بخش های قبلی را اینجا بخوانید :
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- پرونده صنایع دستی مدرن | بخش سوم رژان هوشیار
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- پرونده صنایع دستی مدرن | بخش دوم جیران فخرموسوی
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- پرونده صنایع دستی مدرن | بخش اول علیخان عبداللهی
سایت تندیس به قلم شعله واحدی
معرفی هنرمندان کاربردی مدرن
زیور …. زینت…. زیوآلات … در فرهنگ ما این کلمات همواره آشنا و زیبا بوده اند و می‌شود در تمام موزهای ایران بخشی را با نام زیورآلات یافت . آلاتی که شاید تنها برای زینت ساخته نشده‌اند و فرهنک و هنر و اندیشه را در ظریف‌ترین شکل ممکن نمایش می‌دهند و خوشبختانه هنرمندان امروز بی‌نصیب این گذشته نمانده‌اند.
در رشته‌ی صنایع دستی در دانشگاه‌های هنر زیوآلات سازی، مسیر امید بخشی را پیش گرفته. رشته‌ای که در آموزه‌هایش همیشه نگاه به هنر گذشته گاهی بسته و گاهی خشک وجود دارد و دانشجوی انطعاف پذیر راهکاری را پیش رو گذاشته.
مینا قاسم زاده دانش آموخته‌ی همین رشته است و دانش گرفته‌ی هنر قلم زنی. پیوند تحصیل و دانشش زیوالات سازی است.
نه طلا نه نقره نه برنز که فراوان‌اند هنرمندانی که با این متریال‌ها کار می‌کنند و به دلیل ارزش مادی طلا و نقره بازار فروش خود را به هر شکلی داشته‌اند.
مینا اما با مس کار می‌کند . متریالی انعطاف پذیرتر که در قلم زنی یاد گرفته چطور می‌شود با آن برخورد مدرنی داشت و پاییز را با زیورآلات به تصویر کشید. رنگ زیبای مس با چکش زنی ظریف مینا تبدیل به مجموعه برگ ریزان شده است. این رفتار نزدیک با دست و بدون قالب و ریختگری با فلز دیگر تنها زینت نیست زیوری است با حسی از دستان هنرمند. مجموعه‌ی برگ ریزان مجموعه‌ای است مسی، از پاییز و برگ‌هایش .
مس اما بی‌نصیب بازار فروشی چون طلا و نقره است و این امر باعث شده هنرمندان کمتری به سراغ مس بروند. و تلاش هنرمندان جوانی چون مینا برای ما خواهد ماند. به امید اینکه زیوآلات نیز دنیایی برای ابراز هنری هنرمند باشد نه تنها زینت بخش تن من و تو ….
