خلاصه کتاب شیوه های هنرگردانی| سیت سیگلاب

خلاصه کتاب شیوه های هنرگردانی| سیت سیگلاب

بخش ششم

نوشته هانس اولریش اوبریست ــ ترجمه کتایون یوسفی ــ انتشارات حرفه هنرمند

تلخیص: نیلوفر تقی پور

سیت سیگلاب[۱] طراح نمایشگاه خلاق دیگری‌ست که اوبریست در بخش نمایشگاه‌های چاپی به آن می‌پردازد. او گالری‌دار، کیوریتور مستقل، بایگان، مجموعه‌دار، کتابدار و یک محقق آمریکایی بود، که در دهه ۹۰ در آمستردام مستقر شد. در سال ۱۹۶۴ گالری خود را با نام «هنر معاصر سیت سیگلاب»[۲] در نیویورک تاسیس کرد اما خیلی زود متوجه شد که راه انداختن هشت تا ده نمایشگاه در سال و همچنین ادارۀ مرکزی دائمی، زمان چندانی برای تفکری رهاتر و آزمایشگری باقی نمی‌گذارد. دو سال بعد گالری را تعطیل کرد و دلال خصوصی گروهی از هنرمندان مفهومی شد. او به دنبال ساختارهای که برای طرح ماهیت آثار بود و به این نتیجه رسید که بستر گالری لزوماً راه ایده‌آل برای نمایش آنها نیست.

ست به خاطر نقش تعیین‌کننده‌اش در ظهور و استقرار هنر مفهومی در اوخر دهۀ ۶۰ میلادی شناخته می‌شد. او مرکز ارائه هنر مفهمومی به عرصۀ عمومی بود، با پروژه‌های انقلابی‌ای مثل کتاب زیراکس[۳] که در سال ۱۹۶۸ نمایشگاهی گروهی‌ای را در قالب کتاب ارائه کرد. برای هر هفت هنرمند مورد نظر(کارل اندر، رابرت بری، دانیل بورن، جان دیابس، داگلاس هوبلر، جوزف کوسوت، لارنس وینر)[۴] چهارچوبی تعیین کرد و از آنها خواست که کاری در ۲۵ صفحه در ابعادی مشخص تولید کنند که به‌توان آن را فتوکپی و چاپ کرد. همچنین نقش سیاسی و اجتماعی این سازندگان را به خود اختصاص داده بود.

قصد این بود که با استاندارد کردن شرایط تولید و نمایش، تفاوت‌های میان پروژه‌های هنرمندان بیشتر به چشم آید و معنای آثار دقیقاً در همین تفاوت‌ها نهفته بود. این پروژه مسئلۀ بازنمایی آثار در کتاب‌ها از راه سنتی بازتولید را به مبارزه می‌طلبید. اما همان‌طور که این هنرمندان در حال به دست‌آوردن شناخت گسترده‌تر بودند، سیگلاب خود را در عرصه هنر پاریس مستقر کرد، چرا که او علاقه‌ای به رسانه‌های جمعی از منظر چپ‌گرا داشت. در نهایت با فعالیت‌های چاپی[۵] خود به تحقیقات علمی و مقالات انتقادی در مورد ارتباطات، هدایت شد.

اوبریست می‌نویسد پروژه‌های سیگلاب از قالب رسانه‌های جمعی برای ایجاد شکل‌‎های تازۀ مواجهه با هنر استفاده می‌کرد و لازم نبود مخاطب مثل یک ذائر برای رفتن به فضای روحانی گالری مسافتی بپیماید. آثار برای مخاطبین در دسترس و قابل تکثیر بود. «راززدایی»‌[۶] یکی از کلیدواژه‌های کارهای سیگلاب در دهه ۶۰ بود؛ به این معنا که طراح نمایشگاه باید به نقش خود آگاه بوده و متوجه باشد که چگونه اعمالش در تولید معنا نمایشگاه اثر دارد و تاثیر تصمیماتی که برای القای معنای خاص به نمایشگاه اتخاذ می‌کنند را برای مخاطب آشکار سازد.

وقتی سیگلاب اروپا ترک کرد، کمتر توجهی به هنرهای تجسمی داشت و شروع به تحقیق دربارۀ نظریه‌های چپگرای انتقادی درباره ارتباطات کرده بود. او تأثیر بسیار زیادی بر نقش تأثیرگذار رسانه در جامعه مدرن داشت. همواره به اشاعه دانش مشغول بود و برای انتخاب موضوعات خاصی که در زندگی مورد توجه‌اش قرار گرفته بود (مانند انتقال از هنر مفهومی به ادبیات چپ / کمونیست و به منسوجات)، قطعا ارتباطاتی وجود داشت. به عنوان مثال، در سال ۱۹۷۱ با باب پروجاناسکی برای تهیه قراداد هنرمند همکاری کرد، که به هنرمندان اجازه می‌داد تا حقوق کار خود را حفظ کنند و در سود حاصل از فروش را به اشتراک بگذارند. هدف این پروژه، چرخاندن نفع روابط قدرت در عالم هنر برای هنرمندان بود.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، علاقه‌اش به نساجی تغییر یافت و مرکز تحقیقات اجتماعی منسوجات قدیمی را در آمستردام تأسیس کرد که شامل مجموعه‌ای از پارچه‌های دست‌ساز (از جمله سرپوش) و همچنین کتاب‌ها و مقررات پارچه‌های قدیمی و پیش‌ساز صنعتی از سراسر جهان بود. منسوجات برای سیگلاب مرادی از چگونگی ارائه ایده‌های سفر بود و معتقد بود یک موتیف خاص می‌تواند در زمان‌های مختلف و کشورهای مختلف برگردد و نشان می‌دهد که تمدن چگونه حرکت می‌کند. هر سال سفرهای طولانی عمدتا به آسیا داشت، و فکر می‌کرد که تاریخ اجتماعی منسوجات بسیار ارزشمند است.

[divider style=”dotted” top=”20″ bottom=”20″]

https://www.stedelijk.nl/en/exhibitions/seth-siegelaub-beyond-conceptual-art-2

http://www.mistermotley.nl/en/art-everyday-life/seth-siegelaub-kimono-op-zijn-amsterdamse-dakterras

https://frieze.com/article/real-world

[۱] Seth Sieglaub

[۲] Seth Siegelaub Contemporary Art

[۳] The Xerox Book

[۴] Carl Andre, Robert Barry, Daniel Buren, Jan Dibbets, Douglas Huebler, Joseph Kosuth, Lawrence Weiner,

[۵] ‌Publishing activities

قسمت های قبل از خلاصه کتاب شیوه‌های هنرگردانی را اینجا دنبال کنید: