دنیاگردی در مجله تندیس ۳۲۴
(این مطلب در مجله تندیس شماره ۳۲۴ منتشر شده است)
رونق هنر خیابانی در پی داغ‌شدن رقابت نامزدهای ریاست‌جمهوری امریکا
لس‌انجلس، امریکا: این روزها شمار زیادی از امریکایی‌ها برای ابراز عقاید سیاسی‌شان به شیوه‌های متنوع هنری و تصویر‌کردن بعضا ناخوشایند نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور روی آورده‌اند. ترامپ، میلیارد جنجالی که پیشرو نامزدهای حزب جمهوری‌خواه است و برای اظهار نظرهای تحریک‌کننده‌اش شناخته می‌شود، شاید محبوب‌ترین سوژه میان هنرمندان است. میچل دوملائو، از بنیان‌گذاران گالری LA Street Art Gallery، می‌گوید: «این موضوع افراد زیادی را گرد هم آورده تا آثاری علیه او خلق کنند. این امر تا حدی به عقاید و سابقه‌ی سیاسی او [ترامپ] ارتباط دارد. هر چقدر یک کاندیدا جنجالی‌تر باشد توجهات بیشتری را جلب می کند.» در این میان، هنرمند نیویورکی، Hansky، در منهتن یکی از انتقادآمیزترین و صریح‌ترین تصاویر از ترامپ را رونمایی کرده است؛ در این کار صورت ترامپ به شکل توده‌ای مدفوع که مگس‌ها دورش پرواز می‌کنند، نمایش داده شده است. ترامپ که نظرات تحقیرآمیزی در مورد مکزیکی‌ها ابراز کرده، به‌شدت در میان جامعه‌ی اسپانیولی‌تبار امریکا منفور است. به همین دلیل در هفته‌های اخیر تی‌شرت‌ها و پوسترهای ضد ترامپ در میان آنها طرفداران زیادی پیدا کرده است. روی این تی‌شرت‌ها و پوسترهای سیاه‌رنگ، در کنار نیم‌رخ ترامپ این جمله با کلمات سفید نقش بسته است: «دونالد تو یک عوضی هستی».
صاحبان برند تولید مشروب مکزیکی Ilegal Mezcal پشت این پوسترها و راه‌اندازی کمپین‌های ضد ترامپ هستند. ساکنان شهرهایی نظیر شیکاگو، واشنگتن، نیویورک و لس‌انجلس هم به‌تازگی با علائم و تابلوهای جدیدی روبه‌رو شده‌اند که در آنها تابلوی No Parking Anytime به No Trump Anytime تغییر داده شده است. هنرمند اهل لس‌انجلس، Plastic Jesus، که ایده‌ی این کار از اوست، در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «مثل خیلی از مردم، من جایی برای اظهار نظر سیاسی ندارم. نیویورک تایمز یا تایمز لندن هیچ وقت ستونی به من نمی‌دهند تا نظراتم را در مورد سیاست، جنگ، مواد مخدر یا بحران بانکداری بنویسم. اما برای من، هنر خیابانی راه خوبی است تا عقایدم را ابراز کنم به این امید که آغازگر گفت‌وگویی در میان مردم باشم.» سیاست همواره منبع الهام مهمی برای آفرینش هنری در سراسر جهان بوده است. یکی از نمادها و مشهورترین نمونه‌ها در این زمینه، اثری با عنوان «بوسه» است. این کار که روی بخش‌های باقی‌مانده‌ی دیوار برلین نقاشی شده، رهبر شوروی، برژنف، و رهبر آلمان شرقی، هونکر، را در حال بوسیدن یکدیگر نشان می‌دهد. این نقاشی بر اساس عکسی از ۱۹۷۹ کشیده شده است که در آن دو رهبر کمونیست همدیگر را در آغوش گرفته و می‌بوسند. در همین راستا در امریکا، پوستر آبی، سفید و قرمز‌رنگ «امید» از شپرد فِری بر اساس عکسی از باراک اوباما، به