دنیای گالری‌ها: شهر دوم : دوبی
بخش سوم: گالری لری شبیبی-Lawrie Shabibi
یک ترکیب موفق
مریم روشن‌فکر،مجله هنر های تجسمی آوام: این گالری نمونه‌ای از یک همکاری موثر و مفید است. ویلیام لری و اسماء الشبیبی، دو دست‌اندرکار مهم بازارهنر خاورمیانه، روزی در ماه مارس ۲۰۱۱ گرد هم آمدند تا از تجربیاتشان برای افتتاح یک گالری جدید استفاده کنند. خانم الشبیبی سال‌ها مدیر آرت دبی و آقای لری مدیر بخش خاور میانه خانه حراج کریستیز بوده‌اند.
گالری لری شبیبی در فضایی به وسعت ۳۰۰۰ متر مربع و در محله القوز دبی قرار دارد، محلی صنعتی و تجاری که به تدریج به محله گالری‌ها تبدیل می‌شود و گالری‌های مختلفی به این مکان می‌آیند تا در فضاهای بزرگ انبارهای سابق پلت‍فرم‌های خود را راه‌‍اندازی کنند.
این گالری جمعی از جدی‌ترین هنرمندان خاورمیانه را گرد‌هم آورده است، که از ملیت‌های مختلف و مدیاهای کاری متفاوت هستند. هنرمندان این گالری اغلب هنرمندانی پیشرو در قالب فرم و محتوا هستند. این گالری علاوه بر هنرمندان ثابتی که دارد، عده‌ای هنرمند میهمان نیز در لیست هنرمندانش جای داده است. بیشتر هنرمندان این گالری در رسانه‌های جدید دست به تولید هنری زده‌اند و به ندرت می‌توان در میانشان هنرمندی را پیدا کرد که به یک رسانه یا نحوه ارائه محدود مانده باشد. از برآیند آثار نمایشگاه‌های این گالری می‌توان جسارت در بیان و نحوه ارائه را دریافت کرد. علاوه بر اینکه عده زیادی از این هنرمندان ، افرادی هستند که فاقد نام‌های پر آوازه بازار هنر می‌باشند و جمع آوری این تعداد از هنرمندان پر‌دهش با کیفیتی بالا و محتوای غنی بدون داشتن اطمینان از بازار فروش، کار خطیری است که به نظر می‌رسد این گالری موفق به انجامش شده‌است.
سهم عکاسی، ویدئو و پرفورمنس‌آرت در مجموعه آثار ارائه شده توسط گالری قابل توجه می‌باشد و در مورد مدیاهای تثبیت شده‌تری چون نقاشی و مجسمه نیز آثار اغلب دارای طعمی نو و فراروی در فرم و محتوا می‌باشند.
این گالری البته در مقایسه با همتای دیگر خود، گالری الخط الثالث که در گذشته به آن پرداختیم، لزوما تمرکز خود را بر هنرمندان جوان قرار نداده است و هنرمندانی از سنین مختلف در آن به فعالیت مشغولند.
حضور تم انتقادی سیاسی و اجتماعی علی‌الخصوص در مورد مسائل خاورمیانه، انتقاد به تسلط رسانه و تاثیر انسانی دراز مدت و فرساینده ناآرامی‌های این خطه در آثار نمایش داده شده در این گالری پر رنگ است. و این در حالی است که کمک گرفتن از موتیف‌های تکراری مشرق زمینی، مانند اشکال و نقوش، زنان محجبه و خط عربی و فارسی در مجموعه آثار این گالری کمتر به چشم می‌خورد و چیزی که به جای آن قرار گرفته، ماتم و فرتوتی روح حاکم بر زندگی هنرمندان این منطقه است، که در کارهای لاریسا سانسور هنرمند فلسطینی ویا وفا بلال هنرمند عراقی این گالری به خوبی خود را بروز می‌دهد.
تعداد هنرمندان ایرانی که در لیست این گالری قرار دارند یا در آن نمایشگاه داشته اند کم نیست. این گالری همچنین به برندگان جایزه مجیک آو پرشیا نیز روی خوش نشان داده است. اما تعدادی زیادی از این هنرمندان دربازارهای هنر ایران چندان شناخته شده نمی‌باشند.
این گالری در راستای معرفی هنرمندان خود اقدام به چاپ کاتالوگ و کتاب از آثار هنرمندان می‌نماید و برگزاری نشست و گفتگو نیز از جمله فعالیت‌هایی است که در جنب نمایشگاه‌های این گالری برقرار می‌باشد.
به طور کلی می‌توان این گالری را مرکزی با رویکردی بسیار جدی و حساب شده از جذب و نمایش آثاری دانست که توانسته باشند به سطحی بالا از کیفیت برسند، نگاه به افق‌‌های باز و شکست مدیا، نگاه اجتماعی و دارای سویه انتقادی از ویژگی‌هایی است که می‌توان در مجموع برای این گالری در نظر گرفت، ضمن اینکه عدم تکیه بر آثار مدرن و دکوراتیو باعث شده سویه فرهنگی در فعالیت‌های این گالری پر رنگ‌تر باشد.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
