کالبد اثیری در گالری آتبین

نمایشگاه منتخب خرداد ماه
نمایشگاه انفرادی عکس
عنوان: کالبد اثیری
هنرمند: نیلوفر تقی‌پور
گشایش: ۱ خرداد ماه ۹۴

گالری آتبین

پوستر

 

شهر، منظره‌ای مصنوعی از خیابان‌ها، ساختمان‌ها، دستگاههایی‌ست که زندگی شهری را امکان‌پذیر می‌سازد. برای شهر کارکرد خاصی اندیشیده شده بود و توسعه‌ آن به طبیعت آسیبی نمی‌رساند. اما جنبش مدرن با تکیه بر کارکردگرایی، خردگرایی، منطقه‌بندی و تفکیک شهر در چهار عملکرد اصلی مثل کار، سکونت، فراغت و رفت و آمد روح فضای شهری را عملا به دست فراموشی سپرد.

پس شهر چه معنایی دارد و چگونه می‌توان آن را نشان داد؟
کدام را ببینم؟ تصویر دوقطبیِ درونی یا منظره‌ شهری‌ای که از معنای استحکام و کارکردش به عنوان یک شهر تهی ست.

در دوران بیماری‌ام‌، از آنچه درونم در حال رشد بود اطلاعی نداشتم. اما می‌دانستم که تعداد سلول‌های جدید به تعداد سلول‌هایی که از بین می‌روند نزدیک است. نمود این تکثیر سلولی هر لحظه از یک جا خودش را نشان می‌داد. گاهی سلول‌های عصبی با درد و گاهی هم سلول‌های مغزی با گرفتن تمرکز زندگی روزمره‌ام را مختل می‌کردند.
زندگی برای سلول‌ها به صورت غیرارادی جاری است و فعالیت آن‌ها باعث ادامه زندگی ارادی من در شهر می‌شود، شهری که باید آن را به عنوان مکانی معنوی و محیطی آرمانی برای حیات یا بخشی از جهان خطرناک و خشن پذیرفت.

فضای شهری امری دو وجهی به نظرم می‌آمد و جغرافیای فردی‌ام‌ در ارتباط با آن شکل می‌گرفت; مثل مرزی میان فضای خصوصی و عمومی، جزییات و کلیات، داخلی و خارجی، قدیمی و جدید، دایمی و موقت و …
اما آنچه هویت درونی‌ام را با فضا و بافت شهری به عنوان هویت بیرونی پیوند می‌زند چه بود!؟

وجه مشترک و معمایی فضای شهر و آنچه که در بدن من اتفاق می‌افتد نوعی تجربه‌ است و عکس‌های این مجموعه شهر را به عنوان یک متن اساس کار خود قرار داده‌اند که فاصله و فضای متعلق به من را درون جغرافیای درهم ریخته شهر به تصویر می‌کشند و به جای خلق فضای بصری صرف بر هویت تاکید می‌کنند. ثبت هویت شهر در قالب عکس تسکین‌دهنده است. مانند واکسنی که باعث تحریک بدن برای تولید پادزهر می‌شود.

مکان بخشی از فضاست که به وسیله‌ شخصی یا چیزی اشغال شده است و دارای بار معنایی و ارزش است. اینجاست که مرزهای آگاهی ذهنی و بصری، که مجموعه‌ای از عناصر ناهمسان است در یک لحظه و در بستری از احتمالات تصویری به وحدت می‌رسند.

کالبد اَثیری اصطلاحی در عرفان جدید است که به اولین لایه از هاله‌ پیرامون انسان اطلاق می‌گردد. گفته می‌شود که این لایه در ارتباط مستقیم با جسم است و به عنوان نگهدارنده‌ جسم و پیونددهنده آن با «بدن‌های سطح» بالاتر عمل می‌کند.

[foogallery id=”9238″]

نویسنده