شهاب سنگِ بیژن بصیری به موزه‌ی هنرهای مدرن ونیز رسید
«شهاب سنگ ناروال» در موزه‌ی هنرهای مدرن ونیز
آوام مگ: به قلم میترا همت پور
در پنجاه و هشتمین بینال ونیز ۲۰۱۹، موزه‌ی بین‌المللی هنرهای مدرن (Cà Pesaro) به دعوت لوییجی برونیامو (Luigi Brugnamo) شهردار ونیز، ماریا کریستینا گاریبادی (Mariacristina Garibaudi)، رئیس کل و گابریلا بللی (Gabriella Belli) مدیر موزه‌های چیویچی، میزبان «شهاب سنگ ناروال» بیژن بصیری است. این نمایشگاه همزمان با آثار دو هنرمند امریکایی آرشیل گورکی (۱۹۴۸-۱۹۰۴) و باری ایکس بال (۱۹۵۵)، هشتم ماه می برابر با هیجدهم اردیبهشت افتتاح شد.
نخستین فرود اثر «شهاب سنگ» بیژن بصیری به ده سال گذشته (۲۰۰۹) باز می‌گردد که ایده‌ی آن از الهامات شاعرانه بر فراز دهانه‌ی آتشفشان وزویو واقع در شهر ناپل در جنوب ایتالیا، در سال ۱۳۶۳(۱۹۷۹) سرچشمه گرفت، درست آن زمان که بصیری نوشتن بیانیه «گداخت اندیشه» را آغاز می‌کند.
برخورد استعاری «شهاب سنگ»، وابسته به ذاتش، با سرعتی بی اندازه، از مبدایی ناآشنا در مقابل دیدگان حاضران فرود می‌آید و در آنی تاثیر انبوهی بر بستر زمین می‌نهد. شهاب سنگ پیش از برخورد، مقصد را می‌شناسد و در طی مسیر هرگز تغییر جهت نخواهد داد.
همانطور که بیژن بصیری در بند ۱۰بیانیه گداخت اندیشه می‌گوید: «اثـر هـمچون شـهاب سـنگی متجـلی مـی‌شـود و بـر زمـین تـعلق نـدارد.» و در بند ۴۹، به اصالت تفکر خالق اثر اشاره می‌کند: «شـهود شـهاب سـنگی اسـت آمـده از مـبدایـی دور و نـامـعلوم».
«شهاب سنگ ناروال »، مجسمه‌ی برنزی سیاه رنگ، به ارتفاع ۷ متر، با نیرویی قدرتمند از زمین به تدریج به سمت آسمان عروج می‌کند و در نهایت به اشاره‌ی ظریف و شاعرانه تبدیل خواهد شد.
این اثر جلوه‌گر زمان است، مخاطب را به اندیشیدن در لحظه‌ی وقوع فرا می‌خواند، همانگونه که حرکت موزون جسم آن چشم را به بی‌نهایتی که از آن زاده شده است هدایت می‌کند.
این اثر در حیاط مرکزی موزه هنرهای مدرن تا آبان ماه قرار خواهد داشت.
