خوشنویسی؛ به نظمِ درون آوردنِ آشوبِ بیرون دستخط، خانۀ حرفِ آواره است؛ گفته را خانه‌ای روفته شاید.و خط، دست‌درکار تجسد کلمه است؛ هر کلامی را تنی به‌تناسب بایدو هر دستی را هم خطی برازنده، که خطِ دست، صورتِ معنیِ خطاط باشد. سابقۀ خطِ خوب به‌معنای نوشتن بر یک خط کرسی و رعایت تناسب فواصل و یک‌دستی نوشته، در مجموع، دقیق‌نویسی و خوانایی به کتیبه‌های خط میخی باستانی می‌رسد. در دوران ساسانی، تندنویسی هم به این دو خصیصه اضافه می‌شود و […]...