از تاخوردگی تا امپرسیونیسم در عکاسی در آثار آدام جپیسن
آشنایی با عکاسان معاصر در پرونده آنچه برعکس می‌نماید
سایت تندیس ترجمه امیر کوشامنش
آدام جپیسن Adam Jeppesen
جپیسن که همیشه به دنبال کشف مواد و تکنیک‌های چاپ گوناگون بوده مشتاقانه توانسته است به سطح صاف عکس نفوذ کرده و لطافت و بی‌حسی را منتقل و هوشیاری را نفی نماید. شاید او با تبدیل عکس به معمای پازلی سعی در اثبات این قضیه دارد که تصویر نهایی چیزی جز چینش قطعات دریافتی از طبیعت پیرامون ما در کنار هم نیست. بنابراین قضیه، آنچه را که ما می‌بینیم لزوماً چیزی نیست که نشان داده می‌شود. گاهاً در این چینش خطوط تاخورده یا به تعبیر همان مرز قطعات پازل به خوبی مشهود است. از نگاهی دیگر می‌توان اینگونه بیان کرد که جپیسن با تا کردن تصاویر قدمت عکس را مورد توجه قرار داده و ناخنکی به روش‌های بایگانی عکس‌ها و پوسترهای قدیمی خانگی زده و این تغییر شکل عکس را از منظر زیبایی شناسی خاص خود مورد توجه قرار داده است.
نمایشگاه جدیدی که قرار است در تابستان امسال از هنرمند دانمارکی آدام جیپسن اکران شود شامل مجموعه‌های پنج سال گذشته او به نام‌های: تا خورده (۲۰۱۴ تاکنون)، پراکنده (۲۰۱۴-۲۰۱۶)، ارواح (۲۰۱۳-۲۰۱۴)، نسخه ایکس (۲۰۱۱-۲۰۱۲) می‌باشد. این مجموعه‌ها ماحصل سفر ۴۸۷ روزه او از قطب شمال به جنوب است. در تصاویر او از دوردست‌ها، مناظر ناهموار با یک حس آرامش، انعکاس و تعمّق پوشیده شده است. کارهای جاپسن جستجوی معنویت نهفته در انزواست، امّا از طرفی نشان از مادیّت و ناپایداری عکس در جایگاه موضوع را دارد. سفر، اثر نمایان و لکه‌داری بر روی عکس‌ها داشته است.
یکی از جنبه‌های مهم کار جپیسن رویکرد آنالوگ و تلاش مشتاقانه او در این زمینه است. عکس‌های او محصول چالش‌های فیزیکی و تکنیک‌های چاپ تجربی است. او جستجوی خود را برای چاپ مناسب به نفع تکنیک‌های ارزان قیمت و تولید انبوه تسلیم کرد. انطباق، آسیب و نقص از مشخصه‌های ناگزیر کارهای اوست. زمانیکه عکس بی‌نهایت کمال‌پذیر و تجدیدپذیر می‌شود، جپیسن تصویر را به عنوان یک شیء منحصربه فرد که تحت کنترل نیروهای دگرگون و منحط است، تجربه می‌کند.
او در سال‌های اخیر در پردازش و شکافتن سطح صاف عکاسی فراتر از حد انتظار رفته و به دنبال کشف مواد و تکنیک‌های چاپ گوناگون بوده است. این قضیه در نمایشگاه آخرش با عنوان ایکس در گالری ون‌در‌میندن در سال ۲۰۱۴ دیده می‌شود. جاییکه مناظر با یک سری فوتوگراوهایی تفسیر می‌شوند که در آنها شکل عمده مناظر به آرامی از میان مجموعه بیرون رفته و در یک روند مداوم به سمت تصویر کامل و یا خالی حرکت می‌کنند.
در مجموعه «تالاب»، هنرمند به طور کامل از منظره فاصله گرفته و بیشتر توجه را به درون خود جلب کرده است. نتیجه این حرکت، مطالعاتی در زمینه دست‌ها و انتقال آن از نگاتیو به پارچه کتان از طریق ساینوتیپ به دنبال داشته است.
