ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر لوک تویمانس Luc Tuymans

 ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر لوک تویمانس Luc Tuymans
معرفی صد و چهارده نقاش معاصر 
نوشته: Alison Gingeras

سایت تندیس ترجمه زهرا قیاسی

در این پرونده به ترجمه جستارهای کتاب اول ویتامین پی خواهیم پرداخت. این مجموعه جستارها را محققان و منتقدان مهم عرصه هنر درباره نقاشان مطرح جهان نگاشته‌اند. خواندن این مطالب هم دریچه‌ای به دنیای نقاشی معاصر می‌گشاید و هم مروری است بر شیوه جستار نویسی و نقد نقاشی معاصر.

لوک تویمانس Luc Tuymans

از نظر این هنرمند بلژیکی نقاشی به هیچ وجه کنشی ساده و سرگر‌‌‌‌م‌­کننده نیست. برای او عمل نقاشی کردن و سوژ‌‌ه‌­هایی که در آثارش ارائه می‌­دهد بین تاریخ و حافظه‌­جمعی گرفتار شده‌اند. شاید بهترین شیوه برای فهمیدن کارهای منحصر به فرد و تنش­‌زای تویمانس این باشد که  آنها را با اثری از ریشتر که خود تویمانس بسیار تحسین می‌­کند و آن را تاثیرگذار می‌­داند، مقایسه کنیم؛ یعنی مجموعه «۱۸ اکتبر ۱۹۷۷» ریشتر.

نقد نقاشی های لوک تویمانس Luc Tuymans هنرمند معاصر

این مجموعه شامل پانزده اثر نقاشی است که از روی عکس­‌های زندان و قتل اعضای گروه تندرو بادرماینهوف کار شده‌­اند. تویمانس هم مانند ریشتر از اسناد عکسی استفاده می‌کند. عکس‌­هایی که اغلب به موضوعات سیاسی اجتماعی روز مربوط هستند و ماهیتی تنش­زا یا جنجالی دارند. قدرت نقاشی­‌های تویمانس هم مانند ریشتر به سبب زیر سوال بردن این فرض است که عکس حاوی حقیقت است. با این حال برخلاف ریشتر که تضاد حساب­‌شده‌­ای بین فیگورنمایی و انتزاع ایجاد می­‌کند، تویمانس از اثر برای کنکاش در مساله تصویر و رابطه آن با تاریخ استفاده می­‌کند ان هم به شیوه‌­ای بی‌رحمانه و سیستماتیک.

تویمانس درباره فرآیند حرکتش از عکس به تصویر نقاشی­‌شده چنین شرح می‌­دهد: «تصویر غیرممکن است زیرا در مقام یک فرد نمی‌توان از پس آن برآمد.» او در چندین دوره نقاشی به زخم‌­های سرگشوده در طول دهه­‌های اخیر و مسائلی همچون هولوکاست، ملی‌­گرایی در بلژیک، قتل پاتریس لومومبا، شرایط وخیم پسااستعماری در کنگو تحت تسلط بلژیک پرداخته است. تمرکز وی بر تصاویر بازداشت­‌هایی است که این رخدادها و پدیده‌­های ناگوار را القا می­‌کنند و کارش این است که با دقت تمام این تصاویر را انتخاب کند، که ممکن است خیلی نمادین و سمبلیک باشند یا مبهم و عکس از جزئیات باشند.نقاشی معاصر

تاکید او بر فاصله‌­ای است بین عکسی که «رسمی» یا «واقعیت دست اول» قلمداد می­‌شود و آن اسرار تاریک بازگونشده‌­ای که نقاشی ار روی عکس می­‌تواند برملایشان کند. اندازه نقاشی‌­های تویمانس کوچک است و فارغ از موضوعی که برای نقاشی [انتخاب می‌­کند] پالتی کدر و بی‌روح دارد: رنگ‌های کدر، سبزهای روشن ناخوشایند، بژها، قهوه‌­ای‌­ها و خاکستری‌­ها. با اینکه بعضی از جزئیات تکنیکی مهارت بالای او را در نقاشی لو می­‌دهند، به نظر می رسد که هدف تویمانس از ضرب­‌قلم­‌های کنترل شده [در نقاشی] از بین بردن آثار استادی‌­اش در نقاشی است.نقاشی معاصر

نقاشی­‌های تویمانس تصاویری نامیزان هستند که با روی هم گذاشتن تدریجی لایه‌های نازک رنگ روی بوم خلق می‌­شوند. درست مثل تکنیک سینمایی حرکت تدریجی از تصویری به تصویر بعدی[۱]که درآن  تصویر فوکوس می‌­شود و بعد از فوکوس خارج می‌­شود. مشابهت بین استراتژی­‌های تصویرگری تویمانس و فیلم­سازی در واقع حمله‌ای است که او به سینما می­‌کند: تویمانس در دهه هشتاد فیلم­‌های کوتاه بسیاری ساخت اما هرگز آنها را نمایش نداد و فقط طراحی­‌هایی را نشان داد که استوری­‌بورد بعضی از این فیلم‌ها بود.نقاشی معاصر

