لری اوسی منسا: بزرگداشت صداهایی که به حاشیه رانده شده
معرفی هنربانان جوانی که هنر معاصر را متحول خواهند کرد
قسمت هفتم: لری اوسی منسا Larry Ossei-Mensah
مجله هنرهای تجسمی آوام به قلم: جاوید رمضانی
یکی از کارکردهای اجتماعی هنر ایجاد امکان برای گروه‌های اجتماعی است که به لحاظ شاکله قدرت و بازنمود خود آنان را به حاشیه رانده و امکان حضور در عرصه گروهی نمی‌دهد.
هنربانان با تکیه‌بر این امر سعی در به جریان انداختن این امکان و گسترش امید در این لایه‌های اجتماعی را فراهم می‌آورند. در جوامعی مانند امریکای معاصر، نژادپرستی یک مفهوم بنیادین در لایه‌های قدرت است که از دهه پنجاه قرن بیستم رنگین‌پوستان را درگیر نبردی اجتماعی نموده است.
امروز هنربانان جوان با تشکیل مراکزی سعی در قدرتمند کردن این جریان دارند. بیشتر این هنربانان هنرمندانی هستند که با رویکرد اجتماعی هنر به تولید اثر درگیر شده و در نبردهای حرفه‌ای دچار تبعیض و مشکلاتی گردیده‌اند. به‌واقع امتداد حرکت هنری آنان را به ورطه مفاهیم نظری و تولید ساختارهای اجرائی برای دیده شدن و تشدید مشارکت عموم مردم در حوزه هنر کشانده است.
لری اوسی منسا چهل‌ساله جزء مؤسسین مرکز آرت نوار در نیویورک است که در این مسیر به حرکت هنری خود تداوم داده است. وی کیوریتور مستقل و منتقد غنایی-امریکایی است که به‌عنوان منتقد فرهنگی رویدادهای هنر معاصر را برای انتشاراتی‌های متعددی مانند Uptown و Whitewall Magazine کار کرده و در نوشته‌هایش برخی از فعال‌ترین و پویاترین هنرمندان و آثار هنری امروز را به تصویر کشیده است.
او به‌تازگی به‌عنوان عضو هیئت‌مدیره مرکز Rush Artist راسل سیمونز درآمده، همچنین جز هیئت کیوریتورهای جوان موزه گوگنهایم و جزء منتخبین داوطلبان تحصیلات موزه موما و داور جایزه پالس در سال ۲۰۱۶ بوده است.
او کیوریتور مستقلی است که سال‌های زیادی را صرف شکل‌دهی به ارتباطات گسترده‌ای کرده که به او در معرفی هنرمندان رنگین‌پوست کمک می‌کند. این مأموریتِ اصلی مرکز آرت نوار است، مرکز جامع بین‌المللی که او در ۲۰۱۳ بنیان‌گذاری کرد. این حرکت از ملاقات‌های گروه کوچکی از متخصصین خلاق شکل گرفت اما اینک گروه بسیار بزرگی از شرکت‌کنندگان را دربرمی گیرد که هدفشان را این‌گونه بیان می‌کنند: «بزرگداشت پتانسیل‌های فرهنگی، هوشمندی و توانایی‌های زیبایی‌شناسانه این طبقه از مردم».
برنامه‌های این مرکز همچنین دربردارنده رویدادهای گروهی پیرامون هنر سیاه‌پوستان است. رویدادهای همچون گفتگوهای هنرمندان، گردهمایی‌ها و رویدادهای فرهنگی با حمایت مؤسساتی مانند Freedoms For و Open House New York.
ابتدای سال جاری آرت نوار اولین حراجی خود را برگزار نمود تا بودجه لازم جهت برنامه حمایت مالی Jar of Love Fund تأمین نماید که به فعالیت‌های خلاقانه رنگین‌پوستان تعلق می‌گیرد. او همچنین در حال تأسیس مرکز اقامتی برای هنرمندان سیاه‌پوست و رنگین‌پوست است و حمایت آرت نوار شامل دوره اقامت هنری با بورسیه مالی است. هدف این فعالیت‌ها به وجود آوردن شبکه‌ای گسترده که به خانواده بزرگ هنری منجر گردد.