اکنون پارچه جایگزین کاغذ شده و تصاویر بیشتر در جهت نقاشی واقع شده‌اند و دلالت ضمنی بر آمیزش با نقاشی دارند. نه فقط به خاطر ارتباط آشکار پارچه با بوم نقاشی و مادیّت آن، بلکه به خاطر بی‌واسطگی پارچه‌ها. در کارهای جپیسن، یک حرکت عاری از هوشیاری برای مدت زیاد آشکار بوده و چشم مستند عکاسی را بسوی چیزی بیش از اشاره کننده و دلالت کننده آن می‌دوزد. ما اکنون شاهد یک بی‌حسی و لطافت هستیم که بدون فاصله و به طور مستقیم با احساسات ما صحبت می‌کند.
عکس‌های قطع بزرگ جپیسن ریشه در سنت مستند نگاری آلمانی با گرایش بر زمینه خاص خود دارد. یک امپرسیونیستی که بر روی شاخص بصری پنداشته می‌شود. به صورت تعریف نشده و نامعلوم، بی‌اختیار پویش شده و طرد می‌شود.
تصاویر در فضای محدود بین تاریکی و هوای گرگ و میش ساکن می‌شوند. اتمسفر سنگین و ضخیم، مانند یک نیروی حیات جریان می‌یابد و همیشه به اندازه‌ای که نشان می‌دهد مبهم می‌شود.
مشخصه آدم‌ها، مکان‌ها و چیزها همه محو شده و نور، رنگ و بافت به عنوان تنها کالبد موازی با اثر آن را ترک می‌کنند. بنابراین آنچه را که ما می‌بینیم لزوماً چیزی نیست که نشان داده می‌شود.
جپیسن متولد ۱۹۷۸ در کالنبرگ دانمارک است. او که هم‌اکنون در بوینس آیرس آرژانتین زندگی و کار می‌کند در سال ۲۰۰۲ از فاتامورگانا کپنهاگ فارق‌التحصیل شد و اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۲۰۰۶ با نام بیداری در دانمارک برگذار کرد. در سال ۲۰۰۹ نامزد دریافت دو جایزه از KLM Paul Award و جایزه عکاسی دویچه بوئرز گردید. وی در مجموعه‌های متعددی از جمله موزه هنر دنور، بنیاد هنرهای دانمارکی، بنیاد هنرهای سوئدی، موزه ملی عکاسی دانمارک کار کرده است.
نمایشگاههای انفرادی هنرمند به شرح زیر است:
- خارج از کمپ ۲۰۱۷
- تالاب ۲۰۱۷
- پراکنده-کارهای جدید رنگی ۲۰۱۴
- ایکس ۲۰۱۴
- بر روی کاغذ ۲۰۱۳
- پروژه کمپ زمین‌های مسطح ۲۰۱۲
- پروژه کمپ زمین‌های مسطح :فراتر از آن ۲۰۱۱
- راه رفتن در خواب ۲۰۰۹
- سایما ۲۰۰۹
- بیداری ۲۰۰۶
و نمایشگاههای گروهی متعدد از سال ۲۰۰۵ تاکنون.
قسمت‌های قبل از پرونده آنچه برعکس می‌نماید آشنایی با عکاسان معاصر جهان را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که اینگونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
گای تیلیم عکاس برجسته آفریقای جنوبی
گای تیلیم عکاس برجسته آفریقای جنوبی آشنایی با عکاسان معاصر در پرونده آنچه برعکس می‌نماید سایت تندیس ترجمه امیر کوشامنش گای تیلیم guy tillim وقتی به عکس های هنرمند عکاس مستندساز «گای تیلیم» نگاه می‌کنم اولین چیزی که با آن مواجه می‌شوم سکوتی است که در عکس‌ها وجود دارد. حتی عکس‌هایی که آدم‌ها در آن، موضوع اصلی داستان هستند. انگار دیالوگی بین آنها رد و بدل نمی‌شود و یک انتظار نگران‌کننده و افسرده‌ای با تحریک فضای مخرب محیط در چشم آنها […]
