| گالری طراحان آزاد
| آنتروپی
| نمایشگاه انفرادی
| هنرمند: آدام دونیژ
| گشایش: ۱۶ بهمن، ۱۶-۲۰
| پایان: ۲۷ بهمن ۹۴
| بازدید: همه روزه ۱۶-۲۰ (گالری پنجشنبه‌ها تعطیل است)
| آدرس: تهران، میدان فاطمی، میدان گلها، میدان سلماس، شماره ۵
| تلفن: ۸۸۰۰۸۶۷۶
آدام دو نیژ، با باستان‌شناسی زمان حال نگاه معمول به کنش‌ها و موضوعاتِ به ظاهر روزمره را بررسی می‌کند. ابژه‌های او و مواد بصری‌اش در تکنیک‌های مختلف، در صدد کنترل شیوه‌ای هستند که آنها را می‌بینیم. آنها، با نوعی خودسانسوری، طیف رنگی یا میدان بصری خود، و در همان‌حال قهرمانان‌شان را، به طبیعت بی‌جان فرومی‌کاهند.
آدام دو نیژ، در ارائه موقعیت‌هایی کمابیش بی‌خطر، تجزیه، انتزاع، یا بیهودگی را به روشی کم‌گو و بی‌جار و جنجال به کار می‌برد؛ آنها به آخرین ابزار بیان در شرایط افراطی بدل می‌شوند. نابودی/بازسازی اشکال شناخته‌شده می‌تواند نظم چیزها را نقد کند، و انتزاع اغلب به عنوان اسلحه‌ای سیاسی در نظر گرفته شده است. پس از فوکو، اِعمال قدرت بر افراد، یک دگردیسی مدام است؛ از شی‌سازی انسان (از اشیای بی‌جان تا شکل نهایی آن: اعدام در ملاء عام) تا شکلی پنهان، جایی که مجریان قدرت ناپیدایند.
افزون بر اینها، نابود کردن یا برهم زدن پیام‌های محسوس/درک‌پذیر می‌تواند راه غایی فرد برای بازیابی کنترل بر هویت خویش باشد؛ امری که به پارادوکس خودنابودگری در مقام راهی به سوی آزادی می‌انجامد. اشخاصی که در طراحی‌های آدام دو نیژ معرفی می‌شوند شاید «هیچ کاری» یا «هیچ کار مفیدی» نکنند یا حتی ممکن است «اصلاً چیزی برای فهمیدن/ یا دیدن وجود نداشته باشند». این «هیچ» خارج از هر «نظمی از چیزها» قرار دارد.
Adam de Neige´s archeology of the present examines the usual perception of seemingly everyday actions and items. His objects and visual material of different techniques aim to control the way we see them. In a kind of self-censorship, they reduce their color scheme or visual field – yet their protagonists to still lifes.
When representing more or less harmless situations, Adam de Neige uses fragmentation, abstraction or absurdity in a minimalistic, unobtrusive way. They become the last mean of expression under (politically) extreme conditions. Destruction/ reconstruction of known forms can criticize the order of things, and abstraction was often seen as political weapon. The execution of power on individuals, as toFoucault, is a continuing transformation from an objectification of the human being (from still life to its extreme form: public execution) –to a hidden one, where those who execute power are invisible.
In his new series of sculptures, he repeats and recasts/remolds the same gesture of a hand (pointing towards the floor) three times separately (the hands look nearly identical but are not from the same mold). This is an attempt to destroy their meaning of significant signals or symbols. What remains, is only their shape and their color, the typical blue of a No-Signal-Screen.
Destruction or sabotage of sensible/ understandable messages can be an individual´s ultimate way to retain control over its own identity…Which leads to the paradox of self-destruction as a way to freedom. In Adam de Neige´s drawings, the represented persons may be “doingnothing” or “nothing useful”, or there may even be “nothing to understand/ see at all”: This “Nothing” lies outside of any “order of things”.
The opening of Adam de Neige´s new exhibition at the Azad Gallery will take place on Friday February 5th, 2016..
“Entropy”
۵- ۱۶ FEB 2016
Visiting Hours: 4pm – ۸pm
Azad Art Gallery
No. 5, Salmas Sq.
Golha Sq. Fatemi Sq.
Tehran
