«میان‌گاه » نقاشی‌های پورحسینی در گالری آران

میان گاه
مرتضی پورحسینی با به کارگیری توان چشم گیر تکنیکی، پلی میان شیوه های هنری گذشته و امروز بنا می کند. هنرمند دقت و تمرکز خود را به نمایش می گذارد و با پرداختن واقع گرایانه به جزئیات، به رمز و لغز نهان پشت تصویر اشاره می کند. هنرمند از ثبت احساسات دوری می کند ولی تنش و لغزندگی در این پرتره های لازمان مشهود است. به طور اخص دستها که با قرار گرفتن در کنار اشیاء خاص، اضطرابی را که بخشی از سختی و ستبری فرم پرتره ها هستند را افشا می کنند. ترکیب جسورانه عناصر تاریخ هنر در نقاشی ها، تاکیدی بر محتوا هستند و تردید و تفکر نقادانه را مطرح می کنند. مفهوم روایتی این آثار اشاره به انسان گرائی و عاملیت انسان دارد. بیم و هراس زندگی در این پرتره ها به نمایش درآمده و با وجود اینکه هنرمند سوالهائی که در طی قرون متمادی مطرح بوده را به تصویر می کشد ولی از دادن پاسخ شخصی خودداری می نمای

در مواجهه با واقعتیهای جهان نظیر خشونت، مسئله غامض این یا آن، به پیچیدگی زمانی است که هابیل و قابیل در این جهان بودند. اثبات اینکه فرضیه و یا ایده ای صحیح یا غلط است شاید امکان پذیر نباشد. پاسخ به سوال ازلی این که چگونه باید زیست، امروز همانقدر غیرقابل دسترس است که در تمامی این قرنها بوده. منطق نشان می دهد که هیچ چیزی کاملا” قابل درک نیست ولی احساسات و غریزه های انسانی اغفال کننده هستند. آنچه که مسلم به نظر می رسد این است که انسان محکوم به آزادی ست و بار شک و تردید و یا همان سنگینی انتخاب را به دوش می کشد و در این میان نهایتا” مسئول تمامی انتخابهای خود میباشد.