این مطلب در شماره ۳۰۳ تندیس به چاپ رسیده است
نمایشگاه طراحی‌های رونی هورن
لندن، انگلیس: گالری هاوزر و ورث هر دو فضای خود را به نمایشگاه بزرگی از طراحی‌های رونی هورن اختصاص داده‌اند. نمایشگاه بر سه مجموعه‌ی جدید هنرمند متمرکز است؛ Or ، Hack Wit و Remembered Words. برای هورن، طراحی فعالیت اصلی و زیربنای تجربیات گسترده‌ترش است. طراحی‌های پیچیده‌ی او مضامین تکرار شونده‌ی هویت، تاویل و بازی‌های متنی را مورد بررسی قرار می‌دهند که در این نمایشگاه مهم همه‌ی آنها در هم آمیخته‌اند. مجموعه‌ی Or از شیوه‌ی طراحی مجسمه‌گون منحصربه‌فرد هورن نشأت گرفته است. او کارش را با دو طراحی یا به گفته‌ی خودش «plate» شروع می‌کند. سپس آنها را به قطعات کوچک‌تر می‌بُرد و به صورت اشکال جدید موزاییک‌مانندی از نو سرهم می‌کند. طی این فرایند، طراحی‌های اصلی در قالب یک ترکیب متغیر ناهموار ادغام می‌شوند. نقش‌مایه‌های پیچیده‌ی ناشی از برش‌ها و روی هم گذاشتن‌های هورن، ناپیوسته و بدون یک مرکز ثابت هستند. از نزدیک دیدن کارها موجب می‌شود اشکال روی کاغذ به طور فزاینده‌ای نامرتب‌تر به نظر برسند و کیفیت سیال و چندگانه‌ای ارائه دهند. روانی و آزادی طراحی‌های این مجموعه، به‌خوبی نمایانگر کیمیاگری پیچیده‌ی هورن نیست؛ در حقیقت این اشکال به ظاهر پراکنده به دقت در کنار هم قرار گرفته‌اند. بررسی نزدیک‌تر کارها، یادداشت‌هایی با مداد را در سراسر صفحه آشکار می‌کند که همانند یک مترونوم نشانگر اوقاتی هستند که هورن مشغول کنکاش سطح وسیع طراحی بوده است. دغدغه‌ی هنرمند نسبت به زبان، بر کارهای این مجموعه نیز سایه افکنده؛ کلمات پراکنده‌ی او چون جریانی از خودآگاهی در سراسر کاغذ حرکت می‌کنند. هورن در طراحی‌های Hack Wit شیوه‌ای مشابه مجموعه‌ی Or را به خدمت می‌گیرد، اما این بار موضوع کار بر اساس زبان و بازی‌های زبانی استوار است. هورن پیکربندی اصطلاحات و ضرب‌المثل‌ها را تغییر می‌دهد تا عبارات بی‌معنی و درهمی بسازد که دور از انتظارند. زمانی که هورن نه‌تنها اصطلاحات، بلکه کاغذهایی که کلمات روی آنها نوشته شده‌اند را در هم می‌آمیزد، درونمایه‌ی کارها یعنی مضامین جفت‌کردن و معکوس‌نمودن، خود را آشکار می‌کنند، به طوری که فرایند کار او به نوبه‌ی خود محتوای طراحی‌ها را بازتاب می‌دهد. واژگان، تصاویر هورن هستند و وی آنها را اکسپرسیونیستی نقاشی می‌کند؛ این موضوع در کنار روش کار او موجب می‌شود حروف، نامشخص و مبهم به نظر برسند، انگار که زیر آب هستند. هورن با ترکیب‌کردن دو عبارت، قوانین علم نحو را از نو می‌سازد. مجموعه‌ی Remembered Words یادآور جعبه‌های نمایش نمونه‌های حشرات است. در این مجموعه، با گواش لکه‌هایی روی کاغذ گذاشته شده و زیر هر کدام کلمه‌ای نوشته شده است. روش هورن در گروه‌بندی کلمات بر اساس شباهت معنایی یا انعطاف و قابلیت آوایی آنهاست. بازی‌های کلامی هورن با روش تجربی اشعار گرترود استاین مطابقت دارد. هورن در جایی می‌گوید: «طراحی خیلی برای من مهم است؛ اگرچه برای بازدیدکننده مهم نیست. طراحی‌های من در مورد ارتباطم با خود طراحی است نه مخاطبانم.» رونی هورن(۱۹۵۵) در نیویورک به دنیا آمده است و در همین شهر زندگی و کار می‌کند. او در مدرسه‌ی دیزاین رودآیلند و دانشگاه ییل تحصیل نموده است. تجربیات وی در طول چهار دهه، مجسمه‌سازی، طراحی، عکاسی و اینستالیشن را در برمی‌گیرد. او کارهای خود را وابسته به مکان نمایش‌شان توصیف می‌کند که بسط ایده‌ی هنرمندان مینیمالیست، مبنی بر کار‌کردن در فضای ویژه‌ی آن است. کار هورن همچنین تجسم رابطه‌ی میان انسان و طبیعت است. در ۲۰۰۹ نمایشگاه جامع آثار او در تیت‌مدرن برگزار شد که در مجموعه‌ی لمبرت فرانسه و موزه‌ی ویتنی و موسسه‌ی هنر معاصر بوستون نیز به نمایش درآمد. وی در ژانویه ۲۰۱۳ جایزه‌ی خوان میرو را از آن خود کرد که به برپایی نمایشگاه‌هایی در بنیاد میرو در بارسلونا و مادرید انجامید. همزمان با این نمایشگاه با عنوان «شک پروانه‌ای»، کارهای هورن در بنیاد وینسنت ونگوگ فرانسه نیز در معرض دید قرار دارند.
