اصالت‌سنجی تمام آثار مودیلیانی در موزه‌های فرانسه
آوام مگ: ترجمه معصومه شیخی
تحلیل همه جانبه‌ی 29 اثر از ده موسسه می‌تواند «بهترین سلاح در برابر جعل» باشد.
وینسنت نوس
پرتره‌ی مودیلیانی از ژان اِبوتورن (1918) در موزه‌ی هنرهای مدرن تروادر حال تحلیل اشعه‌ی ایکسده موزه‌ی فرانسوی و آزمایشگاه‌های علمی ملی آنها یک بررسی علمی دوساله را از تمام آثار اَمدیو مودیلیانی در مجموعه‌های عمومی فرانسه شروع کرده‌اند – باعث شده است که دانشگاهیان بر سر این موضوع که این کار چطور می‌تواند بر اپیدمی جعل آثار که بازار این هنرمند را به ستوه آورده است، تاثیر بگذارد. در این پروژه، که با نام مودیلیانی و رازهایش شناخته می‌شود، 29 اثر او بررسی خواهد شد: 3 مجسمه و 26 نقاشی، که در آنها یک نقاشی، پرتره‌ای از یک زن با موهای تیره که متعلق به موزه‌ی هنرهای زیبای شهر نانسی است، دیگر اعتبار ندارد.
مری‌املی سنو، از موزه‌ی هنرهای مدرن شهر لیل، که این تحقیقات را رهبری می‌کند، می‌گوید: از زمانی که یک پروژه مختص ون گوک در 1999 انجام شد، این اولین مطالعه‌ی جامع درباره‌ی یک هنرمند در مجموعه‌های فرانسوی است. موزه‌ی هنرهای مدرن لیل 14 پرتره از مودیلیانی دارد که بیشترین تعداد در تمام موزه‌های فرانسه است. این موضوع به خاطر تلاش‌های موسس و اهداکننده‌ی آن، ژان ماسورل است که عموی او در سال 1917،شروع به گردآوری آثار این هنرمند (مودیلیانی) کرد. این گروه از آثار هسته‌ی مطالعات مودیلیانی در سال 2016، در آنجا بود که آغازگر این حرکت علمی شد.
مرکز تحقیقات و مرمت موزه‌های فرانسه (که با نام C2RMFشناخته می‌شود) که در موزه‌ی لوور قرار دارد، در ماه مه شروع به بررسی اولین آثار کرده است. مرکز پامپیدو، موزه‌ی پیکاسو و موزه‌ی هنرهای مدرن شهر پاریس، در کنار موزه‌های شهرهای گرنوبل، نانسی، روئن و ترواهمگی آثاری را تحویل داده‌اند. آزمایشگاه ملی در C2RMF، تصویربرداری علمی و مطالعات شیمیایی رنگ‌دانه‌های مصنوعی را انجام خواهد داد. در شهر لیل، آزمایشگاه مرکز ملی پژوهش‌های علمی مواد ارگانیک را بررسی خواهد کرد.
این مطالعات در دسامبر 2019 به نتیجه خواهند رسید و انتشار نتایج و برگزاری نشست مرتبط با آن در سال 2020 به وقوع خواهد پیوست که مصادف باصدمین سالگرد مرگ این هنرمند است. سنو می‌گوید: «از متخصصان دعوت می‌شود» که نظرات خود را درباره‌ی این یافته‌ها بیان کنند. آنها از دانشگاهیان فرانسوی، مارک رستلینی و کنت وین در ایالات متحده، که به طور جداگانه روی شرح آثار این هنرمند کار می‌کنند، نیز از جمله‌ی این متخصصان هستند.
رستلینی از این مطالعه‌ی فرانسوی استقبال می‌کند اما بیان می‌کند از اینکه از او مشورت گرفته نشده است، آزرده شده است چون «در 20 سال گذشته، پژوهش‌های پیشرفته‌ای درباره‌ی این هنرمند انجام داده است.» او «درباره‌ی برخی از تفسیرهایی» که موزه‌ها ممکن است از نتایج به دست آمده داشته باشند، تردیدهایی دارد و مخالف انتشار یافته‌های فنی است، به این دلیل که این کار «به جاعلان کمک خواهد کرد تا آثار جعلی تولید کنند.» تازه‌ترین جنجال درباره‌ی مودیلیانی در ژانویه‌ی امسال فوران کرد، هنگامی که مدعیانی در ژنو ادعا کردند که 20 تا از نقاشی‌های به نمایش درآمده در پالازو دوکال، جعلی هستند.
رستلینی می‌گوید شرح آثار مودیلیانی را در سال 2020 منتشر خواهد کرد. این شرح آثار در سال 1997 توسط موسسه‌ی ویلدشتاین سفارش داده شد که در سال 2014 رستلینی از آن موسسه جدا شد. او همچنین هیچ ارتباطی با پروژه‌ی وین ندارد.
سنو تاکید می‌کند که این مطالعات فرانسوی از رستلینی، وین و بازار آثار مودیلیانی مستقل است. او می‌گوید: «البته که ما با هم تبادل اطلاعات می‌کنیم، اما اهمیت علمی پژوهش ما بر این حقیقت تکیه دارد که هیچ گونه تاثیر مالی نخواهد داشت. این آثار همگانی هستند، از هنرمندی که بسیار محبوب است، در نتیجه ما مجبوریم نتایج را به گروه وسیعی از مخاطبان ارائه دهیم.»
میشل منو، سرپرست بخش تحقیقات C2RMF، بر این عقیده است که «دانش بیشتر، بهترین سلاح در برابر جعل است.» منو می‌گوید: «طبیعی است که جاعلان تلاش می‌کنند تا تکنیک‌های خود را به‌روز کنند و این موضوع کار ما را حساس‌تر می‌کند. به هر حال، ارائه‌ی داده‌ها به دانشگاهیان، هنربان‌ها، روزنامه‌نگارها، دلالان و عموم مردم بهترین راه برای شناسایی و افشای آثار جعلی موجود است.»
در همین ارتباط اینجا بیشتر بخوانید:
