بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ عجیب، فراموش نشدنی، هوشمندانه
پرونده بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ | قسمت سوم و پایانی
سایت تندیس ترجمه آرین آزادکام
پاول چن – گالری Green Naftali در چلسی لندن:
عجیب، فراموش نشدنی، هوشمندانه و حتی با مزه. نمایشگاه Rhi Anima اثر پاول چن بیشتر از هر چیز دیگری در ذهن من امسال ماندگار و جاودانه شد.
نمایشگاه اورسونات اثر ویلیام کنتریچ در گالری هارلم پریش برای بینال Performa 17
بازنگری روحانی William Kentritge از شعر انتزاعی Kurt Schwitter به نام Ursonote است که در بخشی از بیِنال به نمایش درآمد. در چیدمان باشکوه گالری Harlem Parish او نمایش خود را برای خریداران از پیش تعیین شده اجرا می‌کند. قبل از نشان دادن استاپ موشنی از طراحی‌های کنتریج، ظاهری معنادار به کلیت نامفهوم سوناتای اشویتر با سامان دادن شاکله‌ای جدید میسر شده است. سخنرانی که از نقطه نظری آراسته و زیبا با استفاده تمام و کمال از ریتم‌ها و نکته‌ها و فراز و نشیب‌های یک ارائه متنی از زبان هنرمند سخن می‌گوید. درست زمانی که شما فکر می‌کنید این نمایش از این بهتر نمی‌شود، او با سوپرانویی همگام می‌شود که از پرکاشنیست ها و شیپور زنان فرانسوی(Aradne Greif, Michael Atkinson and Shane Shanahan) تشکیل شده است وکل صحن پرفورمنس را به نهایت وجد و شکوه می‌رساند.
فاوست (نام جادوگر آلمانی که بخشی از وجود خود را تسلیم شیطان کرده است.) اثر ایمهوف در بیِنال ونیز:
به تماشای بیِنال ونیز به همراه مادرم رفتم، همان زنی که به من گفت تو حرف‌های زیادی برای گفتن داری، بعد از اینکه ما در سال ۲۰۱۴ از بیِنال ونیز بازدید کردیم متوجه شدم «فاوست» اثر ایمهوف که جایزه شیر طلا را برای پاویون آلمان به ارمغان آورد یک نزاع جانانه است. ابتدای امر شما باید سر صف بایستید به محض اینکه وارد اتمسفر فاوست شدید موشکافی و بررسی اینکه چه اتفاقی در حال افتادن است بسیار دشوار است. تنی چند از بازیگران در مجموعه‌ای از اتاق¬هایی بی‌روح و نحیف سکنی گزیدند و به آرامی و بی‌صدا شروع به کنش و ارتباط باهم می‌کنند و سپس به درآغوش گرفتن یکدیگر و رفتارهای تهاجمی نسبت به یکدیگر روی زمین می‌پردازند.
هنگامی که هیجان و شورانگیزی نمایش به پایان رسید من و مادرم هر دو مبهوت ماندیم، بعد از گذشت یک ساعت هیچ کدام از ما نمی‌خواستیم صحنه را ترک کنیم. دائم در حال فکر کردن به این عبارت مارینا ابرامویج بودیم که نمی‌دانید چقدر سخت است به مردم بازیگری صحنه پرفورمنس را آموزش دهید، می‌افتادم به دلیل اینکه کاریزما آموختنی نیست.
ایمهوف بدون اینکه خود در صحنه‌اش حضور یابد توانست به طور صحیح و بی‌نقصی از رقصنده‌های خود بهره گیرد و تمامی حرکات و کنش‌های بازیگران برای مخاطبین بسیار جذاب بود. او محیطی را خلق کرده بود که در آن تمام قوانینی که کنش‌ها و واکنش‌های ذهن و رفتار انسان‌ها را کنترل می‌کند در آن به تعلیق درآمده و از بین رفته بود .بعد از اتمام اجرا هر دو نفس خیلی عمیقی کشیدیم و هیچ کدام از ما متوجه نشده بودیم که زمان زیادی است که نفس در سینه‌هایمان حبس شده است.
بدون عنوان(١٩٩٢) اثر مارتین کیپِن برگر در گالری Skarstedt نیویورک:
در نمایشگاه نقاشی‌های هنرمند آلمانی مارتین کیپِن برگر در نیویورک شیوه‌های خود نگاری معمول متحول شد و در قالبی جدید به نمایش درآمد. به واسطه تصویربرداری هنرمند از صورت خود در شرایط غیرمعمول و بی پروا تقریباً چهره‌ای مضحک و عجیب و غریب پدید آمده است که بیانگر اشتغال فکری هنرمند برای چگونگی به تصویر کشیدن چهره خود است. در اثر بدون عنوان (۱۹۹۲) هنرمند به کمک یکی کردن طرح اولیه‌ای به مثابه یک طرح زمخت و پرداختن به جزئیاتی فراوان از عناصر صورت انسان تمام ذکاوت و تیزبینی خود را به معرض نمایش می‌گذارد. این نقاشی در طول اقامت دراز مدت هنرمند در یونان کشیده شده است و حضور عبارات و اصطلاحات آلمانی در قالب حروف زبان یونانی نیز در آن چشم نواز است.
