نامه انجمن هنرمندان نقاش ایران به معاونت هنری وزارت ارشاد

نامه سرگشاده هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران به معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره نگرانی‌ها، شبهات و سوالات مرتبط با ارسال آثار گنجینه به یک تور نمایشگاهی در خارج از کشور

به نام خدا

۲۳ شهریور ۱۳۹۵

جناب آقای علی مراد خانی، معاونت محترم هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

از آن جایی که مسئولیت نمایش گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در خارج از کشور رسما به شما واگذار شده، شما را در مقام جوابگوی سؤالات‌مان به رسمیت می شناسیم زیرا آقای مجید ملانوروزی مدیر این موزه پاسخگوی سؤالات ما نیستند و «مدعی»اند که قبلا در این باره شفاف‌سازی کرده‌اند. ایشان به طور رسمی گفته‌اند «دلیلی ندارد تمام مسائل را با همه افراد در میان بگذاریم، اما اگر اشتباه کردیم می‌توانند در آن زمان نظر بدهند» (خبرگزاری ایلنا، ۱۶ شهریور ۱۳۹۵).

جامعه هنری ایران نگران سرنوشت میراث ملی کشور است، نگران گنجینه‌یی که قرار است طبق قراردادی بین‌المللی به خارج از کشور برود، همین گنجینه‌یی که هرمان پارتسینگر رئیس بنیاد میراث فرهنگی پروس در مصاحبه با سایت دویچه‌وله فارسی در ۱۷ شهریور ۱۳۹۵ آن را «باارزش‌ترین مجموعه هنر قرن بیستم خارج از مرزهای اروپا و آمریکای شمالی» می‌نامد. همه این نگرانی‌ها به خاطر این است که مدیران ارشد وزارت ارشاد درباره ماهیت این قرارداد شفاف‌سازی نکرده‌اند یا سکوت کرده‌اند و از دادن پاسخ صریح آشکارا طفره رفته‌اند. حتی گزارش سایت دویچه‌وله فارسی در ۱۷ شهریور ۱۳۹۵ تحت عنوان «پایتخت آلمان، میزبان نخستین نمایشگاهی از گنجینه تهران» به ابهامات موجود افزوده است.

آقای مرادخانی آیا همه جنبه‌های قانونی این قرارداد برای شما کاملا شفاف است؟ آیا شما هم مثل ما نگران بازگشت کامل این آثار هستید؟ اگر به یقین می‌دانید که اصل این آثار قرار است طبق قرارداد منعقده بین موزه هنرهای معاصر و «طرف آلمانی» بطور صحیح و سالم و سروقت به ایران بازگردند، لطفا طی یک نشست رسمی در حضور مطبوعات، انجمن‌های هنری، هنرمندان و فعالین جامعه هنری، با دادن پاسخ‌های شفاف و روشن، خانواده بزرگی را از نگرانی‌های فزاینده برهانید.

آقای مرادخانی بخشی ازمسائل شبهه‌برانگیز و پرسش‌های بدیهی به شرح زیر است:

۱- طبق اصل هفتاد و هفت قانون اساسی «عهدنامه‌ها، مقاوله نامه‌ها، قراردادها و موافقتنامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد». آیا انتقال این گنجینه به خارج از کشور نیازمند مصوبه مجلس است؟ اگر نیست چرا، و اگر هست چه زمانی مجلس با چنین انتقالی موافقت کرده است؟

۲- چه بندهایی در این قرارداد بین‌المللی وجود دارند که بازگشت به‌موقع، صحیح، سالم و اصل همه آثار«باارزش‌ترین مجموعه هنر قرن بیستم خارج از مرزهای اروپا و آمریکای شمالی» را تضمین می‌کنند، و پشتوانه این ضمانت چیست؟

۳- تا کی قرار است این آثار در خارج از کشور بمانند و از کجا می‌دانید احتمال ضبط یا تعویض آنها با آثار بدلی پیش نمی‌آید؟

۴- می‌خواهیم بدانیم آیا موزه با «طرف آلمانی» قراردادی سرّی بسته است؟

۵- مشاوران شما طی این مذاکرات چه کسانی بوده‌اند و دقیقا چه آثاری انتخاب شده‌اند؟

۶- اووه کیتل‌من مدیر گالری ملی برلین در مصاحبه با دویچه‌وله گفته است که انتخاب آثار این نمایشگاه با همکاری طرف ایرانی و گالری ملی آلمان صورت گرفته است ولی «در نهایت هر آن‌چه را که می‌خواستیم، دریافت کردیم». اگر این حرف درست باشد نقش «طرف ایرانی» در این مذاکرات چه بوده است که «طرف آلمانی» توانسته هر آنچه را که می‌خواسته دریافت کند؟

آقای مرادخانی امیدواریم هر چه سریع‌تر پاسخگوی این امر مهمِ ملی-میهنی باشید.

با احترام،

هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران

انجمن هنرمندان نقاش

منبع خبر : انجمن هنرمندان نقاش ایران

نویسنده