| گالری ماه
| نمایشگاه انفرادی نقاشی
| عسل فلاح
| عنوان: تقدیر
| گشایش: ۲۱ آذر۹۳، ۱۵-۱۹
| پایان: ۹ دی
| بازدید: ۱۵-۱۹ و روزهای دوشنبه و چهارشنبه ۱۱-۱۹
(گالری در روزهای ۲۲ آذر و ۲ دی تعطیل است)
| آدرس: تهران، بلوار آفریقا، بلوار گلستان، شماره ۲۶
| تلفن: ۲۲۰۴۵۸۷۹
منبع: گالری ماه
درباره “تقدیر” عسل فلاح در گالری “ماه”
عسل فلاح در مجموعه “تقدیر” خود فضایی خیالی و پر تعلیق آفریده؛ با شگرد ترکیب عناصر طبیعی و جانوری با اجسام و قرار دادن همه اینها در یک مکان تازه، بعلاوه از طریق بازی با مقیاس توانسته فضایی وهم آلود و خواب گونه تولید کند، گویی در حال نظاره کردن دنیای ناخوداگاه کارکتر اصلی هستیم؛ شگردی که مشابهش را بسیار در آثار سوررئالیستی می بینیم. جهانی که نقاش به این شیوه خلق کرده پر است از المانهای مردانگی و در همان حال خلاء حضور مرد! المانهای مردانه، زن این جهان را در برگرفته اند در حالیکه او به زهدان زمین پناه می برد تا در امان باشد. ارتباطی بین آنها برقرار نمی شود و دائم این ناکامی تکرار می گردد. فضایی سرد، ساکن و نابارور جهان “تقدیر” را می سازد. حضور مکرر مار و طاووس یادآور رانده شدن آدم و حوا از بهشت است اما به این رانده شدن، تنهایی زن در عدم حضور مرد هم اضافه شده. دست تقدیر دو بار این زن را طرد کرده! و او با نادیده گرفتن آنچه تاس ها برایش رقم می زنند و با به یاد آوردن خاطرات، از محو شدن خودش در دنیای خیال جلوگیری می کند…
فلاح موفق شده المانهای گوناگون را در بستر یک سناریوی واحد به همنشینی دعوت کند. و در این هم نشینی به چیدمان خوبی رسیده؛ از تضادها در القای حرکت و تعلیق استفاده کرده و نیز تاریکی ها و روشنی ها را ماهرانه به کار گرفته است.
مجموعه “تقدیر” در هر تابلو بخشی از سناریوی خود را بازگو می کند و مخاطب را دعوت می کند تا تابلو به تابلو این سناریو را -البته از بیرون و با فاصله- دنبال کند و این نقطه قوت کار فلاح به عنوان یک “مجموعه” است. اما در بعضی کارهای این مجموعه المانها به سمت کلیشه میل کرده اند. استفاده از اسباب و لوازم شهر بازی، تاس و صفحه شطرنجی باعث می شود من مخاطب کمی نسبت به توان خلاقیت هنرمند مردد شوم و این تردید با دیدن المان تکرار شونده “برج میلاد” که اخیرا در کار بسیاری از هنرمندان دیده می شود کمی من را از فضای خلاق و منحصر بفرد عسل فلاح دور می کند.
تکنیک هنرمند در این مجموعه ساده است و تازگی دارد و به زعم من مشخصا قصد به رخ کشیدن استاد کاری را ندارد. اما گویی جایی بین نابلدی عمدی و توانایی تکنیکی مانده است. آناتومی کارکتر اصلی و نوع سایه پردازی آن، فیگور را از فضای سنگین جهان کار جدا کرده و آن را به نوعی تصویر سازی قصه کودکان نزدیک می کند در حالی که فضای مسلط کار چنین چیزی را نمی طلبد. سایه پردازی ها در قسمت هایی سهل انگارانه رها شده و اشکال پرسپکتیو در بعضی تابلوها به چشم می خورد که انتظارش نمی رود! بعلاوه ترکیب بندی های مستحکم و پرسپکتیو یک نقطه ای باعث شده تصویر فاصله خود را با مخاطب حفظ کند که البته حتما عمدی در آن بوده است.
در مجموع “تقدیر” عسل فلاح مجموعه شسته روفته و قابل توجهی بود اما می توانست با کمی دقت و حوصله، بسیار تاثیر گذارتر از این ظاهر شود!