نقدی بر نمایشگاه آینه در گالری لاله

جاوید رمضانی

از دیرباز تمایز میان هنرمند و صنعتگر مفهومی چالش برانگیز بوده است.  به واقع دریافت فنی و تکنیکی برای تولید اشیاء و دست افزارها ی زندگی و غیره یکی از مراحل آموزش هنرمند می‌باشد.

هنرمند ایرانی پیوسته دغدغه ایجاد فضایی را داشته تا در زندگی روزمره اجتماعی،  جامعه خود را متوجه جهانی لطیف تر و خیال ورزانه کند تا سنگینی اضطراب زندگی را کاهش دهد.

از این روست که در طول تاریخ فنون و رشته های مختلفی شکل گرفته اند که حاصل بداعت هنرمندانه ومیراث گذشتگان بوده‌اند.

چاپ که امروزه دارای طیف وسیع صنعتی و کاربردی است در مسیر تکوین خود از ایستگاه هنر و هنرمندان عزیمت نموده است، امروزه در پس فناوری عظیم چاپ در رشته های مختلف تکنیکال آن هنوز این مدیوم به عنوان قسمتی از آموزش و تولید هنری، هنرمندان نقاش و تصویرساز به حیات خود ادامه داده است.

نمایشگاه آینه که با هنرگردانی و مدیریت احمد وکیلی شکل گرفته، در پی قوام بخشیدن به این رشته هنری و قابل توجه می باشد.

کالکوگرافی یا حکاکی روی فلز جزء چهار تکنیک اصلی در حیطه تکثیر تصویر و گرافیک است که به روش حکاکی و تیزاب کاری بر روی صفحات مسی در پی ایجاد کلیشه ای می باشد تا تصاویر شکل گرفته توسط مغار بر روی مس را تکثیر کند.

ده هنرمند شرکت کننده در این نمایشگاه همگی از این روش  که دارای تنوع در شیوه اجرا می باشد استفاده کرده تا آثار خود را به نمایش بگذارند. در بیانیه نمایشگاه آنچنان که ذکر شده است این حرکت در جهت سامان دادن و تقویت رشته چاپ دستی با تکیه بر نظم و رعایت قوانین بین المللی شکل گرفته و از سویی توجه به زیبایی شناسی این رشته برای تقویت توان خلاقه هنرجویان رشته نقاشی می باشد.

مضامین مورد تکیه هنرگردان را می توان در چند تیتر مورد بازنگری قرار داد:

اول : اهمیت چاپ دستی در آکادمی های جهان

دوم: لازمه درک تکنیکی و هنری از طراحی برای تولید در این رشته

سوم: رعایت مسائل تکثیر پذیری و اقتصاد هنر که باعث رونق این رشته می گردد.

و توجه به رعایت  موضوع محوری،  در نمایشگاه های هنری می باشد.

احمد وکیلی که خود از هنرمندان با سابقه در رشته نقاشی می باشد سال هاست که در مقام معلم به فعالیت پرداخته و سعی در رونق بخشیدن به فضای آکادمیک رشته نقاشی دارد.

به طور کلی این نمایشگاه را می توان نمایشی آموزشی نام نهاد،  چرا که هنرمندان همگی از نسل سوم شاگردان وکیلی می باشند و به همین جهت آثار به لحاظ غنای زیبایی شناسانه دارای یک دستی و قوت همه جانبه نمی باشد.

حیطه آثار ارائه شده در نمایشگاه بسیار وسیع بوده و مخاطب را با حجم انبوهی از قاب ها مواجه می کند که به وضوح امکان تامل و دریافت مناسب از آثار را محدود می کند.

از سوی دیگر توجه به مفاهیم نظری همچون  بررسی مسئله  تکثیر آثار هنری که خود در جهان معاصراز چالش برانگیز ترین مفاهیم پژوهشی و جامعه شناسانه متفکران هنری است، صورت نگرفته اند.

اهداف وکیلی برای ارائه نمایشگاه قابل توجه و اهتمام او برای رونق بخشیدن به این رشته قابل تقدیر است، اما باید به این نکته توجه کرد که وجود هنرمندان دیگر در این رشته که بسیار تاثیر گذار می باشند در یک نمایشگاه و تشکل می توانست  اهداف نمایشگاه بخصوص سامان دادن به قوانین تولید و عرضه چاپ دستی را بهتر محقق کند.

به واقع می توان دریافت که عدم وجود تشکل و تعاون و هم دلی در این رشته هنری همچون بسیاری از دیگر رسانه های هنری اصلی ترین دلیل نبود آموزش و قوانین تاثیر گذار و رونق بخش می باشد.

قطعا این مهم بر عهده اساتید و پیشکسوتان است که با صبر و بردباری شکل دادن حرکت های گروهی در سطح هنرمندان برجسته مسیر را برای هنر جویان و هنرمندان آینده هموار گرداند.

چاپ دستی از رشته هایی است که قابلیت حضور در عرصه زیبایی شناسی بومی و بین المللی را داراست، چرا که در تاریخ هنر ایران تولید آثار چاپ پارچه ای همچون قلمکار و آثار چاپ کاغذی همچون عیدی سازی سبقه ای چند صد ساله دارند.

کارکرد دو سویه این هنر هم به لحاظ کاربردی در گرافیک و هنر های سنتی و هم در جهان هنری معاصر و هنرهای زیبا می‌تواند مدخلی برای شکل گیری زیبایی شناسی معاصر ایرانی اسلامی گردد.

ayne-gallery-laleh

نویسنده