معرفی سیلدو میرلس | احتمال ساختن و رها کردن آن برای دیگران

سیلدو میرلس | احتمال ساختن و رها کردن آن برای دیگران
پرونده‌ چالش فضا در چیدمان
معرفی هنرمندان چیدمان
‌مجله هنرهای تجسمی آوام: دینا صنیعی

سیلدو میرلس

سیلدو میرلس[1] در سال 1948 در ریودوژانیرو متولد شد. از همان کودکی علاقه زیادی به طراحی و روابط بین فضایی نشان داد. پدرش که خلاقیت او را تشویق می‌کرد، برای سرویس حفاظت اطلاعات هند کار می‌کرد و خانواده آن‌ها سفرهای زیادی به مناطق روستایی برزیل داشتند.

میرلس هنرمند مجسمه‌ساز مفهومی است. وی به‌ویژه برای چیدمان‌هایش موردتوجه قرارگرفته است، بسیاری از آثارش مقاومت در برابر ظلم سیاسی حاکم در برزیل را نشان می‌دهند. این آثار که اغلب بزرگ و متراکم هستند از طریق تعامل با بیننده، تجربه‌ای پدیدارشناختی را تقویت می‌کنند.سیلدو میرلس

میرلس در مصاحبه‌ای با نوریا انگویتا[2]، زمانی را توصیف کرد که «هفت یا هشت‌ساله» بود و در حومه شهر زندگی می‌کرد و تأثیر زیادی روی او داشت. وی گفت روزی مرد فقیری که در میان درختان سرگردان بوده است او را مبهوت کرده و روز بعد، میرلس برای تحقیق به دنبال او رفت، اما مرد دیگر نبود و فقط یک کلبه کوچکِ کامل که مرد ظاهراً شب قبل ساخته بود، از خود باقی گذاشته بود. هنرمند اظهار دارد که این کلبه «شاید تعیین‌کننده‌ترین چیز برای راهی باشد که وی [در زندگی] طی کرده است … احتمال ساختن چیزها و گذاشتن آن‌ها برای دیگران».سیلدو میرلس

در زمان حضور خود در روستاهای اطراف برزیل، اعتقادات و آداب مردم قبیله‌ای به نام توپی[3] را آموخت که بعداً در برخی از آثار خود از حاشیه‌نشینی تا ناپدید شدن کامل آن‌ها در جامعه و سیاست برزیل را گنجاند. چیدمان‌هایی که حاوی کنایات این مردم هستند شامل ساودرن کراس[4] (1969–70) و اولویدو[5] (1990) هستند.سیلدو میرلس

میرلس به نمایش رادیویی «جنگ جهان‌ها» اثر اورسون ولز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین آثار هنری قرن بیستم ارجاع میدهد. (جنگ جهان‌ها عنوان یک اپیزود از برنامه‌ی تئاتر مرکوری است که توسط بازیگر و فیلمساز مشهور اورسن ولز در سال 1938 اجرا شده و این قسمت برداشتی بوده از رمان جنگ جهان‌ها نوشته اچ جی ولز 1898)؛ زیرا «مرز بین هنر و زندگی، داستان و واقعیت را یکپارچه کرد». بازآفرینی این مفهوم از مشارکت مخاطب ازمنظر هنرمند یک هدف مهم هنری بود که در کل کار او دیده می‌شود.

میرلس تحصیلات خود را درزمینهٔ هنر در سال 1963 در بنیاد فرهنگی ناحیه فدرال در برازیلیا، زیر نظر نقاش و سرامیک پرداز پرولیکس فلیکس بارنچه[6] آغاز کرد.سیلدو میرلس

در اواخر دهه 1960 میلادی، میرلس کار هلیو اویتیچیکا[7] و لیگیا کلارک[8] را کشف کرد و بدین ترتیب وی به جنبش نئو بتن برزیل معرفی شد. این هنرمندان و همچنین همه، نگران این بودند که مرز بین آنچه هنر و زندگی وجود دارد را از بین ببرند و به موقعیت‌های سیاسی فعلی در قطعات خود پاسخ دهند.

سیلدو میرلس

هنگامی‌که شانزده‌ساله بود ناخواسته در تظاهرات سیاسی در آوریل 1964 شرکت کرد. او از این رویداد  به عنوان لحظه «بیداری سیاسی» خود عنوان میکند که در راستای علاقه‌مندی به سیاست در دوران دانشجویی است. در سال 1967 به ریودوژانیرو نقل‌مکان و در مدرسه بین‌المللی هنر[9] تحصیل کرد، میرلس در حال حاضر در ریودوژانیرو زندگی و کار می‌کند.

