آرت نت بهترین آثار هنری سال ۲۰۱۷ را معرفی می‌کند
پرونده بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ | قسمت اول
از پاویون قابل توجه اَن ایمهوف در بینال ونیز تا بالن باشکوه کریس بِردِن در بازل
سایت تندیس ترجمه آرین آزادکام
بازیگری در “فاوست” اثر ایمهوف در بینال ونیز
هنرمند معاصر آلمانی، آن ایمهوف، شیر طلایی بخش بهترین مشارکت ملی بی‌ینال ونیز را برای پرفورمنس برانگیزاننده‌ی «فاوست» کسب نمود که جلوه‌ی تاریکی از جامعه‌ی مدرن ارائه می‌دهد. در این پرفورمنس که در بخش‌های متفاوت غرفه‌ی آلمان اجرا می‌شود، بازیگران سیاهپوش در قفس‌های شیشه‌ای نمادین با سقف کوتاه، به دور خود می‌پیچند در حالی که بازدیدکنندگان روی سر آنها راه می‌روند. سگ‌های دوبرمن هم، در حالی که گروه اجرا کننده با ریتم موسیقی در میان ابزارآلات شکنجه‌های جنسی، و شلنگ و سینک‌های صنعتی سینه خیز می‌روند، در حال نگهبانی هستند.
مجموعه (سانسور کن) از فرانسیس استارک در بینال ویتنی:
مجموعه نقاشی‌های فرانسیس استارک نشان‌دهنده صفحاتی از کتاب (سانسور کن) اثر Ian F.Svenonious می باشد. وی موفق شد مخالفت نامه خود را با صراحت و صدای بلند با همراهی جمعی از پوپولیست‌ها و ضد کاپیتالیست‌ها در رابطه با سانسور برای هنر، تفریحات، سیاست و تکنولوژی ارائه کند. در ظاهر این تابلوها چیزهای زیادی برای نشان دادن دارند.
سهم زیادی از موزیک‌هایی که داخل رادیو پخش می‌شوند، جهت‌گیری واضحی به سمت ترویج دادن شکوهمند سازی حماقت، ضد اجتماع‌گری، ثروت‌های نا متعارف و غیر قانونی، اختلاف طبقاتی، تبعیض و به سخره گرفتن قوانین اجتماعی می‌روند.
خیلی از بازی‌های ویدیویی بسیار دقیق طراحی شده‌اند تا به وجود آوردنده خشونت، ناهنجاری‌های نسبی و صد البته خلق کردن ماشین‌های مرگ گوش به فرمان باشند، فرهنگی که صدای بلند آن وال استریت است و توسط تجاوز تجار و یکه‌تازان وابسته به حکومت، فرماندهی می‌شود.
ما نیاز به یک غول از سانسور داریم که از تمام ابزارهای انقلاب‌های امروزی مثل درد، ترور،نابخشودگی مطلق، سانسور، منهدم کردن و از ریشه کندن استفاده کند- سانسور تا باز آموزی-این حس سانسور کردن البته با نیت به اعتراض علیه نقاشی‌های دانا شوتز (Dana Schutz) از اِمت تیل (Emmett Till) (کودک سیاه پوست آمریکایی که در سال ۱۹۵۵ به طور وحشتناکی کشته شده) کشیده شده که در همین بیِنال به نمایش در آمد. همچنین برای حمایت از نابودی و سوزاندن مجسمه چوبه دار اثر سم دورانت در مجموعه هنری واکر در مینِسوتا و همچنین برای از بین بردن نقاشی بالتوس در موزه مترو پلیتن (تصویری از یک دختر بچه و گربه‌ای که به صورت استعاری به ناهنجاری جنسی یک کودک اشاره دارد.)
یکی از دلایلی که خیلی از مردم تسلی خاطر خود را در هنر می‌یابند این است که هنر دوگانکی و غیر عادی بودن را شکوهمند می‌سازد و جایگزینی برای جهان واقعی ارائه می‌کند. لحظه‌هایی که واقعیت و افسانه یا خوب و بد را به گونه‌ای با هم ترکیب می‌کند که از یک واقعیت زندگی حکایت دارند اما چه می شود اگر همه چیز و همه کس به خودی خود در بر گیرنده یک نظام ارتودوکسی (پیرو گرایانه و غیرانتخابی) باشد؟
در این شرایط سانسور و یا سایر سیاست‌های محافظه کارانه انفعالی یک پیشنهاد غیر قابل اجتناب است. این سوال شریان اصلی و نیروی محرک حاکم در افکار و آثار نقاشی استارک است، چنانچه Andrew Goldstein معتقد است چشم نوازترین آثاری هستند که در سال ۲۰۱۷ مشاهده کرده است.
نوشته: Andrew Goldstein
کری جیمز مارشال با اثر خاطره #۵ در موزه هنرهای معاصر لس آنجلس 
گرچه معمولا حس می‌کنم اشتیاق غیر قابل وصفی برای فهم نقاشی دارم اما آثار مارشال برایم به یاد ماندنی است و امسال بیشتر از همیشه مثل تمام آثار گذشته نگاری مورد ستایش من از مارشال در اثر خاطره #۵ از مجموعه “ترسناک” لایه‌های عقلانی از جاذبه‌های احساسی اثر فراتر می‌رود. هنرمند در این اثر برای چهار شخص مالکوم ایکس، مارتین لوتر کینگ، جان اف کندی و رابرت اف کندی که تمامی آن ها در دهه ۶۰ میلادی به قتل رسیده‌اند سوگواری می‌کند. قتل‌هایی که به واسطه اختلالات و اتفاق‌های اجتماعی و نژادی عینا برای چهار فرد متفاوت تکرار شده است.
