن قطعات واقعیت و مجاز موجب به وجود آمدن تجربه بصری مناسبی شده است.

نقدهای دیگر به همین قلم:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

ترکیب دو نگاه عکاسانه و نقاشانه در آثار سرمه نیکو

ترکیب دو نگاه عکاسانه و نقاشانه در آثار سرمه نیکو

گالری آوای هنر

مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم مریم روشن‌فکر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