نمایشگاه پیوی در گالری Perrotin
پاریس، فرانسه: نهمین نمایشگاه پائولا پیوی در گالری Perrotin در طول پانزده سال گذشته، مجموعه‌ی جدیدی از عکس‌هایی با حضور حیوانات را ارائه می‌کند. در طول سال‌ها، کارهای متنوع او از پرفورمنس تا مجسمه و چیدمان‌های بزرگ، بر بازنمایی عکاسانه‌ی حیوانات در هپنینگ‌های نمایشی تاکید داشته است؛ اینها مشهورترین تصاویر او هستند. بسیار دور از تک شاخ‌ها و سایر موجودات خیالی، حیوانات دنیای پیوی خیلی واقعی هستند. با این حال با قرار‌گرفتن در فضاهای غریب، آنها به شکل رویایی در دل واقعیت جلوه می‌کنند، و با حال و هوایی اسطوره‌ای انباشته می‌شوند. در کار او شترمرغ‌ها و الاغ‌ها در قایق‌های کوچک در دریای مدیترانه شناورند یا سوسمارها در خامه جست و خیز می‌کنند. این تصاویر نوری رویاگون بر دنیا می‌تابانند. گویی آنها جنبه‌ای را آشکار می‌سازند که بخشی از زندگی روزمره است؛ جنبه‌ای که بر حسب اتفاق، هرگز در مقابل چشم کسی رخ نداده است. برای این نمایشگاه، پیوی چهار اسب را به برج ایفل برده است. در این مجموعه به نظر می‌رسد حیوانات میدان جدیدی یافته‌اند، یک منظره‌ی معمارانه که اختصاصا برای آنها ساخته شده است. پیوی یک بار دیگر عناصری که همزمان آشنا و آرکیتایپ هستند را در قالب تمثال‌های تصویری خارق‌العاده‌ای ترکیب می‌کند. خلق این مجموعه‌ی جدید در برج ایفل، یعنی مهم‌ترین نماد پاریس، برای هنرمند معنای خاصی دارد و روشی است تا با تمام شهر و تاریخ آن بازی کند. پائولا پیوی (متولد ۱۹۷۱ میلان) در انکوریج آلاسکا زندگی می‌کند. او در ۲۰۱۲ دو کار عمومی در نیویورک انجام داده و نمایشگاه‌هایی در مهم‌ترین گالری‌ها و موزه‌های دنیا داشته است. وی دریافت شیر طلایی بهترین غرفه‌ی ملی در بی‌ینال ونیز ۱۹۹۹ را به صورت مشترک با دیگران هنرمندان آن سال در کارنامه دارد.