«بعد از زندگی پیش رو» اثر پیِر هایگ برای «پروژه مجسمه مونستر» درشهر مونستر آلمان:
کاوش کردن در اینستالیشن گسترده هایگ داخل یکی از پیست‌های پاتیناژ بلااستفاده شهر مونستر قطعاً تاثیرگذارترین و جذاب‌ترین تجربه من در سال ۲۰۱۷ بود. با دقت هرچه تمام‌تر روی اسلب‌های بتنی کف زمین مستقیم به سوی یکی از طاووس‌های سردرگم در فضای اینستالیشن (طاووس‌ها به واسطه جهش دی ان ای در اندام خود دارای دوگانگی رنگ هستند) که به پنجره خاک گرفته انتهای سالن نزدیک بود راه رفتم (طاووس‌ها از صحنه چیدمان بیرون رانده شدند بعد از اینکه نشانه‌هایی از استرس را از خود بروز دادند.) سپس به سمت توده صیقلی سیاه رنگی از میان تپه‌های خاکی قدم برداشتم. همه چیز درباره فضا زنده بود. ستونی که به ظاهر از گرد و خاک تشکیل شده بود مشخص شد که یک کندوی زنبور عسل است و توده سیاه رنگ نیز بعد از تابیدن نور از سقف به واسط وُیدی که گاهی بسته و باز می‌شد معلوم شد که یک آکواریوم شیشه‌ای است که نور را از خود عبور می‌دهد. محفظه سقف (وُید) با توجه به دما و رطوبت محیط باز و بسته می‌شد. درواقع محیط نمایشگاه به گونه‌ای طراحی و کنترل می‌شد که در آن با به وجود آوردن شرایط اقلیمی و محیطی خاص، فضای سالن را مشابه به شرایطی شبیه‌سازی کرده بود که در آن سلول‌های سرطانی-یکی از مشکلات اساسی پزشکی وتاریخی بشر- پخش و تکثیر می‌یابند. محیط تاریکی را به واسطه جهش¬های طبیعی پدید آورده بود که وهمی از یک بستر و محیط کنترل شده را در ذهن مخاطب می‌پروراند.
سو ویلیامزSue williams در گالری ۳۰۳ نیویورک:
این نقاش‌ها در سالی که پر از زشتی بود تصویری به یادماندنی و زیبا در ذهن من ساخت. آثار اولیه او حاکی از درگیری وی با خشونت و خراب کاری‌های افراد زن ستیز است که این امر مسیر هنرمند را برای بیان قصه‌های پرشور و انتزاعی هموار ساخته است. درخشش نئون‌ها، جزئیات تاریک و با مزه به آثار وی آراستگی قابل ستایشی داده است؛ که بیانگر میزان دقیق درستی از عقاید سخت سیاسی، کنش‌های جذاب و تحلیل و فهم دقیقی از فضا می‌باشد.
شماره‌های قبلی این پرونده را در لینک زیر مشاهده کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ از تومورهای هویت داده شده تا سرهای دوار پیکابیا
بهترین آثار هنری سال ۲۰۱۷ به انتخاب آرت نت پرونده بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ | قسمت دوم سایت تندیس: ترجمه آرین آزادکام بندرهای مدرن و تاریخی ترنر: گذاره هایی از میان زمان در موزه ی «مجموعه فریک» نیویورک یکی از زیباترین و الهام بخش‌ترین نمایشگاه‌هایی که در طول سال با آن برخورد داشتم بندرهای تاریخی و مدرن تِرنر در موزه مجموعه فریک نیویورک بود. یکی از محبوب‌ترین هنرمندان من در یکی از محبوب‌ترین موزه‌های مورد علاقه من. برفراز این نمایشگاه […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
آرت نت بهترین آثار هنری سال ۲۰۱۷ را معرفی می‌کند
آرت نت بهترین آثار هنری سال ۲۰۱۷ را معرفی می‌کند پرونده بهترین آثار هنری ۲۰۱۷ | قسمت اول از پاویون قابل توجه اَن ایمهوف در بینال ونیز تا بالن باشکوه کریس بِردِن در بازل سایت تندیس ترجمه آرین آزادکام بازیگری در “فاوست” اثر ایمهوف در بینال ونیز هنرمند معاصر آلمانی، آن ایمهوف، شیر طلایی بخش بهترین مشارکت ملی بی‌ینال ونیز را برای پرفورمنس برانگیزاننده‌ی «فاوست» کسب نمود که جلوه‌ی تاریکی از جامعه‌ی مدرن ارائه می‌دهد. در این پرفورمنس که در […]
