تندیس: نمایش بیش از صد اثر از مجموعه هنرهای معاصر موزه گوگنهایم با عنوان «داستان‌ها» در نیویورک آغاز گردید.
موزه گوگنهایم نیویورک از روز پنجم ژوئن(15 خرداد)، میزبان بیش از صد اثر از مجموعه هنرهای معاصر این موزه با عنوان «داستان‌ها»1 است که نمایش آن تا 9 سپتامبر 2015(18 شهریور 1394) ادامه خواهد داشت.
آثار به نمایش گذاشته شده در این نمایشگاه، همگی از مجموعه موزه بوده است که در تکنیک‌ها، مدیاها و موضوعات بسیار متنوع هنر معاصر ارائه شده‌اند.
موزه گوگنهایم
در متنی که درباره نمایشگاه نوشته شده، آمده است: «هنرهای تجسمی همواره از نزدیک با داستان‌سرایی همراه بودهاست. در فرهنگ غرب، در ابتدا نقاشی و مجسمه‌سازی در جهت روشن ساختن روایات مذهبی و قدرت به کار برده شده است. در طول قرن‌ها؛ منظره‌پردازی، طبیعت‌بیجان و پرتره‌ها (که اغلب در توضیح استعاره‌های پیچیده مذهبی یا تاریخی خلق شده بودند) متداول گشت و نقش روایتگر هنر گسترش یافت.
در قرن بیستم با ظهور انتزاع‌گرایی به عنوان گسستی رادیکال از هنر، بسیاری از هنرمندان پیشرو رویکرد فیگوراتیو را نپذیرفته و نقش روایتگری صریح را کاملا حذف کرد. در آمریکا و اروپا این گرایش در سال‌های دهه 1960 و 1970 با جریان‌های مینیمالیسم در نقاشی و مجسمه‌سازی، با پرداختن ویژه به انتزاع هندسی و همچنین با جریان‌های پست مینیمالیسم که به مادیت و روند اجرا می‌پرداختند، به اوج رسید. در دهه 1980 شاهد تجدید حیات هنر فیگوراتیو هستیم که بیشتر آن بازگشت به فضاهای اکسپرسیونیستی دهه‌های 1920 و 1930 بود. در طول دهه 1990 نسلی از هنرمندان جوان با در برگرفتن هر دو جریان انتزاع‌گرایانه و فرم‌های بازنمایانه با محتوای روایتگر، به بیان سیاست‌های هویت و تفاوت پرداختند.
نمایشگاه «داستان‌ها» با هدف ارائه آثار کلیدی آن دهه، در مقام مجریان موضوعی گشایش یافته است و علاوه بر آن توجه بازدیدکنندگان را به تاریخچه نمایشگاه‌های موزه نیز جلب می کند.»
اکثر آثار ارائه شده در نمایشگاه بعد از سال 2005 خلق شده‌اند و گستره وسیعی از الگوهای جدید روایتگری را که در طول دهه گذشته در گفتمان‌هایی درباره نژاد، جنسیت، تمایلات جنسی، تاریخ و سیاست وجود داشته است را ارائه می‌دهد.
«داستان‌ها» با گردهم‌آوردن بیش از صد اثر از مجموعه هنر معاصر موزه گوگنهایم، به بررسی شیوه‌های متنوعی که هنرمندان امروز برای روایتگری در آثار چیدمان، عکس، نقاشی، مجسمه‌سازی، ویدئو و هنر اجرا برگزیده‌اند، می‌پردازد.
برای این دسته از هنرمندان داستان‌سرایی نیازی به اصول داستانی، قطعات، شخصیت‌ها و… ندارد. روایت‌ها به طور بالقوه در میان چیزها و موضوعات هر روزه و ساختارهای فرهنگی واقع شده‌اند.
در پروژه‌های نمایشگاه «داستان‌ها» که با تحقیقات گسترده، از آن خودسازی و یا هنر اجرا تولید شده‌اند، هنرمندان به رمزگشایی لایه‌های معنا، به‌وسیله تجربیات شخصی خود پرداخته‌اند و این امر را وسیله‌ای جهت نقل کردن داستان‌های مشترک‌شان قرارداده‌اند؛ داستان‌هایی خواه واقعی یا تخیلی.
روایت جدیدی که در هنر معاصر دیده می‌شود، نمی‌تواند از جریان رسانه‌های اجتماعی جدید، با تعاریف متضاد آنها از ارتباط، انتشار و تفسیر مفاهیم جدا باشد. ظاهرا امروزه تمام جنبه‌های زندگی، سوژه‌ای برای تفسیر و انتشار از طریق متون و تصاویر دیجیتال هستند. این روایت‌های جدید بر روی نقشی اشاره می‌کند که هر یک از ما می‌توانیم به عنوان نویسنده و خواننده در آن واحد ایفا کنیم. تاکید بر این حقیقت که معنا در جهان به هم پیوسته و چندوجهی امروز، مشروط و متغیر است. موزه گوگنهایم در تجلیل این پویایی از نویسندگان دعوت کرده است تا در قالب نثر و شعر به آثار حاضر در نمایشگاه بپردازند. نشانه‌های گوناگون و تعابیر بالقوه متعددی از آثار نمایش داده شده در نمایشگاه، از طریق ایجاد چنین تعاملی بین رابطه تاریخی ادبیات و هنر نمود می‌یابد.
علاقه‌مندان می توانند از طریق وب‌سایت نمایشگاه و موزه گوگنهایم به این متون دسترسی داشته باشند.
این نمایشگاه را «کاترین برینسون»، کیوریتور بخش هنر معاصر موزه گوگنهایم گردآوری کرده است. او که کارشناس ادبیات انگلیسی از دانشگاه آکسفورد و کارشناس‌ارشد تاریخ هنر از انستیتو هنرهای زیبای نیویورک است، از سال 2005 کیوریتور موزه گوگنهایم بوده و تا کنون نمایشگاه‌های زیادی را در شعبه‌های مختلف گوگنهایم برگزار کرده است.
تمامی آثار نمایشگاه و همچنین متون نوشته شده درباره آنها توسط نویسندگان مدعو، اینجا قابل دیدن هستند.
