به گفته همسر ژانت لازاریان، او در روز سه شنبه 4 شهریور و به دنبال شدت گرفتن بیماری درگذشته است.
طبق اعلام همسر او، مراسم تشییع این شخصیت هنرینیز پنجشنبه گذشته انجام شده و پیکر او در گورستان ارامنه تهران به خاک سپرده شده است.
ژانت لازاریان از خانواده‌ای مهاجر ارمنی از اهالی نخجوان در سال ۱۳۱۹ خورشیدی در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در تهران و اصفهان گذراند. سپس در رویال کالج لندن ادامه تصحیل داد. لازاریان در سال ۱۳۴۲ نخستین منتقد موسیقی ایران در مجله فردوسی بود. مقالاتش از سال ۱۳۴۶ در نشریات مهم فرهنگی و هنری منتشر شده است. ده سال مسئول صفحه فرهنگی – هنری روزنامه انگلیسی زبان تهران ژورال بود و در جشنواره‌های مهم فیلم و موسیقی شرکت کردو با گزراش‌ها و مقالات خود علاقه مندان را در جریان تحولات هنری جهان قرار داد.
لازاریان قبل از انقلاب دارای کارت خبرنگاری رسمی بود همکاری وی با روزنامه‌های اطلاعات و تهران ژورنال تا وقوع انقلاب اسلامی و بسته شدت این روزنامه ادامه داشت. از وی دعوت شد تا در زمان برگزاری جشنواره‌های دوبرونیک (یوگسلاوی سابق) و موسیقی معاصر لهستان، علاوه بر روزنامهٔ تهران ژورنال برای رادیو و تلویزیون وخبرگزاری پارس گزارش تهیه نماید. در سال ۱۳۷۷ به دعوت کنگره بین‌المللی جهانی زنان ارمنی در پاریس تنها روزنامه نگار ارمنی ایرانی بود که در بخش روزنامه نگاران شرکت نمود. او طی دهه‌های گذشته در ترتیب دادن نمایشگاه‌های خصوصی از نقاشان معاصر پیشگام بود و دبیر نمایشگاه هنرمندان معاصر ارمنستان در موزهٔ هنرهای معاصر تهران در سال ۲۰۰۱ و همچنین موزه ملی ارمنستان بود.
ژانت لازاریان در طی سال علاوه بر قعالیت‌های هنری و مطبوعاتی در اندیشهٔ تدوین دانشنامه ایرانیان ارمنی بود که سرانجام منتشر شد. در دوران روزنامه‌نگاری خود، ژانت لازاریان مصاحبه‌هایی با شخصیت‌های فرهنگی مانند ویلیام سارویان، کتی برربیان، زوبین مهتا، هربرت فن کارایان، آرام خاچاتوریان، آرنو باباجانیان، امیلی گیلس، پیتر بروک و یرژی کرتوفسکی انجام داد. وی مدیر مسئول نگارخانهٔ لازار بود.