مارشال به جای اینکه با استفاده از پیچیدگی‌ها و جزییات استعاری در آثار خود با مخاطبان ارتباط برقرار کند مفاهیم مورد نظر خود را با محوریت دادن به دلالت ها و نشانه‌های ثابت و مهارشده (به گونه‌ای که برای هرکس به سادگی قابل تشخیص دادن است) بیان می‌کند. خاطره مرثیه ای است پر از پشیمانی و اندوه که به اندازه کافی در سال ۲۰۱۷، شایسته، مهم و تاثیرگذار است.
نوشته: تیم اشنایدر
Carlos Garaicoa با اثر پرتگاه (Abismo) در بنیاد مرتز، تورین-ایتالیا
این اثر ویدیویی در گوشه‌ای از پایین پله‌های نمایشگاه اختصاصی گارایکوا در تورین به نمایش در آمده.
این انیمیشن یک جفت دست جدا شده از بدن را در یک زمینه سفید به تصویر می‌کشد، که در ظاهر بازنگری به قطعه چهار بخشی آخرالزمان، اثر آهنگ ساز فرانسوی Olivier Messiaen است که بعد از فروپاشی فرانسه در سال ۱۹۴۰ ساخته شده است وقتی که در کمپ استالاگ ۸ در آلمان به عنوان اسیر جنگی حضور داشت. ولی حرکات انیمه دست که توسط هنرمند مکزیکی مصور شده بیانگر نشانه‌های موسیقیایی و نت‌های قطعه نیست بلکه از حرکات دست هیتلر موقع سخنرانی‌هایش برداشت شده است. این اثر از نظر من به عنوان تاثیر گذارترین اثر سال ۲۰۱۷ قابل ستایش است به دلیل ترکیب کردن زیبای قطعه موسیقی با انیمیشن. تاثیر دل خراش فهمِ با تاخیر این دست‌های خوش ریخت به عنوان راه حل آخر جهت ادراک حقیقت استنباط می‌شود و همچنین شباهت جانانه حرکات این دو دست با حرکات دست بعضی سیاست مداران معاصر جهان قابل تامل است.
نوشته:Naomi Rea
اثر “کریس بوردن” درنمایشگاه هنری آرت بازل سوئیس
مجسمه بالنی کریس بوردن که در یک محور دوار دربخش بدون مرز آرت بازل سوئیس به پرواز در آمد قطعاً سرآمد کل فستیوال آرت بازل در سوئیس بود.
اثرمثال زدنی او به عنوان آخرین اثر ساخته شده توسط هنرمند در سال ۲۰۱۵ تنها پنج روز بعد از فوت وی در موزه لس آنجلس به پرواز در آمد. این بار به حمایت گالری گاگوسیان و تیم مجرب آن دوباره در بازل سوئیس به پرواز در آمد. بوردن همیشه اعتقاد داشت هیچ چیز هیچ وقت به نهایت بی نقصی خود نمی رسد ولی این اثر او قطعاً خیلی نزدیک شده است. بوردن برای به پرواز در آمدن اثر خود هیجان بسیاری داشت اما متاسفانه تنها موفق به دیدن پروازهای آزمایش مجسمه خود در آشیانه‌ای خصوصی به همراه “جان بیگز”(مخترع) شد.
نوشته:Javier Pes
ادامه این پرونده را در شماره‌های بعد دنبال کنید.
دیگر اخبار هنر جهان را در لینک های زیر ببینید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
موریل رودولوس هنرمندی چندرسانه‌ای که محدودیت‌ها را به بازی می‌گیرد
موریل رودولوس هنرمندی چندرسانه‌ای که محدودیت‌ها را به بازی می‌گیرد سایت تندیس: به قلم جاوید رمضانی موریل رودولوس Muriel-Rodolosse موریل رودولوس هنرمندی فرانسوی است، آثار او دربرگیرنده طیف وسیعی از هنرهای تجسمی مانند نقاشی، پرفورمنس، ویدئو و چیدمان همگی در یک نمایشگاه هستند. او معمولن برای نمایشگاه‌هایش برنامه ریزی کاملی را با در نظر گرفتن همه جزئیات از کوچک تا بزرگ دارد؛ به همین دلیل نمایشگاه‌های او بیشتر یک تجربه یکدست و کامل هستند تا موقعیتی برای دیدن چند اثر […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
درخت کریسمس موزه تیت لندن را چه هنرمندانی تزیین کرده‌اند؟
درخت کریسمس موزه تیت لندن را چه هنرمندانی تزیین کرده‌اند؟ سایت تندیس: مریم روشن فکر موزه تیت بریتانیا که یکی از موزه های تاثیر گذار در هنر مدرن و معاصر جهان است، از سال ۱۹۸۸همه ساله برای آغاز سال نو درخت کریسمسی را به یک هنرمند سفارش می‌دهد، به بهانه سال نو میلادی نگاهی می اندازیم به مجموعه این درختان از سال ۱۹۸۸-۲۰۱۰ که در این میان درخت کریسمس هنرمند ایرانی شیرازه هوشیاری در موزه تیت لندن نیز به چشم می‌خورد. […]