نمایشگاه نقاشی‌های کلاسیسیست معاصر، دیوید لیگر
ساکرامنتو، امریکا: موزه‌ی هنر کراکر نمایشگاه بزرگ مروری بر آثار دیوید لیگر را برگزار نموده است. این نمایشگاه با عنوان «دیوید لیگر: کلاسیسیست کالیفرنیا» نزدیک به ۸۰ کار از هنرمند را در بر می‌گیرد. لیگر که خود را یک کلاسیسیست می‌داند کارهای طبیعت بیجان، منظره و نقاشی‌های فیگوراتیو و معمارانه‌ی کاملا منظمی خلق می‌کند که جهان شاعرانه‌ی مخصوص به خود را می‌سازند. اگرچه اغلب، او را با فتورئالیست‌های اهل کالیفرنیا در یک گروه قرار می‌دهند، اما همین فضای غیرواقعی نقاشی‌های لیگر و علاقه‌ی درونی او به کارهای دوران باستان، نامناسب‌بودن برچسب فتورئالیست را در مورد او اثبات می‌کند؛ از سویی کمال‌یافتگی سوژه‌های بی‌نقص او و خلوص بالای رنگ در کار، بیشتر غیرزمینی و اسرارآمیز به نظر می‌رسد تا واقعی. برای دست‌یافتن به چنین کیفیاتی، لیگر دوران باستان را سرمشق خود قرار می‌دهد و به روابط ساختاری در مجسمه‌سازی و معماری کلاسیک رجوع می‌کند. با این حال نقاشی‌های او به‌شدت در ویژگی‌های محیطی کالیفرنیا ریشه دارند. این موضوع اجازه می‌دهد تا وی کارهایی خلق کند که کاملا چند‌لایه و جهان‌شمول، و با این وجود، به‌وضوح هنر زمان و مکان ما هستند. در کنار مضامین و ترکیب‌های کلاسیک، این نور است که موجب یکپارچگی دنیای لیگر می‌شود. وی که بزرگ‌شده‌ی جنوب کالیفرنیاست، جلوه‌ای از نور را در کارش پرورانده که با الهام از همجواری تقریبا همیشگی‌اش با اقیانوس آرام شکل گرفته است. از دهه‌ی ۱۹۷۰، لیگر از مهارت فنی و دانش تاریخی‌اش بهره برده است تا چیزی خلق کند که خود آن را «تصویر جلایافته» می‌نامد. در تضاد با قواعد مرسوم معاصر، او به دنبال آن دسته از تصورات باستانی است که بر دنیای مدرن و انسانیت مشترک ما اثرگذارند. برای انجام چنین کاری، مفاهیم به اندازه‌ی ساختار نقاشی برای او مهم است. دیوید لیگار، (۱۹۴۵) در ایلینویز به دنیا آمده و تحصیلاتش را در کالج دیزاین آرت سنتر به پایان رسانده است.
نسل جوان هنرمندان چین در امریکا
نیوپورت بیچ، امریکا: موزه‌ی هنر اورنج کانتی نمایشگاه «نسل من: هنرمندان جوان چینی» را برپا نموده است. این نمایشگاه نگاهی به آثار نسل جدید هنرمندانی دارد که از ۲۰۰۰ به بعد در چین ظهور کرده‌اند؛ یعنی سالی که این کشور درهایش را به روی هنرمندان بین‌المللی گشود و هنرمندان چینی نیز در عرصه‌ی بین‌الملل مورد توجه قرار گرفتند. همه‌ی هنرمندان حاضر در نمایشگاه پس از ۱۹۷۶، پایان انقلاب فرهنگی، به دنیا آمدهاند. همه‌ی آنها نتیجه‌ی سیاست تک‌فرزندی هستند و در کشوری با اقتصاد بازار آزاد قدرتمند پرورش یافتند. باربارا پولاک، کیوریتور نمایشگاه و روزنامه‌نگار هنری پیشرو می‌گوید: «هنرمندان جوان چینی به شکلی در حال پیشرفت‌اند که شیوه‌های هنرمندان قدیمی‌تر چینی، که در غرب نام‌آشنا هستند، را به چالش می‌کشند.» پولاک برای این نمایشگاه با بیش از ۱۰۰ هنرمند از مناطق مختلف چین مصاحبه کرد. وی می‌افزاید: «علی‌رغم سدهای زبانی و تفاوت‌های فرهنگی، این هنرمندان در قالب واژگان حقیقتا جهان‌شمولی کار می‌کنند که به‌آسانی برای مخاطبان غربی قابل‌درک است.» بسیاری از امریکایی‌ها با آثار هنرمندان چینی مشهوری چون آی‌وی‌وی و کای گو کیانگ آشنا هستند؛ اما این نسل قدیمی‌تر تحت انزوای نسبی دوره‌ی انقلاب فرهنگی رشد کرده‌اند که نقطه‌ی اوج آن قتل عام میدان تیان‌ان‌مِن بود. برای بسیاری از این هنرمندان مساله‌ی کلیدی در کارشان نیاز به حفظ یک هویت چینی است در حالی که در گفت‌وگویی جهانی نیز شرکت می‌کنند. بر خلاف آنها، نسل جوان‌تر در آزادی نسبی، همراه با فرصت‌های بی‌شمار یک اقتصاد به‌سرعت در حال گسترش، پرورش یافته‌اند. همه‌ی آنها، چه تحصیل‌کرده‌ی غرب باشند چه نباشند، به‌واسطه‌ی اینترنت و آموزش‌های به‌نسبت دور از تعصب و آزادتر آکادمی‌های چین، در معرض جنبش‌های جهانی هنر بوده‌اند. در نمایشگاه، آثار نقاشان، هنرمندان ویدئو و چیدمان، عکاسان و گروه‌های هنری در معرض دید قرار گرفته است که به موضوعاتی نظیر بیگانگی، تعریف خویشتن، بدگمانی و شورش می‌پردازند. برای نمایشگاه اپلیکیشن رایگانی برای آی‌پد عرضه شده که شامل گفت‌وگوی‌هایی با هنرمندان است. برای دانلود اپلیکیشن می‌توانید به http://apple.co/1qAFx46 مراجعه کنید.
