| گالری ۲۶
| نمایشگاه انفرادی نقاشی
| عنوان: –
| حامد شهیر
| گشایش: ۲۱ آذر۹۳، ۱۶-۲۰
| پایان: ۳ دی
| بازدید: همه روزه ۱۶-۲۰ (گالری روزهای شنبه تعطیل است)
| آدرس: تهران، خیابان لواسانی شرقی، خیابان پور ظهیر(سنبل)، شماره ۲۶
| تلفن: ۲۲۲۸۷۵۴۷
منبع: گالری ۲۶
نگاهی به “حیوانات خانگی” حامد شهیر در گالری “۲۶”
اولین برخورد من با آثار شهیر، شهریور ۹۳ در نمایشگاهی گروهی در گالری شیلا بود. با دیدن آثار این هنرمند به یاد تست رُرشاخ افتادم و جذابیت تابلوها برایم دوچندان شد. کارهای شهیر با آن رنگهای درخشان و زمینه محو آب رنگی نوعی فضای بینابینی تولید می کنند؛ بین واقعیت و خیال، بین خواب و بیداری. انگار باید چشممان را کمی بمالیم و دوباره نگاه کنیم. استفاده از تکرار و قرینگی و تولید هیبریدهای منحصربفرد این هنرمند به این تعلیق دامن می زند. موجودات شهیر از درون قصه های پریانی و از گذشته های دور بیرون می خزند و در حالیکه نور چشمشان را می زند به صورت آدموار ما نگاه می کنند و ما بنظرشان موجودات غریبی می رسیم! در هر تابلو گویی با سرگذشت شخصیتی از یک قصه هنوز ناگفته آشنا می شویم. شخصیت هایی که فقط متعلق به ذهن خلاق یک نفرند؛ هنرمندی که تا به حال موفق شده کودک نقاش درونش را حفظ کند و از دنیای آدم بزرگها دور نگهش دارد تا همچنان مقواها را جلویش بگذارد و بدون گرفتار شدن در بند “عقلانیت” نقاشی بکشد!
اما در مورد کار این هنرمند خطر تکرار وجود دارد. تکرار موتیف ها، رنگها و افتادن به دام یک دور بی پایان از تولید کارکترها. حامد شهیر هنوز نتوانسته است جمله هایش را به هم وصل کند و متن خود را بوجود بیاورد. مجموعه “حیوانات خانگی” مجموعه ای است از جملات و کلمات پراکنده که معطل مانده اند تا خالقشان آنها را درگیر بازی کند. قواعد بازیشان را طرح ریزی کند تا قادر به زایش و خلق تازگی های مداوم شوند.
ایرادی که به کل نمایشگاه وارد می دانم این است که تعداد کارها بسیار زیاد بود و این باعث میشد تا ارزش واقعی کار هنرمند در این تکرار مداوم رنگها و نقشها گم شود. آیا نمایش این “پرکاری” هنرمند در قالب تعداد بالای آثار تاییدیه بر حضور تاثیر گذار هنرمند در جامعه هنر تجسمی ما است؟! حداقل می شد کارهایی که در نمایشگاه قبلی به نمایش در آمده بود اینجا دوباره روی دیوار نرود! آیا این به نوعی توهین به شعور مخاطب نیست؟ حتی اگر محدودیت های موجود برای برگزاری نمایشگاه را در نظر بگیریم آیا امکان این وجود ندارد که کارها با وسواس بیشتری انتخاب شوند؟ از برگزار کنندگان انتظار می رود حداقل در این طور موارد دقت بیشتری داشته باشد چرا که نتیجه این اتفاقات لطمه به کار هنرمند و در نهایت لطمه به خود گالری است.