سیلدو میرلس

میرلس بر آن بود که نقاشی رسانه اصلی هنری او باشد؛ تا سال 1968، زمانی که به‌کلی طراحی اکسپرسیونیستی را کنار گذاشت و به دنبال طراحی عناصری رفت که  به‌طور فیزیکی آن‌ها را بسازد. موضوعی که وی به‌ویژه در هنر خود کشف کرد مفهوم زودگذر و بی‌شی‌‌ای بود، هنری که منوط به تعامل و اثر متقابل باشد و همین امر وی را بر آن داشت تا قطعاتی برای چیدمان یا هنر موقعیتی بسازد. این امر منجر به پروژه فضاهای مجازی وی شد، پروژه‌ای که وی در سال 1968 آغاز کرد.سیلدو میرلس

 این پروژه «بر اساس اصول اقلیدسی فضا» بود و می‌کوشید نشان دهد چگونه اشیا را با سه صفحه مشخص در فضا تعریف و مشخص کند. وی این مفهوم را به‌عنوان مجموعه‌ای از فضاها ساخته است که در گوشه و کنار اتاق به نظر می‌رسد. شکلی از هنر را ارائه می‌دهد که عاری از عناصر متضاد است.

سیلدو میرلس اولین نمایشگاه خود را رویدادهای سال 1965 می‌داند، زمانی که یکی از بوم‌های او و دو نقاشی او توسط موزه هنر مدرن در برازیلیا پذیرفته شد.

نگاهی گذرا به آثار وی در سال 1999 در موزه جدید هنرهای معاصر نیویورک ارائه شد و سپس به موزه مدرن در ریودوژانیرو و موزه هنرهای مدرن سائوپائولو سفر کرد. هم‌زمان با نمایشگاه، کتابی توسط انتشارات فایدن[10] منتشر شد.  اولین نمایش گسترده از آثار این هنرمند در انگلستان در اکتبر 2008 در تیت مدرن افتتاح شد.سیلدو میرلس سیلدو میرلس

میرلس اولین هنرمند برزیلی بود که توسط تیت به یک نگاه گذشته‌نگر پرداخت. این نمایشگاه سپس به موزه هنر معاصر در بارسلونا و بعداً تا ژانویه 2010 به موزه دانشگاه هنر معاصر[11] در مکزیکو سیتی منتقل شد. آخرین نمایشگاه او از 27 مارس تا 20 ژوئیه 2014 در موزه هانگار بی کوکا[12] میلان برگزار شد که در آن دوازده اثر مشهور وی وجود داشت.سیلدو میرلس

پی‌نوشت:

[1] Cildo Meireles

[2] Nuria Enguita

[3] Tupi

[4] Southern Cross

[5] Olvido

[6] Felix Barrenechea

[7] Hélio Oiticica

[8] Lygia Clark

[9] Escola Nacional de Belas Artes

[10] Phaidon Press

[11] (MUAC)

[12] HangarBicocca

قسمت‌های قبل از پرونده چالش فضا در چیدمان را اینجا ببینید:

چالش فضا در چیدمان (تام ساچس) | قسمت اول

چالش فضا در چیدمان (کورنلیا پارکر) | قسمت دوم

چالش فضا در چیدمان (آنتونی گورملی) | قسمت سوم

چالش فضا در چیدمان (سارا سز) | قسمت چهارم

چالش فضا در چیدمان (اولافور الیاسون) | قسمت پنجم

چالش فضا در چیدمان (جودی پاف) | قسمت ششم

چالش فضا در چیدمان (دوهوسو) | قسمت هفتم

چالش فضا در چیدمان (بروس نومَن) | قسمت هشتم

چالش فضا در چیدمان (ناندر انستنبرگر) | قسمت نهم

چالش فضا در چیدمان (آنت مسجر) | قسمت دهم

چالش فضا در چیدمان (کریستو و ژان کلود) | قسمت یازدهم

چالش فضا در چیدمان (ریچارد سرا) | قسمت دوازدهم

چالش فضا در چیدمان (ریچل وایترید) | قسمت سیزدهم

چالش فضا در چیدمان (لی‌بال) | قسمت چهاردهم

چالش فضا در چیدمان (سریت ایوانز) | قسمت پانزدهم

چالش فضا در چیدمان (انریکه اولیویرا) | قسمت شانزدهم

چالش فضا در چیدمان (سو سانی پارک) | قسمت هفدهم

چالش فضا در چیدمان (جیمز تورل) | قسمت هجدهم

چالش فضا در چیدمان (جیمز تورل) | قسمت نوزدهم

نویسنده