گالری شماره شش
نمایشگاه گروهی عکس
هنرمندان: مریم زندی، میترا محاسنی، رعنا جوادی و غوغا بیات
عنوان : تداوم ۴
۲۱ تا ۲۸ آبان ماه
گشایش: جمعه، ساعت ۴ تا ۸ عصر
بازدید در روز های هفته ساعت ۴ تا ۸ عصر
گالری پنج شنبه ها تعطیل است.
گالری شماره شش
خیابان میرزای شیرازی – کوچه بیستم – پلاک ۲ – طبقه همکف
۸۸۹۳۹۵۷۷
بوطیقای امر روزمره
چهار هنرمندی که آثارشان در این مجموعه به نمایش درآمده در ژانرهای عکاسی خود شمار زنان پیشرو‌اند، که طی چند دهه در این حرفه پابرجا بوده‌اند. هر یک از این هنرمندان در زندگی حرفه‌ای عکاسانهٔ خود دغدغه‌ها و درونمایه‌هایی را دنبال کرده‌اند. عکاسی مستند، عکاسی فیلم، یا پرتره‌نگاری ژانرهایی است که این زنان در زندگی حرفه‌ایِ عکاسانهٔ خود به آن پرداخته‌اند. اما عکس‌هایی که از ایشان در این مجموعه گرد آمده، روندی متفاوت با شیوهٔ معمول ایشان را به نمایش می‌گذارد.
مجموعهٔ پیشِ رو عکاسی از موضوعاتی است که غالباً سوژه‌های معمول عکاسی نیستند. اشیا و امور معمولی و روزمره که معمولاً در حکم موضوعی برای هنرآفرینی یا عکاسی شدن مورد توجه قرار نمی‌گیرند یا شاید بتوان گفت به‌طور مرسوم، شأن «موضوع هنر بودن» به آنها تعلق نمی‌گیرد. گزینش چنین اشیا و لحظاتی نشان می‌دهد که برای آن کس که متعهد به عکاسی است هر آن و هر گوشه‌ای فرصتی است مغتنم. عکاس که با حرفه‌اش زندگی می‌کند آن را به همهٔ زوایای زندگی‌اش می‌برد؛ و بنابراین حتی وقتی به هدف عکاسی از خانه بیرون نمی‌رود، یا نمی‌تواند برود، هر لحظه محملی برای تجربهٔ عکاسانهٔ او است.
در این تجربهٔ عکاسانه نشانه‌هایی که در زندگی روزمرهٔ ما حامل معنایند، با گزینش، جداشدن از بافت و کنار هم‌نشینی انواع معانی استعاری خلق می‌کنند و سمبولیسم بصری متنوعی پدید می‌آورند. این قابلیت عکاسی در اعطای ارزش‌های تصویری، کیفیات بیانی و معانی جدید به امور روزمره، نشان می‌دهد که چرا عکاسیِ بدون سوژهٔ انسانی در عکاسی هنری معاصر این اندازه پررنگ شده است.
عکاسی رسانه‌ای است همچون زبان، که از یک سو خود بستری از معنا و دلالت دارد و از سوی دیگر، هر بار از چیزی خاص سخن می‌گوید. در این شیوهٔ عکاسی، اشیایی که از بافتار خود بیرون آمده‌اند عینیتی را به نمایش می‌گذارند که ناشی از گونه‌ای آزادی و بی‌هدفی است. در اینجا سوژه‌ها نه دعوی واقع‌نمایی مستند را دارند و نه بر خلاف عکاسی تبلیغاتی از اشیا، با هدف خاصی انتخاب شده‌اند. کیفیت آزاد آنها از هرگونه التزام حرفه‌ای غیر از تعهد به خود عکاسی رها است. و از همین رو خلاقانه، آشنا و صمیمی می‌نماید.
در مجموعهٔ حاضر هنرمندانی دیرینه در عکاسی از شیوه‌های معمول خود روی گردانده به توانش‌های دیگرِ این رسانه در بازنمایی تکیه کرده‌اند. آنها با پرداختن به نوعی از عکاسی فراتر از مرزهای بین کارگاه هنرمند، گالری و جهان پیرامون، نوعی که معمولاً در کتب تاریخ عکاسی یا موزه‌ها و دانشگا‌ه‌ها مغفول مانده، دریچه‌ای متفاوت به عکاسی گشوده‌اند. دریچه‌ای که با آشنایی‌زدایی از تصاویر و امور عادی روزمره بیننده را فرامی‌خواند تا درباره نحوهٔ دیدن و تجربهٔ محیط اطراف خود بیندیشد و بر انحای عکاسی تأمل کند.
هلیا دارابی
No.6 Gallery cordially invites you to the group photography exhibition titled “Countinuity4” by Maryam Zandi, Mitra Mahasseni, Rana Javadi, Ghogha Bayat
” Countinuity4″
Group Photography Exhibition
۱۱ – ۱۸ Nov 2016 | Openinig: Fri, 4-8 pm
No.6 Gallery
Address: Ground floor, No 2, 20th Alley, Mirza Shirazi Street
phone : +982188939577
The Poetics of the Everyday
The four artists whose works has been displayed in this exhibition are leading female figures in modern photography, being persistent in the field for a few decades. Each of these artists has pursued certain concerns or themes in their professional photography career. Documentary photography, still photography, and portraiture are among the genres these artists have practiced within their careers. The present series, however, shows a different approach to their familiar styles of photography.
This exhibition comprises subjects which are not considered customary topics for photography. Everyday, mundane objects and issues photographed here do not generally get enough attention to be photographed, or, in other words, are not granted the status of being ‘the subject for art’. Picking such objects or moments reveals that for someone committed to photography, every corner can make a unique opportunity for the photographer to bring her career to every detail of her lived experience.
Through selection, de-contextualization and juxtaposition, everyday signs make countless metaphorical meanings and make up rich visual symbolism. This capacity of photography to bestow visual value, expressive quality and fresh meaning to ordinary issues, might stand for the present-day popularity of photography devoid of human subject.
Like language, photography is a media that is a context of signification, while at the same time it has a referent, i.e. it speaks of something else. Here, the objects devoid of their context are granted with an objectivity resulted from a freedom and purposelessness. They neither claim a documentary realism nor fulfill a certain aim as with advertisement. Their open quality is free from any professional prerequisite other than photography per se. This is why they share such a familiar, intimate atmosphere.
Artists whose photographs are shown here have kept back their habitual modes of photography and have depended on other potentials of this media. By embarking on a genre of photography generally overlooked by the museums or the academy, they have passed the boarders between the artist’s studio, the gallery and the surrounding word. Through defamiliarization of the commonplace, they have opened up a way for the viewer to contemplate on their ways of seeing and experiencing their environment, and the possible ways of the act of photography.
Helia Darabi
