برنزهای بنین The Benin Bronzes
برنزهای بنین گروهی بیش از هزار پلاک فلزی و مجسمه‌سازی هستند که کاخ سلطنتی پادشاهی بنین را درنیجریه امروزی تزئین کرده‌اند. این مجموعه از اشیاء بهترین نمونه‌های شناخته شده از هنر بنین را تشکیل می‌دهند، که از قرن سیزدهم به بعد توسط مردم Edo ایجاد شده‌است که شامل مجسمه‌های دیگری از جنس برنج یا برنز، از جمله برخی از سرهای پرتره معروف و قطعات کوچکتر است.
اگرچه در طول استعمار بریتانیا تصور می شد که بنینی ها باید چنین متالورژی پیشرفته ای را از بازرگانان پرتغالی آموخته باشند، مطالعات بعدی ثابت کرد که تکنیک های مورد استفاده در ایجاد آنها کاملاً محلی است.
پس از سرقت آنها در سال ۱۸۹۷، و اگرچه تقریباً نیمی از آنها به مالکیت موزه بریتانیا درآمد، بسیاری از آنها توسط موزه‌های آلمان، اتریش و ایالات متحده خریداری شدند. حتی برخی از آنها در مجموعه های خصوصی قرار گرفتند. حتی ظاهراً پابلو پیکاسو نقاش مشهور اسپانیایی صاحب یکی از آنها بود.
نیجریه بارها درخواست کرده است که نمونه هایی که در حال حاضر در موزه بریتانیا نگهداری می شوند، قبل از افتتاح موزه ملی جدید خود در لاگوس بازگردانده شوند.
سر انجام نیجریه توانست با مذاکرات فراوان در سوم جولای ۲۰۲۲ (۱۲ تیر ۱۴۰۱) نیجریه موفق به بازگرداندن تعدادی از این آثار از آلمان به نیجریه شد.
وزیر امور خارجه آلمان در جریان مراسمی که برای تحویل دادن دو برنز بنین ترتیب داده شده بود بیان کرد: « این داستان استعمارگری اروپایی است. نباید فراموش کنیم که آلمان نقش فعالی را در این فصل از تاریخ ایفا کرده است.»
این دو برنز تاریخی که یکی از آنها سر یک پادشاه و دیگری یک پادشاه در کنار چهار ملازمش را به تصویر می‌کشد، شخصا توسط وزیر امور خارجه نیجریه و وزیر فرهنگ نیجریه که در مراسم حضور داشتند به نیجریه بازگردانده خواهند شد.
آلمان به ساخت موزه‌ای در «شهر بنین» کمک مالی خواهد کرد. این موزه با هدف نگهداری از برنزهای بنین استردادشده ساخته می‌شود.
هر چند که در مارس ۲۰۲۰ موزه و گالری هنر بریستول در لندن با مقامات نیجریه درمورد بازگرداندن برنزها گفتگوها را آغاز کردند اما همچنان برای بازگشت این مجسمه‌ها از انگلستان به نیجریه اقداماتی انجام نشده است.
گنجینه پریم Priam’s Treasure
گنجینه پریم_ یک کلکسیون ۴۵۰۰ ساله با ۲۰۰ قطعه از جواهرات، ابزار، و سایر آثار باستانی_ اولین بار توسط یک باستان شناس آلمانی، هاینریش شلیمن از مکانی در شهر باستانی تروی در اواخر قرن نوزدهم ، دزدیده شد.
سفر این گنجینه گران بها به جایی که آنها اکنون در موزه پوشکین در مسکو است با قاچاق آنها توسط شلیمان به خارج از آناتولی آغاز شد، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که او چگونه به این گنجینه دست یافته است. این اشیاء به برلین راه یافتند و در حالی که در موزه ملی نگهداری می شدند، در پایان جنگ جهانی دوم مورد سرقت احتمالی قرار گرفتند. ظاهراً به همین دلیل است که ویلهلم اونورزاگت برای جلوگیری از آسیب یا تقسیم این گنجینه، اقلام را به کمیته هنرهای شوروی تسلیم کرد.
گنجینه از برلین به مسکو منتقل شد، جایی که امروز هم در آنجا هستند، اگرچه ترکیه تاکید کرده انتظار دارد این اقلام بازگردانده شوند. روسیه با تصویب قانونی ملی از جانب خودش مبنی بر مشروع دانستن دزدی گنج، به راحتی هر زمان که در مورد بازگرداندن گنج از آن سؤال می‌شود، به آن استناد می‌کنند، بر اساس این مصوبه روسیه این گنج را به عنوان غرامت ویرانی شهرهای روسیه توسط آلمان و غارت موزه هایشان در جنگ جهانی دوم ، از آن خود میدانند!
قسمت‌های قبلی را اینجا بخوانید:
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت اول
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت دوم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت سوم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت چهارم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت پنجم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت پنجم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت ششم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت هفتم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت هشتم
خلاصه کتاب فلسفه موزه برای قرن بیست و یکم | قسمت نهم