نمادی برای کمپین ریاست جمهوری ۲۰۰۸ او تبدیل شد. Souris Hong، رییس آژانس هنرمندان Creative Cabal می‌گوید: «این پوستر به‌سرعت در فضای مجازی تکثیر شد و نسلی از رای‌دهندگان جوان را ترغیب و دعوت نمود تا به اوباما بپیوندند. تصویر ساده و پیام پوستر در راستای نیاز عموم مردم امریکا بود که به دنبال آینده‌ای می‌گشتند که به آن اطمینان داشته باشند. امروز، با وجود شبکه‌های اجتماعی، تفاوت در این است که پیام می‌تواند گسترده‌تر و سریع‌تر منتشر شود.» Hong به‌عنوان حامی برنی سندرز، از کیوریتورهای نمایشگاهی با نام «هنر یک انقلاب سیاسی: هنرمندان برای برنی سندرز ۲۰۱۶» است. در میان نامزدهای ریاست‌جمهوری، سندرز محبوب‌تر از سایرین به نظر می‌رسد. نقاشی دیواری‌های متعددی در ستایش سندرز در سراسر کشور اجرا شده‌اند؛ فیلادلفیا، آستین، تگزاس، دنور و کلرادو. با این حال تصویر رقیب سندرز و نفر اول حزب دموکرات، یعنی هیلاری کلینتون، در هنر عامه مثل او مثبت نیست. برای مثال صورت هیلاری روی یک خوشبو‌کننده‌ی ماشین مقوایی که به شکل کاج است چاپ شده و این شعار روی آن دیده می‌شود: «هیلاری بو می‌دهد ــ بوی متعفن رسوایی» این خوشبو‌کننده برای فروش در لس‌انجلس عرضه شده است. وزیر امور خارجه اسبق همچنین در مجموعه‌ای از پوسترهای سیاه و سفید حضور دارد که عبارت Dont Say بالای چهره‌ی او، و لغاتی نظیر مرموز، دو‌قطبی‌کردن و جاه‌طلب زیر آن نوشته شده‌اند. دوملائو می‌گوید: «هنر خیابانی به صورت عمومی همواره ابزاری برای مقابله با مقامات و دولت‌ها بوده است، و به هیلاری تا حدی به‌عنوان نمادی از نهاد حاکم و دولت نگریسته می‌شود: از همان سیاستمداران قدیمی همیشگی که قبلا دیده‌ایم. مردم به او و کمپینش اعتماد ندارند».
www.artdaily.org
ظرفیت نقاشی معاصر در آثار ای نیومن مازریادی
نیویورک، امریکا: گالری پل کازمین نمایشگاهی از نقاشی‌های ای نیومن مازریادی برپا نموده است. او که در بالی اندونزی بزرگ شده، به‌عنوان یکی از قدرتمندترین و منحصربه‌فردترین هنرمندان آسیایی در نقاشی معاصر شناخته می‌شود. نیومن که در ابتدا در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ در آغاز دوران پس از سوهارتو مورد توجه قرار گرفت، برای کارهای روایت‌گرانه‌ی بزرگش مشهور است. بسیاری از کارهای او فرهنگ‌های بومی و جهانی، و شمایل‌نگاری را در‌می‌آمیزند و زبان بصری التقاطی کاملا مختص خود خلق می‌کنند. در نقاشی‌های جدید حاضر در نمایشگاه، «استاد قدیمی» و «شکارچی جایزه‌بگیر»، مازریادی جنگجویان عظیم‌الجثه‌ی عضلانی را به تصویر می‌کشد که مستقیما چهره به چهره‌ی مخاطب هستند. کارهای هنرمند به ماهیت متنوع و پیچیده‌ی جامعه‌ی اندونزی می‌پردازند. در «ساعت مرگ» تاثیرات آسیایی و غربی هم در تضاد با هم قرار می‌گیرند و هم ترکیب می شوند تا چیزی را به وجود بیاورند که ورای مجموع اجزایش است. هنر او تنها به‌سادگی عناصر جداگانه‌ای از مکان‌ها و زمان‌های متفاوت را به خدمت نمی‌گیرد، بلکه