کری جیمز مارشال پدرخوانده هنر سیاه‌پوستان امریکا| بخش اول
نگاهی به زندگی و آثار کری جیمز مارشال، نقاش سیاه‌پوست و پدرخوانده هنر سیاه‌پوستان امریکا
پدرخوانده
kerry james marshall
منبع: مجله آلمانی Art Kunstmagazin
نوشته: کلودیا بودین
سایت تندیس ترجمه محیا ازگلی
روز بزرگی است. کری جیمز مارشال دربرابر میکروفون ایستاده تا از گروهِ موزه متروپولیتین تشکر کند. همانطور که آن مرد شصت‌ساله می‌گوید؛ به آرزوهایش رسیده‌است. موسسه نیویورک برای این نقاش آمریکایی رتروسپکتیوی ترتیب داده‌است که پیش از آن برای اولین‌بار در موزه هنرهای معاصرِ شهرِ مارشال، شیکاگو به نمایش گذاشته شده‌بود و پس از آن به لوس‌آنجلس می‌رود.
مارشال آرام نمی‌گیرد. شلوار جینِ سیاه پوشیده، گویی که هرلحظه ممکن است دوباره در آتلیه‌اش ناپدید شود تا بیشتر کار کند. سخنرانیش همچون سخنان اوباما بی‌تکلّف است و در عین بی‌تکلّفی شکوهمند است. خنده‌هایش گشوده و پر از متانت. ملّقب شدنش از طرف موزه شیکاگو به عنوان یکی از «بزرگترین هنرمندان در قید حیات» بیشتر او را گیج می‌کند تا مفتخر. او گفت: «لقبی که آن‌موقع‌ها جیمز براون به من نسبت داده‌بود بیشتر به من می‌خورد؛ سخت‌کوش‌ترین مرد این عرصه.»
با وجود این‌همه فروتنی نباید فراموش کنیم که او کری جیمز مارشال است، کسی که آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار را وارد نهادهای فرهنگی غرب کرد. در نقاشی‌های اساتید دیرین سیاه‌پوستان همیشه شخصیت‌هایی مرموز و در حاشیه بودند؛ پیشخدمت یا برده. هنرمندان سیاه در تاریخ هنر کهن بی‌تأثیر بودند و در هنر مدرن که توسط هنرمندان سفیدِ اروپایی تعیین شده‌بود به‌شدت نادیده گرفته می‌شدند. به تازگی چندسالی است که موزه‌ها تمایل به بازاندیشی تاریخ هنر قرن بیستم دارند و می‌خواهند با جدَیت آثار هنرمندان سیاه را جمع‌آوری کنند و به نمایش بگذارند.
مارشال که از پیش آثارش در بازار شناخته‌شده بود و قیمت‌شان در حراجی‌ها به ارزشی بالای دو میلیون دلار رسیده‌بود، تبدیل به نماد وجودِ خودآگاهِ جدیدِ سیاهان در هنر شده‌است. او پدرخوانده نسل جدیدی است که نقاش‌هایی چون تویین اوژی اودوتلا[۱] و نیژدکا اکونیلی کراسبی[۲] از آن جمله‌اند. و سرآهنگ ستاره‌های هنر همانند کارا واکر[۳] با قطعات بریده‌اش، هنرمند کلاژکار وانگچی موتو[۴]، مالرین-لِنِت یِدم-بوآچیِ[۵] بریتانیایی و یا میکالن توماس[۶] که به تقلید از مارشال موتیو نقاشی‌های قدیمی اروپایی را با سبک و سیاق خود به کار گرفت و مفهوم زیبای سیاه را با زیبایی‌شناختی سیاه(Blaxploitation[7]) در صحنه نشانده بود. همکار نیویورکی‌اش کیندی وایلی[۸]که قهرمان عکس‌هایش حالتهای پهلوانانه آثار روبنز[۹] و یا ولسکوئز[۱۰] را به روشنی بیاد می‌آورد که چگونه در نوجوانی مقابل یک اثر مارشال، آن اثر به‌یادماندنی‌اش سبْک[۱۱] که در آن یک سلمانی کاملاً متعارف آمریکایی را نشان می‌دهد و بهترین نمونه از کارهای چندین لایه‌ای مارشال است.
او با موتیوهایش توانست بخشی از روزمرگی سیاهان را قابلِ نمایش در موزه‌ها بکند. قهرمان سیاه‌پوستش را به شیوه اساتید قدیمی به تصویر بکشد. سر آرایشگر که گویی دارد مشتری را تبرّک می‌کندُ مزیّن به هاله‌ای مقدس است. عنوان اثر اشاره‌ای تاریخی به جنبش دستیل[۱۲] هنرمندان هلندی می‌کند که مانند پیت موندریان با فرم‌هاو اشکال هندسیِ اوّلیه بازی می‌کنند. سال ۱۹۹۳ موزه هنر لس‌آنجلس کانتی اثر او را می‌خرد، اولین اثرش که وارد یک نهاد می‌شود. به قول کیندی وایلی «تجربه دیدن آن اثر، فوق‌العاده بود.»«نبودِ هیچ تابلوی سیاهِ دیگری در موزه کاملاً به چشم می‌آمد.»
سی و شش سال می‌گذرد از زمانی که مارشال تابلو «پرتره‌ای از هنرمند به مثابه سایه‌ای از منِ پیشین‌اش[۱۳]» را می‌کشد و رسالت خویش می‌داند که این سؤتفاهم را رفع کند ؛ «نمی‌خواستم کانونیّتِ تاریخ هنر را برهم زنم، فقط می‌خواستم بخشی از آن باشم.» مارشال این توضیحات را در نمایشگاهی می‌گوید که با هفتاد اثر مروری بر زندگی کاری او بود. سلف‌پرتره او کاریکاتور مرد سیاهِ بیچهره‌ای است، که سفیدی چشمان و دندانش در برابر لباسِ سفیدِ برفی‌اش درخشنده نیست. او با تکنیکی کهن و با چسب‌رنگ رمانِ رالف الیسون «مرد نامرئی» (۱۹۵۲) را بازآفرینی می‌کند، که در آن نویسنده زندگی سیاه‌پوستی در آمریکا را توصیف می‌کند.
این مطلب ادامه دارد…
در قسمت دوم می‌توانید ادامه مقاله با عنوان “آدم‌های موفق که بروند حتما اوباش روی کار می‌آیند” را دنبال کنید.
پی نوشت:
[۱] Toyin Ojih Odutala
[۲] Nijdeka Akunyili Crosby
[۳] Kara Walker
[۴] Wangechi Mutu
[۵]Malerin-Lynette Yiadom-Boakye
[۶]Mickelene Thomas
[۷] نام فیلمی بسیار موفق است برای مخاطبین سیاه با موضاعات سفیدپوستان.
[۸] Kehinde Wiley
[۹] Rubens
[۱۰] Vela´squez
[۱۱] De Style
[۱۲] De Stijl
[۱۳] A Portrait of the Artist as a shadow go his former self
نظر خود درباره مطلب: کری جیمز مارشال پدرخوانده هنر سیاه‌پوستان امریکا | بخش اول را با ما به اشتراک بگذارید.