روایت در نقاشی­‌های تویمانس به صورت تلویحی گفته می­‌شود و درست همانند سینما، با ذرات کوچک اطلاعات یعنی با جزئیات موجود در سطح تصویر. مثلاً در یکی از پرتره­‌های قدیمی به نام اسرار ۱۹۹۰ چهره سوژه محو است اما جزئیات و دوخت لباس نظامی نشان می‌دهند که یک سرباز نازی است. در بیشتر نقاشی‌­های تویمانس جزئیات را به­‌سختی می­‌توانیم دریابیم زیرا تصویر به سرعت در انتزاع فرو می‌لغزد که این خود تمثیلی مناسب است برای خاطرات سرکوب­شده و تاریخ انکارشده‌­ای که تویمانس می‌­خواهد به آنها بپردازد.نقاشی معاصر

تویمانس متولد مورتسل بلژیک در سال ۱۹۵۸ است و در آنتورپ زندگی و کار می‌­کند.

گزیده نمایشگاه‌های انفرادی:

۲۰۰۴- تیت مدرن، لندن، ۲۰۰۳- «نقشه های ذهنی»، گالری غیرانتفاعی هانوور، هانوور، آلمان، ۲۰۰۱- «Mwana Kitoko، مرد سفید زیبا»، پاویون بلژیک در بینال ونیز؛ «سیگنال»موزه Hamburger Bahnhof، برلین، آلمان؛ «لوک تویمانس، رائول دو کیسِر»، S.M.A.K.، گنت، بلژیک، ۲۰۰۰- «Mwana Kitoko»، دیوید زویرنر، نیویورک؛ «با احترام»، گالری اپرای شهر توکیو، ژاپن؛ «قول»، گالری زنو ایکس، آنتورپ بلژیک. ۱۹۹۹- «خلاصی، نقاشی‌هایی از ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸»، موزه سالزبورگ، اتریش؛ «انزوای عالی»، وایت کیوب، لندن. ۱۹۹۷- «دلشوره، طراحی‌ها»، موزه هنر برن. ۱۹۹۴- «خرافه»، پورتیکوس، فرانکفورت.

نقاشی معاصرگزیده نمایشگاه‌های گروهی:

۲۰۰۲- داکومنتا، کاسل، آلمان؛ «نقاشی در حال حرکت»، موزه هنرهای معاصر، بازل، سوییس؛ «نقاش عزیز، مرا نقاشی کن…»، موزه ملی هنر مدرن مرکز پمپیدو، پاریس. ۲۰۰۰- «آخرالزمان» آکادمی سلطنتی هنر، لندن؛ بینال سیدنی، استرالیا. ۱۹۹۹- «بین الملل کارنگی»، موزره هنر کارنگی، پیتزبورگ، پنسیلوانیا؛ «نقاشی منطقه مشکل زا»، موزه هنر مدرن آنتورپ. ۱۹۹۷- «پروژه شماره ۶۰: جان کورین، الیزابت پیتون، لوک تویمانس»، موزه هنرهای مدرن نیویورک.۱۹۹۴- «بی قید، احتمال­هایی در نقاشی»، گالری هایوارد، لندن

گزیده کتابشناسی:

۲۰۰۱- دنیل بیرنباوم[۲]، «لوک تویمانس»، Art Forum، شماره دسامبر؛ یوز وان دنبرگ[۳] «همراه با x: لوک تویمانس»، Art Forum، شماره اکتبر؛ ۲۰۰۰- Parkett، شماره ۶۰؛ ۱۹۹۹- نوی ویکفیلد[۴]، «لوک تویمانس: در لوای هنر تاریک بلژیکی خشونت پنهان شده است»، الر دکور، شماره آوریل؛ ۱۹۹۸- دنیل بیرنباوم، «هزاران واژه: لوک تویمانس درباره مجموعه «امنیت» سخن می گوید»، Art Forum، شماره اکتبر؛ ۱۹۹۵- جیمز یود، «لوک تویمانس»، Art Forum، شماره آوریل.

نقاشی معاصر

پی نوشت:

[۱] dissolve

[۲] Daniel Birnbaum

[۳] Jos Van Den Bergh

[۴] Neville Wakefield

قسمت های قبل از پرونده ویتامین پی دنیای نقاشی معاصر را اینجا بخوانید:

نویسنده