آنها را ترکیب می‌کند تا چیزی کاملا نو بسازد. بسیاری از هنرمندان به مفاهیم کلی در آثارشان می‌پردازند، اما نقاشی‌ها و مجسمه‌های تکان‌دهنده‌ی مازریادی فقط به‌سادگی به مسائل معاصر اشاره ندارند بلکه این مسائل را آزادانه و با صراحتی خوشایند و سرزنده نشان می‌دهند. این پارادوکس را می‌توان در کار «بدک نیست» مشاهده نمود که در واقع به ریشخند گرفتن یک شخصیت تمثیلی خود‌شیفته است که اعتقاد دارد ظاهر او مهم‌تر از مهارت است. این نقاشی از بازدیدکنندگان دعوت می‌کند تا ناپایداری زندگی مدرن را مورد توجه قرار دهند در حالی که ماهیت جهانی و ازلی غرور و خودبینی را نیز درک کنند. ای نیومن مازریادی (متولد ۱۹۷۳) در Institut Seni Indonesia تحصیل کرده است و با همسر و سه فرزندش در یوگیاکارتا زندگی می‌کند.
www.paulkasmingallery.com
زنانی که دنیای هنر را تکان داده‌اند، به روایت آمار بارنبیز
لندن، انگلیس: بارنبیز (Barnebys)، بزرگ‌ترین موتور جست‌وجوی حراج‌های هنری، اعلام نمود که لوییس بورژوا و سیندی شرمن بیش از هر هنرمند زن دیگری مورد جست‌وجو قرار گرفته‌اند. پایگاه داده‌ی بارنبیز که در ماه گذشته ۱٫۵میلیون بازدیدکننده، از ۱۶۰۰ حراج‌خانه‌ی مرتبط به خود، داشته است، ابزار جست‌وجوی با‌ارزشی برای شناخت گرایش‌ها و روند بازار هنر فراهم می‌کند. هدف برنامه‌ی جست‌وجوی کمپانی، فراهم‌کردن داده‌های قابل اطمینانی از بازار هنر است. این برنامه می‌تواند گرایش‌های جهانی و ملی را در طبقه‌بندی‌های متنوعی دنبال کند. این پایگاه داده به‌وضوح نشان می‌دهد انقلابی که قرن‌ها رسیدنش به طول انجامید، در بازار هنر در حال وقوع است و قیمت کارهای زنان هنرمند را به‌سرعت افزایش می‌دهد. برای قرن‌ها زن‌ها منبع الهام هنرمندان بزرگ زیادی بوده‌اند، اما تنها عده‌ی کمی از زنان خودشان به‌عنوان یک هنرمند به رسمیت شناخته می‌شدند. همچنین امضای یک زن پای یک کار، مدت‌ها به معنی یک تخفیف حسابی بود؛ در حالی که کاری از هنرمندان مرد از همان مکتب و دوره‌ی تاریخی می‌توانست به ده برابر قیمت به فروش برسد. اما در سال‌های اخیر همه چیز تغییر کرده است. بارنبیز فهرستی از زنانی را که نقش مهمی در تغییر تاریخ هنر داشته‌اند گرد آورده است. فروش ۴۴٫۴میلیون دلاری اثری از جورجیا اوکیف در ساتبیز (۲۰۱۴) رکورد جدیدی را برای یک هنرمند زن ثبت نمود و پیغام روشنی برای جهان هنر بود مبنی بر اینکه دوره‌ی هنر زنان فرا رسیده است. این فروش، رکورد قبلی را به دو برابر افزایش داده است و همچنان نیز پا‌برجاست و به این ترتیب اوکیف در لیست گران‌ترین هنرمندان زن، شماره‌ی یک است. وقتی کریستیز حراجی را برای هنر پس از جنگ و معاصر در بهار ۲۰۱۳ برگزار کرد، کار بدون عنوانی از جوان میچل با قیمت ۱۱٫۹ میلیون دلار به فروش رسید. میچل از جمله معدود زنان موفق در اکسپرسیونیسم بود که کارهایش اغلب شامل مناظری انتزاعی می‌شدند. دیگر هنرمند زن باشگاه میلیون دلاری‌ها نیز برت موریزو با ۱۰٫۹میلیون دلار است.