لری اوسی منسا به‌عنوان کیوریتور، هنر و فرهنگ را به‌مثابه وسیله‌ای برای بازشناسی خود و جهان اطرافمان به کار می‌گیرد. او در مرکز هنری خود به نام آرت نوار رویدادهایی را شکل می‌دهد تا گفتمان پیرامون هنر و برابری جنسیتی را به چالش بکشد ازجمله هنرمندانی که در این مرکز با او همکاری کردند می‌توان به Wangechi Mutu, Julie Mehetu and Adrienne Edwards اشاره کرد.
او درباره فلسفه کیوریتوریال خود می‌گوید اهداف من بر دو چیز استوار است، اول از هر چیز دسترسی است. من می‌خواهم مطمئن شوم همه آنچه خلق می‌کنم در دسترس مخاطبین گوناگونی قرار بگیرد نه‌فقط مخاطبین هنر و بعد، به وجود آوردن حس تعلق که بازمی‌گردد به ایده میزبانی و احساس پذیرفته شدن؛ زیرا این رویکردی است در جهت جذب گروه‌های مخاطب و برای به وجود آوردن محیطی پذیرا که مردم در آن دوست داشته باشند درگیر شوند یاد بگیرند و الهام بگیرند.
مرسا در مصاحبه‌ای نقطه‌نظر خود را این‌گونه توضیح می‌دهد: «اصل و منشأ کار من همیشه بزرگداشت صداهایی بوده است که در طول تاریخ به حاشیه رانده‌شده‌اند. صداهایی که در طول تاریخ خارج از مرکز قرار گرفتند؛ بنابراین زوایای دید جدیدی را ارائه می‌دهد من همواره به افراد و گروه‌های مختلف فکر می‌کنم سیاه‌پوستان طبقه کارگر مردم فقیر دگرباش‌ها و همه‌کسانی که نقطه نظرات متفاوتی دارند و سعی می‌کنم از زاویه دید آن‌ها به موضوع نگاه کنم؛ بنابراین آنچه ذهنم را به خود مشغول می‌دارد قدرت است، قدرت در دست چه کسی است؟ چگونه پلتفرم‌ها شکل می‌گیرند؟ ایجاد فضاها و مکان‌هایی برای همه افراد تا بتوانند فعالیت معناداری را در آن شکل دهند تا بتوانند به شیوه‌های روشن شفاف صحبت کنند».
او فعالیت حرفه‌ای خود را به‌عنوان یک عکاس شروع کرده و پس از برگزاری چندین نمایشگاه به این نتیجه رسید که عکاسی مسیر زندگی او نیست؛ بنابراین شروع کرد به نوشتن درباره هنر کرد، وی از سال ۲۰۰۸ متوجه شد فضای کافی برای ارائه آثار هنرمندان رنگین‌پوست وجود ندارد و ازآن‌پس تمام فعالیت خود را صرف شکل‌دهی به چنین فضاهایی کرده است.
منبع:
https://news.artnet.com/
https://asiancurator.com/larry-ossei-mensah/
بخش‌های قبلی این پرونده را اینجا مطالعه کنید:
چه کسی آینده‌ی هنر را متحول خواهد کرد؟ | مقدمه
هنرهای معاصر از نگاه هنربانان جوان | قسمت اول
نقش کیوریتورها و آثار ماندگار در تاریخ | قسمت دوم
جاسمین واهی هنربانی جوان با ایده‌ی مرئی و نامرئی بودن | قسمت سوم
لیلانی لینچ هنربانی با اولویت هنرمندان خارج از قطب‌های اصلی هنر | قسمت چهارم
