زلزله و زنگ خطر همیشگی حفاظت میراث فرهنگی
راهکارهای کاهش خطرپذیری لرز های در ساختمان موزه‌ها:
برگرفته از مقاله:
سناریویی برای مدیریت بحران زلزله با نگاهی ویژه به حفاظت از آثار موزه‌ای واقع در ابنیه تاریخی
ئاکو ویسی، فاطمه مهدیزاده، اصغر محمدمرادی
منتشر شده در فصلنامه گنجینه اسناد: سال بیست و چهارم، دفتر چهارم، زمستان ۱۳۹۳، صفحات: ۱۲۶-۱۴۵
« لرزه خیزی بالای بسیاری از مناطق جهان، از جمله ایران، واقعیتی مسلم است. دستیابی به زندگی مطلوب برای مردم و توسعه پایدار کشور در گرو حفظ جان‌ها و دارایی‌ها در برابر حوادث طبیعی خطرآفرین از جمله زلزله است. حفظ جان‌ها و دارایی‌ها در برابر زلزله به طور مؤثر، تنها از طریق به کارگیری یک برنامه همه جانبه و فراگیر مبتنی بر دانش مهندسی زلزله امکان‌پذیر است. در این میان، کاهش خطرپذیری لرزه‌ای در ساختمان
موزه‌ها می‌تواند شامل توسعه اصولی(خطراندیشانه)، بهسازی مستحدثات ضعیف موجود، کسب و حفظ آمادگی برای رویارویی مناسب با زلزله های آینده(با فرض اینکه هر لحظه امکان زلزله وجود دارد)، لزوم طرح آمادگی برای بحران، و مدیریت بحران مبتنی بر سناریو می‌باشد. »
اولین عملی که باید در هنگام بحران انجام شود این است که « میزان آسیب‌پذیری در بحث اولویت انسان یا میراث فرهنگی و اهمیت آنها مشخص شود. هنگامی که زلزله بم اتفاق افتاد تلاش‌ها برای نجات بم در دو محور نجات مردمی که زیرآوارها مانده بودند و ارگ بم شکل گرفت. اما آنچه، حادثه را از مقیاس‌های ملی و منطقه‌ای خارج ساخت، ثبت تعداد کشته‌ها و نابودی ارگ بم به‌عنوان یکی از بزر گترین بناهای خشتی جهان بود.»
«در مرحله نخست، آمادگی قبل از وقوع حادثه یکی از مهمترین موضوعاتی است که باید همواره مورد توجه قرار گیرد. استحکام بخشی سازه و آماده سازی آن برای مواجه با هرنوع بلای طبیعی از جمله این موضوع‌هاست. مدیریت بحران از زمانی آغاز می‌شود که بحرانی آغاز شده است و باید از تخریب بیشتر جلوگیری شود. موضوعاتی از قبیل تثبیت اثر و جلب توجه جهانیان به موضوع میراث فرهنگی از جمله مهمترین برنامه‌های چنین مدیریتی است و در آخر نیز مدیریت پس از بحران است که به بازسازی یا احیای اثر تخریب شده مربوط می‌شود…
انسان و میراث فرهنگی، دو عنصر جدا نشدنی از یکدیگر هستند که بحران‌های طبیعی هر دو را تهدید می‌کنند.»
