گزارش نمایشگاه الهام حاج دایی نگارخانه اُ
به گزارش گالری الهام حاج دایی با این مجموعه از آثار خود به ستایش زندگی پرداخته است. زندگی ای که با باروری آغاز می شود با زایش پای به مرحله ی جدیدی نهاده و با رشد و بالش ادامه می یابد. برای او آنچه که اهمیت دارد نفس زندگی است، او از مرگ و تباهی سخن نمی گوید. حجم هایی که وی آفریده است، همگی، تصور حرکت و جنبش را در مخاطب پدید می آورند. گویی نفخه حیات در پیکر آنها دمیده شده است. از ذراتی که یادآور آمیب ها و باکتری ها هستند و آغاز آفرینش و حیات را تداعی می کنند تا حجم های معلقی که یادآور کل هستی اند، گویی جملگی جان دارند؛ و جالب اینکه برای هنرمند همه این حجم های جاندار، سپید و روشن هستند. اگر نقطه سیاهی هم هست، به نشانه سویه شر زندگی، چنان میان نقاط سفید احاطه شده که گویی هر آن مغلوب آنها خواهد شد.
در جهان بینی این هنرمند بن مایه همه چیز یکی است، همه چیز از «یک» نشات می گیرد و تفاوت های موجود – تفاوت هایی که خود را در گونه های مختلف حیات به نمایش می گذارد – تنها تفاوت در جزئیات است. او آثارش را با تاکید بر همین جزئیات بنا نهاده است، جزئیاتی که می تواند کلیت فرد را سخت متاثر سازد. در واقع جهانی که ما در آنیم مجموعه ای است از عناصر کوچک و این عناصر کوچک به مانند کلمات یک جمله، و یا حتی جزئی تر از آن، حروف یک کلمه عمل می کنند. همان طور که با جابجایی حروف یک کلمه، کلمات جدیدی به وجود می آیند، اینجا نیز با تغییر در جزئیات، مثلا نحوه چیدمان آثار، می توان مفهوم جدیدی از زندگی را رقم زد. این تاکید بر جزئیات خود را حتی در انتخاب جنس ماده کار نیز به نمایش گذاشته است: نمد؛ ماده ای کهن که تولد آن را می توان به آغاز دوران کشاورزی و دامداری، به آغاز تمدن، نسبت داد. به دوره ای که حاصلخیزی و باروری از برای انسان نخستین مهم ترین امر بود. ماده ای که از در هم تنیده شدن هزاران جزء ریزتر قوام می گیرد، و طی فرایند طاقت فرسایی استحکام می یابد و آماده پذیرش گونه حیاتی خود – اینجا در قالب یک اثر هنری – می گردد.
