واریته زرد ۲ منتشر شد
آوام مگ به قلم جاوید رمضانی
در واریته ۲ با ساختارهای جدی‌تری مواجه هستیم. دبیر تحریریه بهرنگ صمدزادگان تغییری در متن سرمقاله خود نداده و متن سردبیری تغییر چندانی نکرده است.
دبیر ترجمه اشکان صالحی در نقدی به ترجمه‌های معاصر که غیر مسئولانه و تحت نام‌های باب روز به خورد مخاطب داده می‌شود سعی بر تاکید بر ارزش‌های از یاد رفته دارد و خود را مکلف به وسواس و تعهد در ترجمه می‌داند. تغییراتی در ساختار نوشتاری رخ داده که آنها را به اطلاع مخاطب رسانده است. اما تغییر فاحش این شماره استوار بر گسترش مطالب و نوشته‌ها در سطح کمی است که تعهد به ساختار مجله کماکان حفظ شده است.
در این شماره شاهد ارائه متن درخشان دیوید سلی با ترجمه شاداب دادگر هستیم که نقاط تاریک و جذابی را از جان بالدساری ارائه می‌دهد. او که به عنوان یکی از مهمترین و تاثیرگزارترین هنرمندان معاصر از دهه ۷۰ تا کنون و مدرس هنر و راهگشا در روایت تصویر و زبان بصری است توسط دوست قدیمی خود با طرح سوالاتی تشریح شده است. سوالات بیشماری که در سال ۲۰۱۰ در موزه متروپولیتن دیوید سلی مطرح کرده بود و هیچ گاه توسط بالدساری پاسخ داده نشده است وبعدها در مجله پاریس ریوویو به چاپ رسیده است. سوالات بسیار جذابند که تنها به طرح یکی از آنها اکتفا میکنم:
« کدام یک برای یک هنرمند بهتر است ؟ دوست داشته شدن یا ترسناک بودن؟ »
در قسمت پرسوناژ شاهد معرفی هنرمندانی چون اورس فیشر سوئیسی، لوک تویماس انتروپی و هنرمند مشهور مکتب لایپزیگ نئوراخ می‌باشیم.
از نقاط برجسته این شماره حذف معرفی هنرمندان ایرانی می‌باشد. در بخش استیتمنت اشکان صالحی مقاله‌ای تحت عنوان ایستگاه چیست؟ مطرح می‌کند. متنی از «هانس اوبریش اوبریست»، «ریر کریت تیرا» و «انیت و مالی نزبیت». این سه فعالیت‌های مشترکی در زمینه کیوریتینگ انجام داده‌اند. ایستگاه آرمانشهر در واقع یکی از پروژه‌هایی است که این سه در دوسالانه ونیز و داکومنتای ۱۱ با بیش از ۱۵۰ هنرمند ارائه داده اند. در این نمایش ایستگاه‌های شهری تبدیل به مراکزی برای ارتباط ، اجرا و شکل‌گیری طرح‌های زیبایی شناسانه شهری در نظر گرفته شده بود و برای نحستین بار در این ابعاد هنر در مراکز عمومی کاربردی شهر دیده می‌شد. متن ترجمه شده صالحی در واقع سه متن بیانیه از ۳ کیوریتور این نمایشگاه است. شما در تحقیق کوچکی در شبکه می‌توانید با این رویداد آشنا و متن‌ها را بررسی نمایید.
دربخش مانیفیست کماکان مهدی امیرخان لو تلاش کرده است تا مانیفست سورئالیست نوشته آندره برتون و مقاله‌ای تحت عنوان «واله همین اکنون است» نوشته بارنت نیومن را در ارائه آثار نقاشی‌های مخصوص به خودش یا نقاشی‌های والاگرایانه اکسپرسیونیسم انتزاعی ترجمه نماید. وی دو مانیفست دیگر از هنرمند نهضت فلاکسوس ولف فوستل و ار.بی.کیتای در تعریف دیاسپوریسم یهودی ترجمه نموده و در این شماره ارائه می‌نماید.
یکی از بهترین بخش‌های واریته ۲ معرفی هندبوک کیوریتورها و یا به قول مونا قنبریان راهنمای سرپرستی نوشته ادریان جورج است.
باقی مطالب این شماره قابل تامل و خواندنی است و مطالعه آن را به هنرمندان و هنردوستان توصیه میکنم.
در همین ارتباط اینجا بخوانید:
