سازندگان هنر امروز |بخش دوم
ترجمه و گردآوری یاسمن نوذری
چه کسی دنیای هنر را آنگونه که در سالهای اخیر می‌شناسیم به وجود آورد؟ و چه کسی ممکن است در همین لحظه در حال ساختن آن باشد؟دنیای هنر امروز در ذات دارای تفاوت‌های چشمگیری با گذشته است و اغلب جریان‌های هنری امروز بر مبنای بازخوانی و حرکت شکل می‌گیرند. جریان هایی که رو به سوی حذف مرزهای مدیوم‌های هنری و تغییر مناسبات بازار هنر دارند. روندی که آن را از هم گسیختن می نامیم.
مفهوم از«هم گسیختن» اولین با در سال ۲۰۱۱در کتاب کلایتون کریستینسن به عنوان«دوراهی مبتکران» : کتابی انقلابی که مسیر شما را در تجارت تغییر خواهد داد، دیده شد و در سالهای اخیر به نظر می رسد امید هرگونه تغییر در جهان است. اما به هر حال مفهومی به درد بخور در مواجهه و تعبیر دنیای کنونی هنر به شمار می رود. اصطلاحی که هنرمندان را به سمت شکستن، تغییر دادن و به حرکت درآوردن می‌برد.
به همین خاطر آرت نت نیوز مجموعه ای از کهنه کاران این جهان را در فهرستی غیر مقایسه ای ارائه کرده که با هم نگاهی به آن می اندازیم:
۴.کیدی نولند: هنرمند، منکر
در بازار هنر اگر آثار هنرمندی در حراجی‌ها چندین و چند بار فروخته و قیمتش از کنترل خارج شود، حرفه‌ی هنرمنددر معرض خطر قرار می‌گیرد. اما کیدی نولند اعتراض خود به این رویه را با وسواس در به نمایش گذاشتن آثارش نشان می‌دهد. او ترجیح می‌دهد آثارش را هیچ‌گاه به نمایش نگذارد تا اینکه آنها درکانتکستی نامناسب و پایین تر از حد استانداردش دیده شوند.
او در ساتبیز نیویورک سال ۲۰۱۱ مالکیت اثر Cowboys Milking خود را که حدود ۳۵۰۰۰۰ دلار قیمت گذاری شده بود، انکار کرد. وی با تکیه بر حقوق هنرمندان تجسمی که در سال ۱۹۹۰ تصویب شده بود، ادعا کرد که اثرش آسیب دیده و این تاثیر زیادی روی کار گذاشته و فروش این اثر ممکن است به اعتبار او لطمه وارد کند. وی همچنین به تازگی حراج دیگری را نیز مختل کرد زیرا فهمید که کارش را ترمیم کرده‌اند. بر خلاف تصور عموم در زمینه‌ی تسلط مجموعه‌داران بر روی هنرمندان، او حتی مهمترین مجموعه‌داران نظیر پیتر برانت را مجبور می‌کند که زمان نمایش دادن آثارش –مثلا در زمان نمایش اثرش در آرت بازل ۲۰۱۲ توسط کریستوفر د آملیو-در کنارش ذکر کند” خانم نولند، کریستوفر داملیو را به هیچ وجه متخصصی یا صاحب اختیار اثرش نمی‌داند.”
۵٫ جرالد نادلر، سیاستمدار
نادلر، نماینده‌ی حزب دموکرات نیویورک قصد دارد شیوه‌ی کار حراج‌خانه‌ها را تغییر دهد؛ به نحوی که علاوه بر فروشندگان و حراج‌خانه‌ها، خود هنرمندان نیز در سودهای کلان فروش آثارشان ذی نفع باشند.
وی سالهاست که تلاش می‌کند بخشی از سود فروش اثر را به هنرمند اختصاص دهد. وی استثنایی برای حراج‌خانه‌های بزرگ نظیر کریستیز و ساتبیز نیز قائل نمی‌شود. او می‌گوید که این حراج خانه‌ها با بی اعتمادی برای دریافت امتیاز انحصاری مذاکره کرده‌اند اما با طرح قانونی آن مخالفت کردند. 
۶٫آرتلیست
اما هیچکس به اندازه‌ی آرتلیست با حراج‌خانه‌ها در نیفتاده است. آرتلیست فروشنده‌ی آنلاین آثار هنری، امسال تی شرتی با عنوان ” لعنت به کریستیز و ساتبیز” طراحی کرد. وی نصف کمیسیون فروش آثار را به هنرمند اثر بازمی گرداند و این همان چیزیست که از ساتبیز و کریستیز می‌خواهد. آرتلیست این کار را تنها برای آثار کم قیمت نمی‌کند. مثلا یکی از بزرگترین فروش‌های اولیه آنها برای مجموعه چاپ‌های اسکرین دانه وو از مائوهای وارهول بود که معادل ۴۰۰۰۰۰ دلار قیمت گذاری شده بود و حالا به قیمت ۱٫۴ میلیون دلار به فروش می‌رسد که از قیمت بسیاری از آثارحراج‌خانه‌های اصلی بیشتر است.
۷و۸٫ گریما و سارا هردا، موسسان بینال معماری شیکاگو
چرا هیچ بینال مهمی برای معماری جز بینال ونیز، حتی در آمریکا هم وجود نداشته است؟ جوزف گریما و سارا هردا، موسسان بینال معماری شیکاگو و مدیران هنری ” جایگاه هنر معماری” در سال ۲۰۱۵ در پاسخ با این سوال، بینال شیکاگو را تاسیس کردند. این شهر پذیرای آثار معماران بزرگی مثل لوئیس سالیوان، فرانک لوید رایت و میس ون در روهه و پروژه‌های عظیم آنها بوده است.
در اسلاید شویی در نشست خبری اخیر معلوم شد که این بینال شرکت کنندگان مختلفی دارند و این بینال تنها مختص ساخت بناها نیست. به عنوان مثال شرکت کردن بنیاد میراث پاکستان (که یاسمین لری موسس آن است و ادعا می‌کند اولین معمار زن کشورش می‌باشد) وظیفه‌ی ثبت کردن و محافظت از ساختمان‌های تاریخی پاکستان را بر عهده دارد.
شرکت کنندگان این بینال از سراسر دنیا وحتی از شهرهای بسیار دوری نظیر هو چی مین، ریو د ژانیرو و لاگوس نیز آمده بودند.
