تندیس: مجموعه والتر تازه‌ترین نمایشگاه عکس خود را با عنوان «نظم چیزها» که برگرفته از مجموعه خصوصی این بنیاد است را به نمایش می‌گذارد.
تازه‌ترین نمایشگاه عکس مجموعه والتر[1] با عنوان «نظم چیزها»، دربرگیرنده عکس‌هایی از این مجموعه است که در آن نشان داده می‌شود چگونه ایجاد توالی سیستماتیک یا نمادین در چیدن عکس‌ها بر فرهنگ تجسمی مدرن تاثیر گذاشته است. نمایشگاه «نظم چیزها» جستجویی است در خلق و استفاده از سری‌های پرتره‌سازی، سازه‌های مفهومی، تصویر‌سازی‌های بومی و اجراهای زمان محور[2] در عکاسی از دهه 80 میلادی تا کنون که هنرمندانی از اروپا، آفریقا، آسیا و آمریکای شمالی را گرد هم‌آورده است.
در گذر از دوران مدرن، عکاسی به کار گرفته شده تا جهان و مردمش را طبقه‌بندی کند. چیزی که توسط این باور هدایت می‌شود که عینیت علمی عکاسی در حکم سند است. منطقی که برای طبقه‌بندی عکاسی به‌کار گرفته شده نیز آگاهی بصری ما را شکل داده است.(در گروه‌ها و شاخه‌ها و یا توالی‌های تصاویر همسان طبقه‌بندی شده است) در قرن بیست و یکم، تکنولوژی نوین دیجیتال و جهانی شدن به شدت کارکردهای عکاسی را تغییر داد، و باعث شد تجدید‌نظر در سیستم اطلاع‌رسانی عکس به سرعت رخ دهد.
luo yongjin«نظم چیزها» برای درک روش‌های جدید در روند عکاسی جهان نگاهی بر پایه‌ای سیاسی و فلسفی را پیشنهاد می‌کند. فراتر رفتن از مرز معانی متضاد عکاسی مستند و در نظر گرفتن موقعیت اجتماعی تصویر در فرهنگ معاصر. اولین نمایشگاه بزرگ ارائه شده برای جستجوی این سویه انتقادی بین فرهنگی که در عکاسی وجود دارد. «نظم چیزها» نشان می‌دهد چگونه عکس‌ها جهتی برعکس را برای درگیرکردن استراتژی نظام‌های زمانمند انتخاب می‌کنند و یا حتی در جستجوی راهی برای فروپاشیدن آن هستند.
رویکرد این نمایشگاه تاریخ سنتی عکاسی را زیر و زبر می‌کند، تاریخی که تا اندکی پیش بر تک عکس و عبارت معروف «لحظه قطعی» تمرکز داشت. «نظم چیزها» به کاربردهای تصاویر متعدد در توالی نگاهی دقیق می‌اندازد، با کنار هم گذاشتن عکاسان مدرنیستی مثل آگوست ساندر و کارل بلاسفلد در گفتمان با عکاسان بین‌المللی معاصری چون جی.دی اوکهای و آی ویوی، این نمایشگاه قصد بررسی روند رشد ساختارهای مفهومی در عکاسی، سری‌های پرتره سازی و اجراهای زمان محور در سرتاسر جهان را دارد و اینکه چگونه این آثار تاثیرگذار بوده‌اند و عادات فرهنگی اخیر را بازتاب داده‌اند.
zhang huanبسیاری از آثار در مجموعه «نظم چیزها» موضوع فرد و جنبه هویت فرهنگی را محور کارهای خود قرار داده‌اند و از طریق سری‌های از توالی پرتره آن را به نمایش گذارده‌اند. این نمایشگاه دربرگیرنده گزیده‌ای از عکس‌های جذاب با لحن بومی از اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم است، تصاویر پرسنلی مجرمین، پانوراماها و تصاویر تجاری از بناها. این مجموعه به روشنی نشان می‌دهد چگونه عملکردهای اجتماعی عکاسی وابسته بوده اند به تکرارپذیری، سریالی بودن، توالی روایتی و نظم منطقی.
موضوع چالش برانگیز برای کلیه هنرمندان این نمایشگاه انگاره زمان و گذر کردن آن است. یک سری از عکس‌های متلق به دهه 1880 میلادی که توسط ادوارد مایبریج گرفته شده به خوبی زمان را در یک سری عکس با تکنیک انجماد حرکتی[3] به تصویر کشیده است.
بنیاد والتر بنیادی هنری است و در زمینه جمع‌آوری و نمایش آثار معاصر عکس و ویدئو فعالیت می‌کند. این بنیاد در مکانی زیبا در دهکده نئو-اولم[4] در کشور آلمان واقع شده و نمایشگاه‌هایی را به صورت سالیانه در سه ساختمان اصلی خود برگزار می‌کند. این بنیاد فعالیت‌های گسترده‌ای در زمینه شناسایی و معرفی هنرمندان آسیا و افریقا و سایر نقاط جهان دارد که در آثار خود مرزهای رسانه عکاسی را تعریف می‌کنند و گسترش می‌دهند.(+)
[1] The Walther Collection
[2] Time-based
[3] Stop-action
[4] Neu-Ulm
