گفتگو با محمد مروستی خالق مجسمه کودک
شهر بچه‌های دزدیده شده
نگاهی به دزدی اخیر مجسمه کودک از خیابان ولیعصر
خلاصه گفتگویی با محمد مروستی طراح و سازنده اثر
سایت تندیس: مریم روشن‌فکر
در کلانشهر تهران هر از چندگاهی اتفاقاتی می‌افتد که عجیب و تکان دهنده است و سوالات بسیاری را به ذهن متبادر می‌کند.
۱۶ مهر ( ۸اکتبر) مصادف بود با روز جهانی کودک، روزی که در آن قرار بود شعار جهانی بدون خشونت و شایسته کودک به گوش جهان برسد. درست کمی پیش از شروع این روز مجسمه‌ی کودکی نگران از دل شهر دزدیده می‌شود.
این مجسمه‌ی کودک، از مجموعه مجسمه‌هایی است که محمد مروستی برای نصب در پیاده‌راه‌های تهران آن را طراحی کرده است. این مجموعه شامل نه کودک برای حدفاصل میدان ونک تا پارک‌وی است که برای نوروز امسال، سه اثر آن ساخته و در پیاده‌راه خیابان ولیعصر(عج) تهران نصب شده‌اند. این مجموعه پسربچه‌ای واحد را در حالات مختلف به تصویر می‌کشد که قرار است فاصله بین مخاطب و مجسمه را کم کند و بر خلاف مجسمه‌های نصب شده در بزرگ‌راه‌ها که از دسترس به دور هستند، جایی در کنار مخاطب قرار بگیرد.
اما یکی از این مجسمه‌ها شامگاه روز ۱۵ مهرماه از مقابل ساختمان برج نگار واقع در خیابان ولیعصر(عج) بالاتر از میدان ونک دزدیده شده‌است. نحوه سرقت نیز تعجب برانگیز بوده به طوری که مجسمه از بالای مچ پایش با وسیله ای مانند اره برقی بریده شده‌است. طبق اظهارات هنرمند سازنده اثر، این مجسمه که ۱۲۰ سانتی متر ارتفاع داشته و جنس آن از برنز می‌باشد، به وسیله میله‌های فولادی ضخیم، به عمق ۸۰ سانتی‌متر در زمین نصب شده و از لحاظ نصب در وضعیت مناسبی قرار داشته و دزدی آن با وسیله‌ای که به احتمال زیاد با برق کار می‌کند و استفاده از آن مستلزم سروصدا و جلب توجه است کاری عجیب و نگران کننده است.
سازمان زیباسازی تهران که کارفرمای این پروژه است، شکایتی را طرح نموده تا مجوز دسترسی به فیلم دوربین‌های مدار بسته برج نگار را فراهم کند، بلکه از این طریق بتوان به سارقانی که این اقدام را انجام داده‌اند دسترسی پیدا کرد.
نکته مهم اینجاست که سوای ارزش معنوی و حافظه‌ی تاریخی شهر، پروسه قالبگیری و ساخت این آثار و آثاری از این دست، مستلزم هزینه‌ای چند ده برابر ارزش فلز دزدیده شده‌است و قیمت ۱۰۰ کیلو برنز حاصل از بخش سرقتی این مجسمه، در برابر هزینه‌های ریالی و جانی صرف شده برای ساخت آن ناچیز می‌نماید و این هزینه‌ایست که شهروندان تهرانی پرداخت کرده‌اند. همین امر حساسیت به وجود آمده توسط شهروندان را برانگیخته و ما شاهد هستیم که موجی در شبکه‌های مجازی بر علیه این سرقت به راه افتاده است و اراده مسئولان را جهت دستگیری سارقین طلب می‌کند. امری که از آغاز جریان سرقت‌های سال ۸۹ هنوز مسکوت مانده و نتیجه‌ای از آن حاصل نشده‌است.
جریان دزدی مجسمه‌های برنزی تهران که در سال ۸۹ به بیش از ده عدد رسید، موجب شده‌است، اینک تهران به شهری مملو از مجسمه‌های پلاستیکی بدل شود که با کامپوزیت‌هایی ساخته می‌شوند که نه تنها آلاینده محیط زیست هستند، بلکه دوام نداشته و قابلیت بدل شدن به بخشی از حافظه تاریخی و فرهنگ یک شهر را نداند.
امید است این دزدی به همان انجام دچار نشود و سارق یا سارقان دستگیر شده و به جزای اعمالشان برسند، و پایتخت ایران از وضعیتی این چنین نا مطمئن و بدون اعتبار حتی برای نصب یک مجسمه خارج گردد.
این هنرمند در پایان اضافه کرد، شهروندان تهرانی در این دو روز حس تعلق خود به این مجسمه را ثابت کردند،و جزئی از خاطرات مردم و تجربه‌ی زیسته‌ی شهر شده است به همین خاطر ساخت دوباره مجسمه را شروع می‌کنم و حتی شده با هزینه شخصی این بچه را دوباره به شهر برمی‌گردانم.
