پرونده هنر فردا آنا مولسکا Anna Molska
سایت تندیس ترجمه نگین حدادزاده
درک هنر معاصر نیازمند مطالعه‌ای وسیع است، کسب دانش تاریخی و شناختی دقیق از جهان امروز. کتاب هنر فردا از جمله کتاب هایی است که در کنار نمونه هایی از آثار هنرمندان نوظهور متونی راهگشا برای رمزگشایی و درک آثار آنها و جریان‌های هنری‌شان ارائه می‌دهد و در نهایت دورنمایی از آینده هنر جهان به دست می‌دهد. در این پرونده متون این کتاب را به همراه آثار هنرمندان آن ترجمه و در اختیار شما قرار خواهم داد. امیدوارم که این مختصر دریچه‌ای باشد برای کنجکاوی بیشتر و شناخت بهتر جهان هنر معاصر.
The Art of Tomorrow
Editors:Laura Hoptman, Yilmaz Dziewior, Uta Grosenick
آنا مولسکا متولد ١٩٨٣ در لهستان، شهر پرودنیک می‌باشد. او در شهر وارسا مشغول به کار است و زندگی می‌کند.
ویدیوی w=F*s (٢٠٠٨) آنا مولسکا تلفیق مستندنگاری و آثار بکت را به ذهن می‌آورد. تیم کارگران لهستانی ساختار استیل غول-آسایی را در زمین گلی استوار می‌کنند و بعد از پایان کار برای دوربین ژست می‌گیرند. این صحنه یادآور “هرم انسانی” الکساندر رودچنکو است که در ١٩٣۶ عکاسی کرد. در این عکس ورزشکاران بدن های ورزیده‌شان را به شکل مجسمه‌های زنده نمایش می‌دهند، اثر او نشانه شیفتگی جهان مدرن به قدرت، هماهنگی و هندسه است. نسخه مولسکا در مقایسه با آن بدون شک غیر قهرمانانه است، کارگران لبخندی بی‌قواره دارند و به نظر می‌رسد که انگار گم شده‌اند.
در بینال ٢٠٠٨ برلین، همین اثر همراه با p=w:t (قدرت) (٢٠٠٧-٢٠٠٨) ارائه شد: صدها توپ رنگ شده سفید، از پشت صحنه به داخل زمین اسکواش، که با خطوط قرمز علامت‌گذاری شده بود می‌ریخت. تاثیر متقابل خط‌ها، چهارگوشه‌ها و توپ‌های کروی شکل که به صورت غیر‌قابل کنترل کمانه می‌کردند؛ به نظر پاسخی بی‌نقص برای سخت‌گیری های هندسی در کنستراکتیویسم روسی می‌رسید.
تامل مولسکا درباره تاثیر تبلیغات سیاسی شوروی و سوپره‌ماتیسم که بر هنر آوانگارد لهستان اعمال شده بود، به اثری به عنوان «تانگرام» انجامید، او همواره کارش بررسی پویایی قدرت و تعادل نیروهایی است که به محصولات فرهنگی و هنری شکل می‌دهند. 
دو گلادیاتور جوان قطعه‌های عظیم سیاهی را در استودیو جابه‌جا می‌کنند و این با کلاژ موسیقی کُر ارتش سرخ و نغمه‌های فولکلور همراه می‌شود؛ این پازل عظیم سه‌بعدی یادآور«مربع سیاه» کازیمیر مالویچ است. این قطعه‌ها در واقع مجازاً نشان‌دهنده بلوک‌های قدرت هستند که به شکلی جدید ارائه می‌شوند.مولسکا در «بافندگان» (٢٠٠٩) به نمایشنامه بافندگان اثر گرهارت هاوپتمن اشاره می‌کند – حضور معدنچی‌های سیلزی با ویرانه صنعتی که در پس‌زمینه نمایان است- و تصویری تکان‌دهنده از تضاد بین قیام انقلابی بافندگان ١٨۴۴ و ترک مشاغل کارگران را نشان دهد.
در نگاه اول ویدیو ها و پرفورمنس های مولسکا مثل مراحل آخر بازی مدرنیته به نظر می‌رسند. این آثار در دوره‌ای که مشخصه‌اش شکست آرمان‌شهرها و ایدئولوژی‌هاست، آنها را بازگویی، اجرای مجدد و بازپردازی می‌کنند. به نظر می‌رسد که معیار اصلی به حاشیه مسیر رانده شده است. این آثار به هیچ وجه ابسورد نیستند. مولسکا با ترکیب فرم‌های سنتی، در مجموعه‌ای از آثار همیشه نو، اجزای برسازنده صحنه‌ای را ترتیب می‌دهند و بر آن صحنه پارادایم‌های مدرنیته و جامعه معاصر را به مذاکره می‌کشاند.
قسمت های قبل را اینجا بخوانید:
[/one_half_last]