www.artdaily.org
رونمایی از مجسمه‌ی مارتین کرید
نیویورک، امریکا: Public Art Fund از رونمایی یک مجسمه‌ی نئونی ۲۵فوتی و چرخان از هنرمند بریتانیایی، مارتین کرید، در پارک بروکلین بریج خبر داد. این مجسمه با عنوان «شناخت» (Understanding) بزرگ‌ترین مجسمه‌ی کرید در فضای عمومی است. نیکلاس بائوم، مدیر و کیوریتور ارشد Public Art Fund می‌گوید: «مارتین کرید شاعر امور روزمره است. هنر او ما را با چیزهایی روبه‌رو می‌کند که فکر می‌کنیم از قبل آنها را می‌شناسیم؛ او از ما دعوت می‌کند با نگاهی تازه آنها را ببینیم. «شناخت» کلمه‌ای ساده با معانی پیچیده‌ای است … در این فرم مجسمه‌سازانه‌ی تابان و پویا، این کلمه مجزا و منفرد، عظیم، و مدام در حرکت است. هم به معنای حقیقی و هم استعاری، کرید نظرگاه جدیدی به ما می‌دهد تا از آن این کلمه را بنگریم. اما آیا این گرامیداشت شناخت است یا چالشی برای ما تا بیشتر بفهمیم؟» مجسمه‌ی «شناخت» از نئون قرمز و از حروف فولادی مفردی ساخته شده که روی یک تیرآهن قرار گرفته‌اند. تیر روی یک ستون نصب شده و حول یک محور می‌چرخد. ستون روی یک صفحه‌ی پله پله قرار دارد که هم یادآور معماری زیگورات‌ها است و هم محلی برای نشستن بازدیدکنندگان. مجسمه با سرعت متفاوتی حرکت می‌کند، گاهی آرام و گاهی با شتاب بیشتر. ریتم چرخش، به‌وسیله‌ی یک برنامه‌ی کامپیوتری که کرید طراحی کرده مشخص می‌شود. تجربیات هنری کرید به‌عنوان یکی از تحسین‌شده‌ترین هنرمندان بریتانیایی و برنده‌ی جایزه‌ی ترنر ۲۰۰۱، طیف متنوعی از مجسمه‌سازی، نقاشی، اینستالیشن، موسیقی و طراحی رقص را شامل می‌شود. با بهره‌گیری از مواد و موقعیت‌های از پیش موجود، هنرمند کارهایی خلق می‌کند که تعریف هنر را، با رویکردی بازیگوشانه نسبت به مینیمالیسمِ کانسپچوال، مورد پرسش قرار می‌دهند. نگرش منطقی و خشک او نسبت به خلق هنری در عنوان کارهایش قابل مشاهده است که به صورت متوالی و بر مبنای اعداد نامگذاری می‌شوند. یکی از مشهورترین کارهای او، «کار شماره‌ی ۱۱۹۷، همه‌ی زنگ‌ها در کشوری با حداکثر سرعت و بلندی ممکن برای سه دقیقه به صدا در‌می‌آیند» است که به مناسبت المپیک ۲۰۱۲ لندن به نمایش درآمد.
www.publicartfund.org
